Biznesplan...Planowanie

Opracowanie planu działalności firmy pomoże w podejmowaniu na co dzień trafniejszych decyzji, pozwalając uwzględnić wszystkie te czynniki, które będą miały istotne znaczenie. Nie chodzi przy tym o to, jakie decyzje podjąć następnego dnia. Plan, o jakim tutaj mowa, ma ogromne znaczenie dla:
(a) Osób, które będą inwestować w twoją działalność, na przykład akcjonariusze;
(b) Osób, które zasilą kredytem twoją firmę w oczekiwaniu, że w stosownym czasie
otrzymają zwrot kredytu wraz z odsetkami;
(c) Osób zarządzających firmą na co dzień.

W wielu przedsiębiorstwach średniej wielkości osoba zarządzająca ma udziały w firmie bądź jako współwłaściciel, bądź jako akcjonariusz, i w ten sposób występuje w roli „inwestora". Także inne osoby, łącznie z kadrą kierowniczą lub przyjaciółmi, mogą w określone przedsięwzięcie - na prawach akcjonariuszy - włożyć pieniądze, spodziewając się jakichś zysków, choć liczą się także z możliwością poniesienia strat. Akcjonariusze są zainteresowani zwrotem swoich nakładów, zyskownością przedsięwzięcia, jego przetrwaniem i powodzeniem na rynku. Będą oni również zwracali uwagę na przepływ gotówki, ponieważ jeśli się go nie kontroluje, firmy szybko bankrutują, mimo że wydają się przynosić zyski. Kredytodawcy będą chcieli uzyskać zapewnienie, że otrzymają zwrot swoich pieniędzy, a odsetki będą terminowo spłacane. Oznacza to, że kredytodawcy są szczególnie zainteresowani prognozami przepływu gotówki, bo to właśnie one będą wskaźnikiem, czy znajdą się pieniądze na obsługę spłat pożyczki. Dyrektor lub dyrektorzy będą chcieli mieć przeświadczenie, że wykorzystywane metody, wybrana lokalizacja, wyznaczone cele, koszty związane z przedsięwzięciem oraz przyjęta cena sprzedaży towarów i usług składają się na obraz użytecznych w praktyce działań na wybranym rynku.
Czasami zdarza się, że każda z osób należących do kadry kierowniczej jest na swój sposób zainteresowana konstrukcją planu w zależności od pełnionych przez siebie funkcji. Na przykład szef działu marketingu i sprzedaży będzie przywiązywał szczególną wagę do takich spraw jak profil klienta (charakterystyka typowego odbiorcy danego wyrobu), sposoby reklamy, techniki sprzedaży czy określanie strategii cen, natomiast kierownik działu zaopatrzenia będzie zwracał uwagę na wykorzystanie materiałów, przewidywane koszty i czas dostaw oraz na proponowany poziom zapasów magazynowych zakupionych materiałów.
Kluczowym elementem jest tu sporządzenie planu działania, a mianowicie umożliwienia sobie - a także swoim współpracownikom oraz partnerom w interesach - podejmowania trafniejszych decyzji.


WAŻNE!!!

- Zdaj sobie sprawę, w jakim celu przygotowujesz biznesplan.
- Zapoznaj się z kluczowymi elementami biznesplanu.
- Zbierz podstawowe informacje i sformułuj na piśmie swoją koncepcję prowadzenia firmy.
- Przekonaj osoby, których wymagania plan musi zaspokoić.

Istota biznesplanu

Istotą biznesplanu jest sformułowanie zamierzeń na bliższą lub dalszą przyszłość, z ustaleniem zadania podstawowego (konkretnego przedsięwzięcia) lub zestawu zadań do wykonania, celów, środków i sposobów działania.
Przedsięwzięciem planowanym może być na przykład: inwestycja finansowana własnymi kapitałami albo kredytem bankowym, pozyskanie środków finansowych na kampanię reklamową nowego produktu, nabycie dobra trwałego do użytku gospodarczego według zasad leasingu, dzierżawy lub najmu, czy też przeprowadzenie reorganizacji przedsiębiorstwa, modernizacji zarządzania lub po prostu zmian w metodach sprzedaży.
Biznesplan jest w gruncie rzeczy decyzją właściciela firmy lub organu stanowiącego, rozpisaną na elementy składowe, uwzględniające realia warunków i środków działania na potrzeby decydentów.

Mimo znacznych różnic między biznesplanami, można wyodrębnić wspólne cechy takie jak:

• Celowość
• Konkretność
• Zwięzłość
• Przejrzystość
• Kompleksowość
• Funkcjonalność
• Realność
• Użyteczność
• Elastyczność

Te dziewięć cech stanowi fundament budowy biznesplanu. W praktyce spotyka się różne rodzaje biznesplanu w zależności od potrzeb, wymogów zewnętrznych i okoliczności.
Nie można utożsamiać biznesplanu z planem rocznym przedsiębiorstwa czy z planem wieloletnim rozwoju, które są opracowywane na podstawie norm prawnych. Biznesplan jest planem szczególnym, nakierowanym na konkretny efekt, sporządzonym jakby „na zamówienie”, według nieformalnej procedury.

Biznesplan...Wprowadzenie

Wszyscy początkujący przedsiębiorcy kierują swoje wszystkie działania na zdobycie rynku, a właściwie – miejsca na rynku. W warunkach dzisiejszej silnej konkurencji wejście na rynek jest bardzo trudne. Nawet oferta nowych, doskonalszych, jakościowo lepszych produktów lub usług nie gwarantuje utrzymania się na rynku w dłuższym okresie czasu.
Aby odnaleźć swoje miejsce na rynku albo zwiększyć udział na nim, prowadzi się badania rynku - analizuje się bieżąca sytuację i prognozuje przyszłość firmy. Przedsiębiorca doskonali wówczas organizację pracy, technologię i metody marketingu. I właśnie tu przejawia się zainteresowanie przedsiębiorcy planowaniem działań, a szczególnie planowaniem biznesu.
Dobrze opracowany biznesplan pomaga w zarządzaniu firmą. Staje się ona wtedy bardziej wiarygodna jako kontrahent, kooperant, inwestor, kredytobiorca czy leasingobiorca.
Ogólnie można powiedzieć, że biznes plan pomaga w pozyskaniu potrzebnego kredytu, w nabyciu dóbr inwestycyjnych bez zaangażowania własnych środków finansowych, w korzystaniu z wiedzy technicznej, technologicznej czy organizacyjnej. Pobudza również do aktywnych działań na rynku, do stosowania metod marketingowych i metod nowoczesnej sprzedaży.

Sporządzanie biznesplanu nie odbywa się mechanicznie. Nie sposób zacząć od pierwszej strony i napisać wszystkiego za jednym zamachem. Nie należy traktować swojego „pomysłu na biznes" powierzchownie i od razu dokładnie wyliczyć przewidywane wydatki i dochody, a następnie obliczyć spodziewane zyski i straty oraz przepływ gotówki. Nie na tym jednak polega istota planowania ani też w niczym takie podejście nam nie pomoże. Każdy, kto zajmował się czynnikami warunkującymi sukces bądź niepowodzenia nowo powstałych przedsiębiorstw bądź też firm podejmujących nowe ryzykowne działania lub przechodzących trudny okres, powie, iż jednym z kluczowych warunków sukcesu są „badanie i analiza" - innymi słowy, badanie rynku i każdego aspektu swojej działalności. Trzeba podjąć wiele ważnych decyzji, a wszystkie one - w większym lub mniejszym stopniu - mają wymiar finansowy. Wiele z nich jest ze sobą powiązanych. Zmieniając jedną decyzję, a wpłynie to na zmianę wielu innych wskaźników finansowych. Na początek pierwszym zadaniem jest wykonanie paru pobieżnych obliczeń i opracowanie z grubsza tekstu poszczególnych części planu. W miarę postępów prac nad planem obliczenia te należy powtórzyć, tym razem z zachowaniem większej ścisłości, uwzględniając też pewne decyzje, jakie wstępnie podjęto, oraz więcej dostępnych informacji. W miarę jak ujawnia się ogólny charakter przedsięwzięcia, następnie ponownie przeanalizować także szkice wcześniej opracowane.
Nie powinno się robić wszystkiego naraz. Pierwej należy zdecydować, w jakiej kolejności podejmować decyzje i wykonywać obliczenia. Jakikolwiek porządek wybierzemy, przekonamy się, że do prac uprzednio wykonanych trzeba będzie powracać. Mierząc się z poszczególnymi częściami planu, można przyjąć różne sposoby ich porządkowania. Są jednak metody lepsze i gorsze, nie istnieją bowiem takie które zagwarantują sukces.

Biznesplan

Biznesplan to projekt opisujący zamierzenia gospodarcze przedkładany inwestorom lub instytucjom kredytowym.

Pomaga on w 3 dziedzinach:
1. W sfinansowaniu inwestycji - jest środkiem, za pomocą którego można przekonać pożyczkodawców czy inwestorów, że dane przedsięwzięcie zasługuje na uwagę i przyniesie zysk.
2. Przy rozpoznaniu działalności - biznes plan przypomina w jakim kierunku się dąży i pomaga utrzymać obraną drogę. Jest drogowskazem i spisem rzeczy do zrobienia.
3. W zarządzaniu firmą - przedsiębiorca musi przygotować sposoby zarządzania firmą w poszczególnych fazach rozwoju.

Biznesplan składa się z:
1. Opisu przedsięwzięcia - zawarte jest na 1 stronie planu. Określa rodzaj tworzonej firmy, jej właścicieli, adres, wielkość koniecznych środków inwestycyjnych, cele i zakres finansowania oraz dane dotyczące spodziewanych zysków. Zaznajamia z typem tworzonej firmy, z rodzajem produktów lub usług, które ma ona sprzedawać lub świadczyć, wyjaśnia dlaczego ma to przynosić zysk.
2. Planu marketingu - sposób prowadzenia marketingu produktów i usług. Opisuje potencjalnych klientów, ich przyzwyczajenia i umiejscowienie. Bada się ewentualną konkurencję, wpływ na zysk poszczególnych konkurentów. Należy rozważyć w jaki sposób firma może przewyższyć konkurencję oraz w jaki sposób przyciągnąć klientów.
3. Planu funkcjonowania - przedsiębiorstwa zawiera proponowaną lokalizację firmy, opisywane są zalety dostawców, podjęte kwestie ustalenia poziomu zapasów i warunków spedycji wyrobów gotowych, ujęte problemy zatrudnienia i przeszkolenia personelu.
4. Planu zarządzania - zawiera zasady organizacji i zarządzania przedsiębiorstwem. Ustala się tu formę, w jakiej ma funkcjonować firma oraz omawia ryzyko związane z podjęciem działalności. Uwzględnia niezbędne pozwolenia i licencje wymagane przez przepisy prawa.
5. Planu finansowania inwestycji - inwestycji informuje w jaki sposób firma chce wykorzystać powierzone jej środki finansowe. Zawiera raport finansowy, który przedstawia oczekiwane efekty udzielonej pożyczki. Ukazuje w jaki sposób pożyczone środki zostaną zużytkowane. Zalecane jest zestawienie w punktach poszczególnych wydatków.

Uzupełnione jest to:
1. Określeniem celu biznes planu
2. Streszczeniem
3. Danymi finansowymi

Streszczenie zawiera 2 lub 3 rozdziały:
1. Zawiera nazwę przedsiębiorstwa i ich właścicieli, wysokość niezbędnych środków inwestycyjnych wraz ze sposobem ich wykorzystania
2. Omawia możliwości rozwoju, przedstawia w jaki sposób planowa organizacja będzie wspomagała potencjał firmy
3. Przedstawia w jaki sposób zaangażowane środki przyniosą oczekiwany zysk.

Dane finansowe zawierają:
1. Źródła i sposoby finansowania przedsiębiorstwa
2. Zestawienie wyposażenia
3. Bilans otwarcia
4. Analizę zwrotu zaangażowanych środków
5. Przewidywane dochody w przeciągu pierwszych 3 lat w rozbiciu na poszczególne miesiące
6. Miesięczne i kwartalne zestawienia rozchodów i przychodów podstawowych.

Tworząc biznesplan należy:
1. Sporządzić listę potencjalnych pożyczkodawców
2. Zachować jego zwięzłą formę (20-40 stron)
3. Użyć prostego języka
4. Dać go do przeczytania komuś, by się upewnić o jego jasności
5. Uwzględnić realne założenia finansowe
6. Używać wykresów i tabel
7. Robić go własnoręcznie
8. Nie starać się przedstawić go nad wyraz profesjonalnie
9. Używać przejrzystych tytułów
10. Stosować przypisy, szczególnie w części dotyczącej finansów
11. Unikać bliżej nieokreślonych wyrazów
12. Pamiętać, że celem jest sukces firmy

Infobroking

Czym jest infobroking? Obecnie w Polsce istnieje niewiele firm, które oferują tego typu usługi.

Profesja ta jak na razie największą popularność zyskuje w Niemczech oraz Stanach Zjednoczonych. Zależnie od kraju, firmy infobrokerskie różnią się świadczonymi usługami. W Niemczech specjalizują się one w dostarczaniu biznesowych informacji, amerykańskie natomiast oferują zdecydowanie szerszy zakres usług, dzięki czemu zdecydowanie lepiej analizują specjalistyczne informacje. Zajmują się więc one selekcją materiałów dotyczących różnych branż, monitorowaniem mediów czy przeprowadzaniem badań rynku.

Infobroker to osoba, która jest specjalistą zajmującym się udostępnianiem i poszukiwaniem różnego rodzaju informacji. Jest pewnego rodzaju pośrednikiem pomiędzy ludźmi, instytucjami a zasobami informacji. Głównym narzędziem pracy infobrokera jest po prostu internet i jego zasoby. Infobrokerzy sięgają także do bibliotek, archiwów oraz baz danych (także tych płatnych i z ograniczonym dostępem). Działalność infobrokerska wymaga także stosowania się do zasad etycznych i zawodowych.

Najbardziej znaną na świecie tego typu firmą jest Association of Independent Information Proffesionals. W Polsce obecnie mało jest firm zajmujących się formą takich usług, a szkoda ponieważ jest to idealna forma badania trendów jakie obecnie obowiązują na rynku czy w społeczeństwie. Dzięki Infobrokingowi firma ma ułatwiony dostęp do klienta. Warto się zastanowić nad takim rozwiązaniem.

Etyka w biznesie

Etyka obejmuje ogół ocen i norm moralnych ogólnie akceptowanych w danym społeczeństwie. Etyka biznesu w gospodarce rynkowej odnosi się do relacji pomiędzy przedsiębiorstwem a jego klientami, partnerami handlowymi, pracownikami oraz przedsiębiorstwami konkurencyjnymi. Relacje te muszą być zgodne z obowiązującym prawem oraz z przyjętymi regułami postępowania przy prowadzeniu własnej firmy. Albowiem prawo nie jest w stanie regulować wszystkich zachowań ludzi konieczne staje się przestrzeganie norm ustalonych przez społeczeństwo, które są weryfikowane przez opinię publiczną.

Cechą gospodarki rynkowej jest wolność gospodarcza rozumiana jako swoboda podejmowania i prowadzenia firmy w ramach obowiązującego prawa. Przedsiębiorstwa korzystają z zasad wolności i dążą do osiągnięcia jak najwyższego zysku, i minimalizacji własnych kosztów. Prowadzi to często do podejmowania przez właścicieli, prezesów lub dyrektorów kontrowersyjnych decyzji, stojących w sprzeczności z normą współżycia społecznego. Decyzje te mogą dotyczyć konsumentów, partnerów handlowych, pracowników oraz firm konkurencyjnych.
Konsument może być narażony na nieuczciwość producentów i sprzedawców dotyczącą ceny lub jakości oferowanych produktów i usług. Osoba oszukana w ten sposób w przyszłości nie skorzysta z oferty firmy, która wobec niej zachowała się w sposób nieetyczny. To oznacza, że w pewnym czasie taka firma będzie miała mniejszą liczbę klientów, a co więcej obniżą się jej dochody.
Partner handlowy, wobec którego nie dotrzymano wcześniej ustalonych obietnic, zrezygnuje ze współpracy z niewiarygodnym przedsiębiorcą. Zwróci się do firm konkurencyjnych, obniżając pozycję firmy na rynku poprzedniego partnera.
Pracownik, który zauważa nieetyczne działania pracodawców nie tylko wobec pracowników, ale też w odniesieniu do konkurencji lub potencjalnych kontrahentów, traci zaufanie do własnego zakładu pracy. Takie zachowanie może spowodować poszukiwanie innej pracy i odejście z firmy.
Firmy konkurencyjne, narażone na nieetyczne postępowanie innego przedsiębiorstwa polegające na przykład na nieuczciwej konkurencji, mogą wystąpić na drogę prawną lub w porozumieniu z innymi firmami z branży i dążyć do całkowitego wyeliminowania takiego przedsiębiorstwa z rynku.
Przykłady etycznych i nieetycznych działań
Na liście nieetycznych zachowań w biznesie znajdują się: zatruwanie środowiska naturalnego, oszukiwanie własnych akcjonariuszy i pracowników, dyskryminacja kobiet i mniejszości narodowych, zwalnianie, pracowników bez wcześniejszego uprzedzenia, produkowanie niebezpiecznych wyrobów oraz dbanie tylko i wyłącznie o wyniki finansowe.

Obecnie jednak w dużych firmach tworzy się kodeksy etyczne, które pomagają i ustalają standardy postępowania w biznesie. Najczęściej regulują one problemy dotyczące:
- dostarczenia klientom wartościowych wyrobów i usług;
- zapewnienia inwestorom zasadnego zwrotu nakładów od kapitału powierzonego;
- tworzenia nowych miejsc pracy;
- tworzenia warunków awansu pracownikom oraz należytego ich wynagradzania za dobrą pracę, talent i poświęcenie firmie, także promowania wynalazczości, pomysłowości;
- dbałości o środowisko naturalne;
- wspomagania i sponsorowania działań społecznie użytecznych.
Istnieją również zasady etyczne dotyczące poszczególnych zawodów. Tworzą one etykę zawodową, czyli zespół norm i obowiązków moralnych związanych z wykonywanym zawodem. Przykładami etyki zawodowej są: etyka lekarska, prawnicza, nauczycielska.
W etyce biznesu ważne jest, aby unikać myślenia wyłącznie w kategoriach zysku. Pieniądze to tylko część sukcesu firmy. Ważniejszy powinien być klient, to jego postępowanie zdecyduje, czy firma utrzyma się na rynku, czy też zbankrutuje. Zachowania etyczne są tak istotne, ponieważ dzięki nim zyskują wszyscy: klienci, pracownicy, współpracujące przedsiębiorstwa i sami przedsiębiorcy.

Lobbing
Przedsiębiorstwa w coraz większym stopniu wpływają na tworzone przez państwo prawo oraz na decyzje władz centralnych i lokalnych. Najczęściej odbywa się to przez konsultacje społeczne i tworzenie grup nacisku, zwanych lobby. W życiu publicznym termin "lobby" stosuje się wobec grup społecznych reprezentujących określone interesy i podejmujących próby uzyskiwania przychylnych decyzji przez pozaparlamentarny nacisk na organy władzy państwowej. Wywieranie takiego wpływu na organy władzy w intencje pewnych ugrupowań politycznych, gospodarczych i społecznych nosi miano lobbingu. Podjęcie lobbingu z jednej strony dostarcza informacji i pomaga decydentom w znalezieniu możliwie najlepszego rozwiązania, z drugiej, może być postrzegane przez społeczeństwo jako działanie nieetyczne lub nawet stać się wstępem do działań korupcyjnych.
Lobbing, będący prezentacją stanowisk i dążeń różnych grup interesu, powinien być z tego powodu uregulowany ustawowo, a sama działalność lobbystów, czyli osób zajmujących się lobbingiem, musi być przejrzysta i zgodna z etyką. Pozwoli to na wyraźne odróżnienie działań lobbystów od przejawów korupcji w życiu publicznym.
We współczesnym świecie, w którym toczy się walka o realizację najrozmaitszych, często sprzecznych interesów różnych grup i podmiotów politycznych, lobbing stanowi jeden z gwarantów stabilności demokratycznych struktur państwa. Instytucja lobbingu w rozwiniętych
staje się istotnym składnikiem życia publicznego, działań gospodarczych, politycznych.
Lobbing w krajach demokratycznych jest stałym i potrzebnym elementem systemu parlamentarnego i takim powinien stać się również w Polsce.

Źródła finansowania firmy

Kapitał, czyli pewna suma pieniędzy, stanowi podstawę rozpoczęcia działalności przedsiębiorstwa oraz umożliwia jego funkcjonowanie. Wysokość kapitału zależy w dużej mierze od formy organizacyjno - prawnej przedsiębiorstwa. Decyduje ona o dostępności i szybkości zgromadzenia i powiększenia kapitału. Trudniej zgromadzić kapitał na prowadzenie działalności gospodarczej w wypadku spółki jawnej czy prywatnego przedsiębiorstwa osoby fizycznej niż w wypadku spółki akcyjnej. Kapitał niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej można rozpatrywać w kilku aspektach, a mianowicie:
skąd pochodzi, do kogo należy, jak długo można z niego korzystać.

Klasyfikacja kapitałów przedsiębiorstwa ze względu na:

Kryterium pochodzenia:
- zewnętrzne
- wewnętrzne

Kryterium czasu wykorzystania:
- długoterminowe
- krótkoterminowe

Kryterium własności:
- własne
- obce

Kapitały zewnętrzne pochodzą spoza przedsiębiorstwa. Należy do nich kapitał własny podstawowy, przybierający różne nazwy w różnych formach przedsiębiorstw (np. kapitał akcyjny w spółce akcyjnej, fundusz udziałowy w spółdzielni), oraz kapitał obcy. Kapitał podstawowy wnoszą do przedsiębiorstwa jego założyciele. Kapitały wewnętrzne powstają w przedsiębiorstwie i pochodzą z zysków, czyli nadwyżek przychodów nad poniesionymi kosztami.

Finansowanie długoterminowe związane jest z zaangażowaniem środków w przedsiębiorstwie na stałe lub powyżej roku, natomiast krótkoterminowe - na okres do jednego roku. Kapitały długoterminowe wykorzystywane są przy inwestycjach, a kapitały krótkoterminowe finansowania bieżącej działalności przedsiębiorstwa.

Kapitały własne składają się z kapitału podstawowego oraz wypracowanego zysku. Stanowią one własność przedsiębiorstwa i są zabezpieczeniem jego zobowiązań wobec wierzycieli. Kapitały obce to środki pieniężne, które przedsiębiorstwo musi zwrócić właścicielom w uzgodnionym terminie. Za ich wykorzystanie płaci im wynagrodzenie w formie odsetek. Kapitały obce pochodzą z różnych źródeł. Przedsiębiorstwo może korzystać z finansowania obcego przez zaciąganie kredytów obrotowych lub kupieckich, emisję obligacji i innych dłużnych papierów wartościowych, czyli takich, które są dowodem zaciągnięcia długu przez emitenta. Zamiast kupować składniki majątku na własność, może skorzystać z leasingu. Jeśli udziela kredytów kupieckich, czyli sprzedaje swoje produkty z płatnością odroczoną w terminie, może przyspieszyć odzyskanie należności, wykorzystując faktoring.

Kapitały obce różnią się dostępnością oraz cenami, jakie trzeba za nie zapłacić. Do uzyskania kredytu bankowego przedsiębiorstwo musi zgromadzić obszerną dokumentację i wykazać się zdolnością kredytową. Kredyty kupieckie udzielane są zwyczajowo, w wyniku konkurencji pomiędzy dostawcami. Konkurują oni odnośnie terminu uregulowania zapłaty za sprzedane produkty: im dłuższy termin zapłaty, tym dłuższy, okres udzielonego kredytu kupieckiego. Emitować obligacje mogą tylko osoby prawne, po uzyskaniu specjalnego zezwolenia. Dostęp do różnorodnych form finansowania obcego jest uzależniony od kapitału, jakim dysponuje nasza firma, a pośrednio od jego formy organizacyjno-prawnej.

Właściwy doradca w biznesie

Obecnie każdy przedsiębiorca, który chce się zabezpieczyć przed negatywnymi skutkami zmian na rynku walutowym, zmianami przepisów prawnych dotyczących np. prawa pracy lub towarowym ma możliwość błyskawicznego zawarcia transakcji przez telefon lub internet.

Dzięki szybko rozwijającej się telekomunikacji istnieje wiele sposobów, by ustrzec się przed dylematami przedsiębiorstwo może zatrudnić fachowca, który w ramach powierzonych zadań będzie przygotowywać strategię, zawierać transakcje, monitorować sytuację rynkową. Przedsiębiorstwo może wynająć również licencjonowaną firmę doradczą (dom maklerski), która może spełniać dokładnie te same zadania, co fachowiec, lub też uzupełniać jego pracę wyręczając go z niektórych czynności. Fachowe doradztwo opłaca się już przedsiębiorstwom już z obrotami na poziomie 100 tys. Euro miesięcznie.

Korzystanie z usług domu maklerskiego jest bardzo pożyteczne. Za stosunkowo niewielkie wynagrodzenie przedsiębiorstwo od razu nabywa dostęp do doświadczenia i wiedzy pracowników domu maklerskiego oraz do jego całej infrastruktury. Klient nie traci zatem czasu na rekrutację pracownika i nie ponosi ryzyka operacyjnego, że pracownik może się nie sprawdzić. Dom maklerski ma ustawowy obowiązek zatrudniać profesjonalistów w postaci maklerów i doradców inwestycyjnych, którzy gwarantują najwyższy poziom obsługi w zakresie doradztwa na polu instrumentów pochodnych.

Wirtualne konto

W obecnym czasie banki oferują usługi prowadzenia kont internetowych, warto przyjrzeć się tej alternatywie. Praktycznie wszystkie banki oferują teraz beneficjentowi możliwość sterowania swymi zasobami przy pomocy Internetu. Wirtualne przelewy, dyspozycje, możliwość sprawdzania stanu konta na bieżąco to teraz norma.

Nie każdy przedsiębiorca czy osoba fizyczna jednak wie, iż niekoniecznie należy mieć konto w realnym banku, by móc skorzystać z takich finansowych usług online. Istnieje bowiem instytucja internetowego pośrednictwa finansowego - jak pisze "Gazeta Prawna", najwyżej piętnaście minut zajmie nam rejestracja na stronie takiego serwisu.

Co dzięki temu zyskamy? Zakładając konto w takim serwisie, będziemy mogli wysyłać i przejmować płatności na rachunek
, nie uiszczając za to prowizji. Jeżeli chodzi o przelewy, istnieje pewien szkopuł - osoba bądź przedsiębiorstwo, którym pragniemy przesłać wirtualną gotówkę, powinni być również zarejestrowani w serwisie pośrednictwa, z którego korzystamy.

Korzystanie z pośrednictwa opisanych serwisów jest łatwe, wygodne i przyjemne - jakkolwiek trudno zachęcać do całkowitego spalenia za sobą mostów, jeżeli chodzi o kontakty z realnymi bankami, warto zainteresować się taką formą oszczędności czasu i ułatwienia sobie codziennych zadań.

Regulacja kosztów używania sprzętu komputerowego

Opisywałem już jaki sprzęt komputerowy można wykorzystać w biznesie w celu rozwinięcia sieci komputerowej. Wówczas gdy dokonaliśmy już wyboru sprzętu, warto się zastanowić nad zwrotem kosztów związanych z użytkowaniem systemów komputerowych w naszej firmie.

Nic nie stoi na przeszkodzie, by pracownik wykorzystywał do pracy swój własny sprzęt, tj. komputer, drukarkę, skaner czy też korzystał z sieci Internet. W takim przypadku możesz umówić się z nim, że będziesz zwracał mu ponoszone koszty. Powinieneś jednak sprawdzić, czy taki zwrot kosztów będzie podlegał opodatkowaniu.

W zależności od charakteru wykonywanej pracy możesz umówić się ze swoim pracownikiem, że będzie on wykonywał swoją pracę we własnym domu. Możesz podjąć taką decyzję, zatrudniając osoby, których obecność w biurze nie jest na co dzień konieczna, np. przedstawiciele handlowi, informatycy, telemarketerzy, księgowi. Powinieneś jednak zapewnić pracownikowi odpowiednie możliwości do świadczenia pracy w tych szczególnych warunkach.

Możesz na własny rachunek wyposażyć go w niezbędne urządzenia, ale istnieje również inne wyjście. Pracownik może wykorzystywać do pracy swój własny sprzęt, w tym podłączyć się do Internetu, natomiast Ty będziesz zwracał mu ponoszone koszty. Jeśli chodzi o komputer, urządzenie to należy traktować jako narzędzie pracy, w związku z czym zwrot kosztów używania komputera będzie wolny od podatku dochodowego. Od podatku dochodowego zostały bowiem zwolnione ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy i stanowiące ich własność:

1. Narzędzia
2. Materiały
3. Sprzęt

Trudno bowiem zakładać, że pracownik będzie ponosił dla celów służbowych koszty używania stanowiących jego własność urządzeń. Nie będziesz zatem musiał doliczać tych zwrotów do wynagrodzenia pracownika i potrącać podatku. Inaczej jednak przedstawia się sytuacja w razie korzystania przez pracownika z sieci Internet. Powinieneś wiedzieć, że zdaniem organów podatkowych zwrot pracownikom kosztów połączeń internetowych wykorzystywanych przez nich w domu w związku z ich obowiązkami służbowymi nie stanowi ekwiwalentu za korzystanie z narzędzi. Kwoty te, jako stanowiące pokrycie kosztów korzystania z usługi, nie będą korzystały ze wspomnianego zwolnienia. Usługi dostępu do Internetu nie uznaje się bowiem za narzędzie pracy.

Jednoosobowa firma

Jeżeli lubisz działać w pojedynkę i chcesz być własnym szefem, to jednoosobowa firma może okazać się dla Ciebie najlepszym rozwiązaniem. To prawie idealna forma prowadzenia działalności gospodarczej.

W zależności od tego, jakie posiadamy kwalifikacje, stosunkowo łatwo uzyskać nam będzie potrzebne zezwolenia i koncesje. Samemu łatwiej też można działalność rozszerzyć lub zlikwidować. Zalety prowadzenia firmy jednoosobowej to niewątpliwie:

1. Możliwie wszystkie formy opodatkowania działalności
2. Prosty sposób likwidacji
3. Brak męczących formalności przy zakładaniu firmy
4. Proste rozliczanie się z urzędem skarbowym

Najistotniejszymi jej minusami są:
1. Odpowiedzialność całym swym majątkiem
za zobowiązania firmy
2. Brak możliwości zyskania kapitału na rynku kapitałowym

Największym plusem jest oczywiście łatwość zarządzania. Jesteśmy jedynym właścicielem i podejmujemy każdą decyzję. Dzięki tego typu formie działamy na rynku elastycznie i efektywnie.

Jednoosobowa firma jest dobra wówczas, gdy prowadzimy biznes na niewielką skalę. niewielka działalność gospodarcza albowiem nie wymaga dużego zaangażowania. Sytuacja zmienia się wówczas, gdy planujemy rozrost naszej firmy, lub planujemy wejście na nowy rynek. w takiej sytuacji niezbędna jest już pomoc wspólników. Czasem warto się zastanowić nad przyjęciem eksperta do naszej firmy.

Komputeryzacja firmy

Świat biznesu, giełdy czy finansów jest głęboko uzależniony od systemów komputerowych. Obecnie każda poważna firma posiada komputer. Jest to nie tylko dogodne rozwiązanie w biznesie, ale przede wszystkim szybkie i funkcjonalne.
Panuje ogólne przekonanie, ze firma bez komputera nie może funkcjonować, albowiem jest w tym wiele prawdy. Często jednak decyzja o kupnie komputera ma podwójne dno. Warto też zastanowić się, czy lepszy będzie notebook czy komputer stacjonarny.
Zakup komputera możemy oczywiście wliczyć w koszty przedsiębiorstwa, gdyż jest on wyposażeniem firmy. Ale...kosztem firmy mogą być rzeczy do generowania jej przychodu. Lepiej więc nie interesować się kupnem supernowoczesnego sprzętu, z którego wszystkich możliwości i tak nie będziemy korzystać.

Jeżeli zastanawiamy się nad wyborem między notebookiem a komputerem stacjonarnym, warto wykazać wartości każdego z nich. Notebooki mają m.in. trzy bardzo ważne zalety:
1. Zajmują mało miejsca na biurku
2. Dają całkowitą wolność (można go wziąć w każde miejsce, nawet na wakacje)
3. Mają dobre ekrany ciekłokrystaliczne, które nie męczą wzroku;

Przy wyborze komputera stacjonarnego najistotniejszy wydaje się wybór procesora. Najlepiej decydować się na średnią półkę AMD. Po roku można go zmienić na najlepszy w danej „rodzinie” ,dzięki czemu szybko i tanio poprawimy możliwości sprzętu. Następnie musimy skupić się na wyborze płyty głównej i pamięci RAM. Płytę główną dobieramy do procesora(najlepiej najmocniejszego z „rodziny”).nie powinniśmy wydawać na nią więcej niż 400zł. Pamięć RAM powinna mieć
512 MB. Tyle zdecydowanie wystarczy.

Na koniec wybieramy oprogramowanie i system zabezpieczający. Pakiet minimum to MS Word lub OpenOffice. Natomiast najlepszym zabezpieczeniem naszego komputera i danych w nim zawartych będzie założenie hasła systemowego, hasła na BIOS oraz zainstalowanie programu antywirusowego typu.

Wiele zależy od tego w jakim celu ma służyć sprzęt komputerowy, np wówczas gdy pracujemy na stanowisku prezesa firmy wtedy zdecydowanie bardziej przydatny okaże się notebook. Dużą jego zaletą jest mobilność, dostęp do internetu dzięki standaryzacji WiFi, w każdej chwili mamy dostęp do potrzebnych nam dokumentacji.
Komputer stacjonarny jest z kolei bardziej uniwersalnym narzędziem pracy. Jedno jest pewne komputeryzacja to dziś nieodzowny element rozwoju w biznesie.

Sekrety firmy

Każda firma, czy korporacja posiada własne tajemnice czy to bazy danych lub sposobu wytwarzania produktu. Niezależnie od tego jaki to rodzaj danych powinniśmy chronić te zasoby, albowiem może to zaszkodzić funkcjonowaniu naszej firmy i dać przewagę konkurencji.
Ujawnienie poufnych informacji Twojej firmy przez pracownika może wiele kosztować. Lepiej więc w porę zapobiec nieszczęściu. Warto wiedzieć jak się przed tym chronić.
Zachowanie tajemnicy przedsiębiorstwa to jeden z najistotniejszych obowiązków pracownika. Tajemnicą mogą być dane dotyczące sposobów i składników wytwarzania produktów, plany sprzedaży, plany wydawnicze, bazy danych, koszty działalności, źródła zaopatrzenia i zbytu, itp.
Wszystkie te informacje, które pozostają nieujawnione do wiadomości publicznej lub posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął stosowne działania w celu zachowania ich poufności.

Przede wszystkim należy zadbać o wyraźne oznaczenie informacji tajnych(np. przez przystawienie na nich pieczątki „poufne”).Powinno się przechowywać je w bezpiecznym miejscu, do którego tylko określone osoby mają dostęp. Można też przypomnieć pracownikom o obowiązku zachowania tajemnicy przedsiębiorstwa poprzez zaznaczenie tego w umowie o pracę lub w odrębnym piśmie.

Wirtualna wizytówka firmy

Dzięki dynamice rozwoju sieci i technologii komunikacyjnych stworzenie własnej witryny internetowej, może stać się jednym z najlepszych sposobów wypromowania naszej firmy na rynku pracy.
Tworząc ją należy wziąć pod uwagę jakie produkty będziemy reklamować i do jakiej grupy klientów chcemy trafić. Ważne jest to zwłaszcza przy tworzeniu szaty graficznej naszej witryny. Musimy też koniecznie zastanowić się ile jesteśmy w stanie wydać pieniędzy z budżetu firmy na jej założenie. Ze znalezieniem fachowca, który podejmie się tego zlecenia nie powinniśmy mieć większych problemów. Wystarczy poszukać ogłoszeń w internecie, których z każdym dniem przybywa. Fachowiec oprócz stworzenia naszej strony powinien umieścić nasz adres www w możliwie jak największej ilości dostępnych miejsc w internecie.

Następnie powinniśmy zadbać także aby nasz adres odnaleźli również czytelnicy prasy
oraz telewidzowie. Możemy też skorzystać z reklamy
poprzez coraz częściej występujący tzw. Stamming (przesyłanie reklamy witryny do różnych użytkowników korzystając
z udostępnionej przez niektóre portale baz danych). W całym tym przedsięwzięciu musi przede wszystkim znaleźć się miejsce na dobry i funkcjonalny adres. Ma on być krótki, łatwy do zapamiętania i najlepiej powinien nawiązywać do marki czy produktu firmy. Dodatkowym plusem naszej strony www będzie zamieszczenie banerów reklamowych oraz linków do związanych z tematem stron, a także skrzynki na pocztę do firmy. Zamieszczenie różnego rodzaju ankiet na naszej witrynie dla odwiedzających skutecznie poprawi funkcjonowanie naszej wirtualnej wizytówki firmy.

Dobrze zlokalizowana i zareklamowana strona firmowa zapewni nam oczekiwaną reakcję ze strony użytkowników sieci. I co ważne pozwoli na wypromowanie naszej marki, tu działa zasada jak Cię widzą tak Cię piszą.

Faktoring szansą dla firmy

Zjawisko faktoringu staje się, coraz modniejszą receptą dla firm, którym brak płynności finansowej tak bardzo potrzebnej dla prawidłowego funkcjonowania firmy.
Faktoring to nic innego jak nabycie przez faktora, którym najczęściej jest bank lub spółka faktoringowa, pieniężnej wierzytelności handlowej, które ma miejsce przed terminem jej płatności. W umowie faktoringu konieczna jest cesja wierzytelności.

Wyróżniamy cztery rodzaje faktoringu:

1. Faktoring niepełny (z regresją)-Faktor nie przyjmuje na siebie pełnego ryzyka związanego z niewypłacalnością dłużnika, wierzytelność na niego nie przechodzi. Może tu mieć
miejsce regres wierzytelności na faktoranta, jest więc to sposób dość ryzykowny, ale tańszy od pełnego faktoringu.

2. Faktoring pełny (bez regresji)-Faktor przyjmuje na siebie pełne ryzyko związane z niewypłacalnością dłużnika, przez co przechodzi na niego cała wierzytelność. Gdy dłużnik nie zapłaci należności, nie dochodzi do regresu wierzytelności na faktoranta.

3. Faktoring mieszany- Łączący w sobie dwie poprzednie formy. Ustala się limit wartości wierzytelności, za który pełne ryzyko ponosi faktor, natomiast za resztę sumy wierzytelności on już nie odpowiada. W przypadku gdy jej część bądź całość wypłacono jako zaliczkę, faktor może dokonać z tego tytułu regresu.

4. Faktoring cichy-Stosowany często przez sieci handlowe. Dłużnik może zastrzec, że wierzytelności nie można zbyć osobie trzeciej, przez co umowa faktoringu nie może zostać zawarta. Cichy faktoring obchodzi tego typu pułapkę: na fakturze nie umieszcza się klauzuli o cesji wierzytelności, a faktor nie występuje oficjalnie w kontaktach z dłużnikiem.

Faktoring przynosi wymierne korzyści
zarówno faktorowi, dłużnikowi jak i faktorantowi(wierzycielowi): faktor zyskuje prowizję i odsetki, dłużnik nie musi spieszyć się z płatnością, a faktorant ma dostęp do należnych mu płatności przed terminem, który określa umowa.

Pomoc dla przedsiębiorców

Zrozumiałym zjawiskiem w biznesie jest to, iż w czasie rozwoju naszej firmy potrzebujemy coraz więcej środków płynnych w postaci gotówki.
Czym dynamiczniejszy rozwój biznesu, tym więcej funduszy będziemy potrzebowali.

W takiej sytuacji pomocne staje się korzystanie z pomocy publicznej, która w Polsce przysługuje małym i średnim przedsiębiorstwom.
Istotnym elementem tej pomocy jest to, że, nie ogranicza się jedynie do dotacji finansowej. Podmiotami rządu, które zaangażowane są w koordynację polityki wspierania MSP są: Departament Rzemiosła Małych i Średnich Przedsiębiorstw w Ministerstwie Gospodarki oraz Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości. Do podstawowych zadań tych instytucji należą:
1. Ułatwianie firmom dostępu do szkoleń, usług doradczych i procesów certyfikacji jakości
2. Udostępnianie informacji na temat warunków gospodarowania oraz obowiązującego prawa
3. Rozpowszechnianie wiedzy na temat rynku kapitałowego
4. Wspomaganie instytucji, które udzielają pożyczek oraz poręczeń kredytowych
5. Pomoc w znalezieniu partnera gospodarczego

Warto więc korzystać i z takiej formy pomocy dla naszej firmy albowiem zawsze możemy coś zyskać , i co ważnie nie mamy tu nic do stracenia.

Rynek pracy i bezrobocie

W dobie ogólnego kryzysu gospodarczego warto się zastanowić na podstawowymi prawami, jakie rządzą rynkiem pracy.

Na rynek pracy składa się z jednej strony podaż, czyli osoby pracy, a z drugiej strony popyt, czyli miejsca pracy w przedsiębiorstwie. Utrzymanie równowagi między obiema stronami jest bardzo trudne. W gospodarce rynkowej najczęściej występuje niedobór miejsc pracy w do osób jej poszukujących. Prowadzi to do powstania bezrobocia.

Bezrobocie i zmiany na rynku pracy

Samo pozostawanie bez pracy nie jest warunkiem wystarczającym, aby w świetle prawa zostać bezrobotnym. Osoba bezrobotna zobowiązana jest do aktywnego poszukiwania pracy, musi też być zdecydowana na zajęcie w pełnym wymiarze czasu. Nie może się uczyć, musi być pełnoletnia i zarejestrowana w rejonowym urzędzie pracy.
W gospodarce centralnie planowanej problem bezrobocia teoretycznie nie występował. Zachodziło jednak zjawisko nieracjonalnego wykorzystania siły roboczej w przedsiębiorstwach, które nie kierowały się zasadami rynkowymi. Powodowało to przerost zatrudnienia (tzw. bezrobocie) oraz występowanie niedoboru siły roboczej. Wraz ze zmianami gospodarczymi w Polsce w latach dziewięćdziesiątych XX wieku nastąpiło podniesienie wydajności pracy, a co za tym idzie - zmniejszenie zatrudnienia.
W gospodarce rynkowej praca traktowana jest jak towar przeznaczony na sprzedaż, a rynek pracy rządzi się prawami popytu i podaży podobnie jak rynki innych dóbr. Oznacza to, że gdy na pewien rodzaj pracy wzrasta zapotrzebowanie wśród pracodawców, to można się spodziewać oferowania za jej wykonanie większej zapłaty i na odwrót, gdy istnieje zbyt wielu fachowców w pewnej dziedzinie, to ich płace będą spadać lub w ogóle nie znajdą oni zatrudnienia. Jest to tylko ogólna tendencja, nie zawsze sprawdzająca się w praktyce, gdyż rynek pracy dość wolno reaguje na zapotrzebowania pracodawców. Wynika to z faktu, że na wykształcenie fachowca w danej dziedzinie, na przykład programisty komputerowego, potrzeba o wiele więcej czasu niż na przestawienie produkcji, na przykład z szycia kurtek na szycie płaszczy, gdy te ostatnie zaczną cieszyć się większym zainteresowaniem klientów.

Pojawienie się bezrobocia w Polsce jest efektem zmian w gospodarce po roku 1989, a aktualny jego poziom wynika z obecnego stanu gospodarki. Do podstawowych czynników wpływających na pojawienie się i wzrost bezrobocia można zaliczyć:

- gwałtowne urynkowienie gospodarki w latach dziewięćdziesiątych XX wieku oraz niska konkurencyjność produktów i związana z tym likwidacja wielu zakładów pracy;

- załamanie się eksportu polskich surowców i towarów na rynki krajów byłego bloku wschodniego oraz otwarcie polskiego rynku na import towarów stanowiących dużą konkurencję dla rodzimej produkcji;

- racjonalizacja zatrudnienia w prywatyzowanych przedsiębiorstwach;

- zmniejszenie się popytu konsumpcyjnego na skutek realnego obniżenia dochodów ludności;

- zmniejszenie poziomu inwestycji z powodu wysokiego oprocentowania kredytów;

- wysokie koszty pracy wynikające z polityki podatkowej państwa i systemu obowiązkowych ubezpieczeń społecznych;

- wejście na rynek pracy roczników wyżu demograficznego;

- zbyt wolne dostosowywanie się systemu edukacji do potrzeb rynku pracy;

- niewielka wydolność systemu pośrednictwa pracy.

Miernikiem poziomu bezrobocia jest stopa bezrobocia, która informuje o udziale bezrobotnych w ogólnej liczbie osób aktywnych zawodowo. Za osoby aktywne zawodowo uważa się osoby w wieku produkcyjnym -18-59 lat dla kobiet, 18-64 lat dla mężczyzn - które pracują lub są zdolne do pracy i gotowe do jej podjęcia.

Rodzaje bezrobocia

Przyczyną bezrobocia może być nie dopasowanie rynku pracy do zmian w gospodarce lub powstająca nadwyżka podaży siły roboczej, na przykład związana z wejściem wyżu demograficznego w wiek produkcyjny. Zmniejszenie się liczby miejsc pracy może też wynikać z recesji w całej gospodarce. Kryterium niedopasowania rynku pracy pozwala wyróżnić bezrobocie frykcyjne i strukturalne.

Bezrobocie frykcyjne wynika z ciągłych zmian w gospodarce rynkowej, w której powstają nowe miejsca pracy, a część miejsc jest likwidowana. Jest to ciągły proces, powodujący, że na rynku cały czas pozostaje pewna liczba osób bez pracy. Są one bezrobotne tylko przez pewien okres, do momentu znalezienia nowego zatrudnienia. Osoby te zbierają informacje o wolnych miejscach, porównują różne oferty, zmieniają nawet miejsce zamieszkania w celu podjęcia zatrudnienia. Takie bezrobocie ma charakter przejściowy. Poziom bezrobocia wynikający z bezrobocia frykcyjnego jest tym niższy, im sprawniej działa rynek pracy, a osoby poszukujące pracy mają szerszy dostęp do informacji.

Bezrobocie strukturalne wynika z niedopasowania struktury podaży i popytu na rynku pracy w odniesieniu do kwalifikacji pracowników lub danego regionu. Przyczyną pojawiania się bezrobocia strukturalnego są zmiany w gospodarce polegające na likwidacji pewnych branż czy zamykaniu dużych zakładów pracy. Bezrobocie tego typu ma najczęściej trwały charakter i jest dużym problemem dla osób, które utraciły pracę. Znalezienie zatrudnienia wymaga zmiany zawodu lub zmiany miejsca zamieszkania. W Polsce do zagrożonych grup zawodowych należą między innymi górnicy, hutnicy i stoczniowcy. Poziom bezrobocia wynikający z bezrobocia strukturalnego jest zazwyczaj dość wysoki, a jego likwidacja wymaga dużych nakładów finansowych ze strony państwa.

Wyróżniamy również bezrobocie:

- sezonowe - wynikające ze specyfiki danej gałęzi, na przykład rolnictwo, turystyka;

- koniunkturalne (cykliczne) - spowodowane załamaniem koniunktury gospodarczej; jego zmniejszenie następuje wraz ze wzrostem gospodarczym: - ukryte - oznaczające przerost zatrudnienia w danym przedsiębiorstwie lub dziale gospodarki (przerostem zatrudnienia w Polsce cechuje się rolnictwo);

- jawne - czyli liczba osób zarejestrowanych w urzędach pracy; należy jednak pamiętać, że część osób zarejestrowanych podejmuje pracę w "szarej strefie", natomiast część osób pozostających bez pracy nie rejestruje się w urzędach pracy, dlatego poziom bezrobocia jawnego nie zawsze będzie zgodny ze stanem faktycznym;

- chroniczne - obejmuje grupę ludzi, która przez długi czas pozostaje bez pracy.

Poziom bezrobocia w Polsce zależy od regionu; w największym stopniu problemem tym dotknięte są obszary typowo rolnicze oraz niewielkie miejscowości bez rozwiniętego przemysłu. Duże bezrobocie występuje w województwach warmińsko-mazurskim i zachodniopomorskim, charakteryzujących się niskim poziomem rozwoju przemysłu, w których likwidacja Państwowych Gospodarstw Rolnych spowodowała znaczny wzrost bezrobocia na obszarach wiejskich.

Najniższy wzrost bezrobocia zanotowano w województwach małopolskim i mazowieckim. Jest to efektem powstawania w dużych aglomeracjach nowych miejsc pracy, w szczególności w sferze usług. Niższy od średniej krajowej poziom rejestrowanego bezrobocia utrzymuje się również w województwach, w których dominuje rolnictwo indywidualne, na przykład w województwie podlaskim, lubelskim.. Jednak w tych województwach mamy czynienia z przerostem zatrudnienia w rolnictwie, czyli bezrobociem ukrytym.

Aktywne i pasywne formy walki z bezrobociem

Państwo prowadzi politykę zmniejszającą poziom bezrobocia. Przejawia się ona aktywnymi formami, mającymi na celu redukcję bezrobocia, oraz formami pasywnymi, których celem jest osłona socjalna osób pozostających bez pracy. Państwo może oddziaływać na tempo wzrostu gospodarczego, a tym samym na tworzenie się nowych miejsc pracy, za pomocą między innymi zmniejszenia wysokości podatków i obniżenia wysokości stóp procentowych. Zmniejszenie wysokości podatków prowadzi do pobudzenia gospodarki i wzrostu zatrudnienia, ale równocześnie może obniżyć wpływy do budżetu państwa i ograniczyć fundusze na pomoc dla bezrobotnych. Spadek wysokości stóp procentowych zwiększa popyt na kredyty, dzięki czemu rośnie konsumpcja, a co za tym idzie - wielkość produkcji i poziom zatrudnienia.

Aktywna walka z bezrobociem

Aktywne formy walki z bezrobociem polegają na oddziaływaniu za pomocą instrumentów ekonomicznych i administracyjnych na rynek pracy. Do głównych form można zaliczyć:

- roboty publiczne finansowane przez państwo;

- prace interwencyjne organizowane przez urzędy pracy i dofinansowane przez samorządy lokalne;

- pomoc finansową bezrobotnym otwierającym własną działalność gospodarczą;

- wspomaganie finansowe przedsiębiorstw tworzących miejsca pracy dla bezrobotnych;

- szkolenia pozwalające na podwyższenie kwalifikacji lub zdobycie nowego zawodu;

- poradnictwo zawodowe;

- pośrednictwo pracy.

Formy te mają uaktywnić osoby bezrobotne, jak również pomóc przedsiębiorcom w tworzeniu nowych miejsc pracy.

Pasywne formy przeciwdziałania bezrobociu skupiają się na zapobieganiu ubóstwu osób pozostających bez pracy głównie za pomocą zasiłków dla bezrobotnych.
Państwo może również zmniejsz podaż siły roboczej na rynku przez system wcześniejszych emerytur lub ustawowe skrócenie czasu pracy. Powoduje to konieczność zatrudnienia większej liczby pracowników przez przedsiębiorstwa. Jednak to rozwiązanie zwiększa koszty pracy i zmniejsza dochód przedsiębiorstw, które można byłoby przeznaczyć na inwestycje tworzące nowe miejsca pracy.
Zatrudnienie osób, które np. sprawują nadzór nad bezpieczeństwem uczniów przechodzących przez przejście dla pieszych jest jedną z aktywnych form walki z bezrobociem. Praca ta, jako społecznie użyteczna, zwiększa poczucie wartości osób zatrudnionych, pomagając im w poszukiwaniu dalszego zatrudnienia.

Nazwa firmy

Nazwa jest bardzo ważna dla rozwoju naszej firmy. W głównej mierze od niej zależy czy przyciągniemy dużą rzeszę klientów i odniesiemy sukces finansowy. Dzięki niej firma jest rozpoznawalna, zapamiętywana i odpowiednio kojarzona. Co za tym idzie, biznes lepiej się rozwija.

Wybierając nazwę trzeba brać pod uwagę branżę, w której nasza firma będzie prosperowała, a także kto będzie jej potencjalnym klientem. Jeżeli nastawimy się na klientów młodych, nazwa powinna być nowoczesna, niekoniecznie musi być napisana w języku rodzimym (ważnym jest, aby była zapamiętana w szczególny sposób oraz odpowiednio kojarzona). Jeżeli natomiast naszym klientem jest osoba starsza, wtedy nazwa powinna być bardziej pospolita, łatwa do wymówienia. Jednak dzisiejszy aspekt słowotwórczy nadrabia te zaległości w społeczeństwie, więc lepiej aby wybrać nazwę nowoczesną.
Przy wyborze nazwy musimy uwzględnić zasięg rynku. W zależności czy to będzie lokalny, krajowy czy międzynarodowy. Jeśli działamy na rynku lokalnym dobrze żeby nazwa była kojarzona z naszym miastem bądź regionem. Natomiast jeżeli naszym celem jest podbicie rynku międzynarodowego, to nazwa powinna być prosta, krótka, pisana najlepiej w języku angielskim. Dobrym rozwiązaniem w tworzeniu nazwy firmy wydaje się wskazanie produktu bądź branży, którą będziemy się zajmowali.

WAŻNE!!!

Należy pamiętać, że nazwa musi być chroniona pod względem prawno-patentowym, inaczej za jakiś czas możemy się dowiedzieć, że inna firma używa naszej nazwy do rozpowszechniania swoich produktów.

Gospodarowanie czasem

Planując działanie w biznesie przedsiębiorca powinien należycie organizować swój czas. Warto się nad tym zastanowić albowiem może to przynieść wiele korzyści.

Przepisy prawne umożliwiają nam modyfikację czasu pracy i dostosowania go do odpowiedniego rodzaju wykonywanych zadań. Dzięki temu możemy uniknąć wypłacania stawek za godziny nadliczbowe naszym pracownikom.

Oto kilka przykładowych możliwości:

Wydłużyć okres rozliczeniowy czasu pracy. Wprowadzenie rozliczeń na okres kwartalny (dłuższy niż miesięczny) pozwala na oddanie wolnego czasu w kolejnym miesiącu pracy.

Wprowadzić harmonogram pracy. Aby efektywnie zorganizować czas pracy, warto stosować tzw. grafiki. Przepisy prawa pracy wskazują, że nasi pracownicy nie mogą wykonywać zadań przez 6 dni w tygodniu (co w praktyce rzadko jest przestrzegane).Nakaz wyznaczania sobót jako dni wolnych niestety nie istnieje. Każdy pracownik ma natomiast prawo do 35-godzinnego okresu nieprzerwanego odpoczynku w każdym tygodniu pracy.

Wprowadzić zadaniowy system czasu pracy. Polega on na wyznaczeniu pracownikowi zadań, które musi on wykonać w określonym czasie (w przeciągu dnia, tygodnia , miesiąca). Taki system powinien być uzasadniony rodzajem podejmowanej pracy oraz miejscem , w którym jest ona wykonywana. Pracownicy sami decydują tu o rozkładzie godzinowym pracy i samodzielnie organizują swój czas.

Warto rozpatrzeć te możliwości, gdyż czas to pieniądz.

E-fakturowanie...Przesyłanie

Sposoby przesyłania e-faktur

• Tradycyjna (w formie papierowej) - wystawca wysyła papierowy dokument do klienta. Konsument decyduje, jak i kiedy zapłaci rachunek: gotówką (w banku, na poczcie, w sieci płatności) czy wykorzystując polecenie zapłaty lub bankowości internetowej. W ten sposób przebiega proces właściwie u wszystkich wystawców w Polsce, ponieważ mimo elektronicznej faktury (EBP) nie zrezygnowano w stopniu całkowitym z wystawiania faktury papierowej.

• EBP czyli faktura elektroniczna: prezentacja elektroniczna, jednak sposób płatności pozostawiony w gestii konsumenta. Klient decyduje, czy skorzysta z polecenia zapłaty, bankowości internetowej czy fakturę wydrukuje i opłaci gotówką. Na taki proces zdecydowało się na razie niewielu wystawców w na terenie Polski. Klient może otrzymać fakturę elektroniczną, ale nie ma mechanizmu automatycznej płatności drogą bankową, gdyż istnieje brak możliwości bezpośredniego skorzystania z usług banków internetowych w ramach jednej platformy.

• EBPP- faktura elektroniczna: prezentacja i płatność elektroniczna. Wystawca przygotowuje faktury i przekazuje operatorowi platformy EBPP. Operator wysyła je e-mailem lub udostępnia na stronie internetowej konsumentom. Klient od razu ma możliwość spłacić należność, za pośrednictwem bankowości internetowej.
Tak powinien wyglądać proces w docelowym modelu faktury elektronicznej. Dąży do tego wiele dużych firm W systemie EBPP klient zgadza się na otrzymywanie faktury elektronicznej i jej prezentację drogą elektroniczną Fakturę może natychmiast ją opłacić za pośrednictwem sieci, co niewątpliwie stanowi duże udogodnienie.

Podsumowanie

Przepisy prawne jakie dotychczas hamowany upowszechnienie dokumentacji elektronicznej, dzięki stosowaniu przepisów dyrektywy Unii Europejskiej straciły na znaczeniu. Należały do nich:

• brak neutralności technologicznej,

• niejasność występująca w relacji przepisów rozporządzenia w sprawie e-faktur do przepisów rozporządzenia regulującego wymagania dla faktur papierowych,

• trudne i czasochłonne do spełnienia wymogi w zakresie treści e-faktur,

• nadmierny formalizm wymogów administracyjnych.


Elementy jakie musi zawierać elektroniczny dokument:

• potwierdzenie dokonania sprzedaży,

• data dokonania sprzedaży,

• cena jednostkowa bez podatku,

• podstawa opodatkowania,

• stawka i kwota podatku,

• kwota należności,

• dane dotyczące podatnika i nabywcy.


Sposób w jaki należycie powinno się przechowywać e-faktury:

• w formie elektronicznej,

• w dokładnie takim samym formacie, w którym zostały przesłane,

• w sposób który, będzie gwarantował autentyczność ich pochodzenia,

• tak, aby istniała podstawa gwarantująca integralność ich treści,

• podmiot gospodarczy zobowiązany jest zagwarantować czytelność przez cały okres ich przechowywania,

• tak, aby umożliwić na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej natychmiastowy, pełny i ciągły dostęp drogą elektroniczną tym organom do przechowywanych faktur.

E-fakturowanie...Zmiany

Są zmiany w przepisach...

Rozbieżności między przepisami polskimi a unijnymi dotychczas były jednym z podstawowych elementów utrudniających korzystanie z e-faktur, co więcej dla podatników najistotniejsze jest stwierdzenie pozwalające na stosowanie przepisów dyrektywy Unii Europejskiej przed przepisami polskich rozporządzeń. To istotny krok, który pozwoli na szybsze wprowadzenie elektronicznych dokumentacji do powszechnego obiegu. W rezultacie podatnicy nie będą się obawiali implementować systemów dotyczących e-faktur w kształcie, w jakim działają one w Unii Europejskiej. Tak więc stosowanie w pierwszej kolejności przepisów unijnych w sprawie e-faktur nie tylko ułatwi podatnikom korzystanie z tej formy wymiany dokumentów, ale pozwoli na przełamanie jednej z dotychczasowych barier, czyli bariery psychologicznej. Kolejnym wcześniej wspomnianym problemem był system EDI. Urzędy Skarbowe stwierdziły, że na zmianę formatu faktury nie pozwalają polskie przepisy. Faktury elektroniczne powinny być wystawiane, przesyłane i przechowywane w formie, która zapewnia autentyczność ich pochodzenia oraz integralność ich treści. Zdaniem organów podatkowych nie była więc możliwa zmiana formatu na potrzeby systemu EDI. Spółka twierdziła natomiast, że ustawodawca nie nakłada obowiązku zachowania formatu, jeśli jest zachowana autentyczność i integralność faktury. Kwestionowanie przez Urzędy Skarbowe elementów formalnych e-faktur wydaje się nieuzasadnione. Faktura elektroniczna powinna potwierdzać przede wszystkim rzeczywisty przebieg transakcji między kontrahentami. Pozatym system EDI spełnia dwa najważniejsze kryteria: zachowania autentyczności i integralności e-faktur, a co za tym idzie, pozwala na zgodny z przepisami obrót gospodarczy oraz odliczenie podatku. Stopniowo poprawia się prawny aspekt wystawiania e-faktur, gdyż coraz więcej firm zaczyna dostrzegać wielu korzyści, jakie płynął z przejścia na elektroniczne fakturowanie. Daje to bowiem spore oszczędności. Do tej pory zainteresowanie firm e-fakturami było małe, głównie z powodu dość restrykcyjnych wymagań, jakie stawiały przepisy.

E-fakturowanie...EDI

Podpis elektroniczny

Kolejną przeszkodą w prowadzeniu dokumentacji elektronicznej jest brak neutralności technologicznej. Rozporządzenia prawne ograniczają możliwość e-fakturowania w oparciu o bezpieczny podpis elektroniczny oraz systemy umownie nazywane wymianą danych elektronicznych (EDI). W wielu krajach Unii Europejskiej istnieją sposobności e-fakturowania za pomocą innych technologii, warunkiem tego jest zapewnienie wymaganego przez prawo wymaganego poziomu bezpieczeństwa. Następnym problemem jest zastosowanie wspomnianego elektronicznego podpisu, gdyż jest stosunkowo dogi. Systemy EDI z kolei są osiągalne dla rozbudowanych firm i korporacji. Jak widać w Polsce póki co nie ma predyspozycji dla powszechnego stosowania e-faktur. Rozwiązaniem tego uciążliwego problemu wydaje się poszerzenie katalogu środków technicznych e-fakturowania o zwykły podpis elektroniczny. Daje to wystarczające gwarancje obrotu, oraz jest prostszy w uzyskaniu poprzez to, że jest stosunkowo tani lub bezpłatny.

EDI

Ważny jest także dobór odpowiedniego standardu EDI. Podmioty gospodarcze, które ubiegają się o przejście do standardów EDI powinny mieć na uwadze to, że nie wszystkie przewidują pewnych elementów treści e-faktury, wymaganych przez polskie prawo. W skład tych elementów wchodzą: kwota podatku wyrażona słownie oraz słowa oryginał (kopia) na fakturze. Poważnym problemem przejścia e-fakturowania do powszechnego użytku jest to, że wiąże się to ze zbyt dużą ilością formalności prawnych. Przejście na e-fakturowanie wymaga niestety wygenerowania dużej ilości dokumentów papierowych (formularzy zgód na e-fakturowanie), wysyłanych do odbiorców np. usług masowych i po podpisaniu przez nich odsyłanych. W takiej sytuacji oszczędności związane z e-fakturowaniem stają się, przynajmniej na początku dyskusyjne. Niestety polskie prawo w tej kwestii w zbyt dużym stopniu odstają od dyrektywy unijnej, nie wykorzystują też wszystkich ułatwień, które ona umożliwia. Pozostają również w tyle za standardami technicznymi, które w międzyczasie zostały opracowane i uwzględniają doświadczenia rynkowe. Przypisy prawne w Polsce dotyczące e-faktur nie są do końca sprecyzowane jak np. w Niemczech. Podmiotom gospodarczym wciąż stawiane są wysokie wymagania, aby przejść na dokumentacje elektroniczną. Również dla urzędów było by to udogodnieniem, przecież elektroniczne bazy danych łatwiej skontrolować.

E-fakturowanie...Dokumentacja

Zapewnienie bezpieczeństwa danych

Jeśli chodzi o aspekt bezpieczeństwa naszych danych e-faktury mogą być zarówno wystawiane, przesyłane i przechowywane w formie elektronicznej, jednak musi istnieć warunek gwarantujący bezpieczeństwo. Na gwarancję autentyczności ich pochodzenia, jak również integralność treści które przedstawiają, istnieją dwie możliwości. Pierwszym ze sposobów jest zastosowanie przez wystawiającego podpisu elektronicznego. Takowy bezpieczny podpis jest weryfikowany za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Drugim ze sposobów jest wykorzystanie wymiany danych elektronicznych czyli tzw. EDI, zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych. Jednak tutaj musi być zachowany jeszcze jeden warunek, mianowicie zawarta umowa, która dotyczy tej wymiany, musi przewidywać stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność danych.

Dokumentacja e-faktur

Aspekt prawny dotyczący tego w jaki sposób są przechowywane e-faktury dotyczy nie tylko tych dokumentów, które zostały wystawione, lecz także tych otrzymanych. Dokument elektroniczne należy przechowywać w taki sposób, aby na żądanie organów podatkowych lub kontroli skarbowej w taki sposób aby, była możliwość natychmiastowego, pełnego i ciągłego dostępu do nich drogą elektroniczną. W szczególności podatnik musi zapewnić możliwość ich udokumentowanego poboru i wykorzystania przez te organy. Podatnik w tym zakresie musi zadbać o przystępność ich wydruku, jak również zapewnienie dokumentacji odpowiedniej czytelności. Dokumentacja powinna się znajdować naturalnie na terytorium Polski, jednak istnieją pewne odstępstwa od tej reguły. E-faktury mogą być także przechowywane na terytorium innego państwa należącego do Unii Europejskiej. W tym aspekcie konieczne będzie wcześniejsze zawiadomienie o tym fakcie naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego w zakresie podatku akcyzowego. jasne jest to, że należy konkretnie sprecyzować kraj w którym przechowywane są e-faktury. E-faktury, które zostały przesłane droga elektroniczną muszą być przechowywane także w formie elektronicznej. To jest istotne, wówczas gdy dokument zostanie wydrukowany. Albowiem faktury nie można wydrukować i skasować, co więcej dokument nie może być w jakikolwiek sposób modyfikowany, dzielony czy przekształcana jego treść. Forma dokumentu ma odpowiadać dokładnie temu w wersji wydrukowanej. Dzięki temu istnieje podstawa gwarantująca autentyczność ich pochodzenia, integralność treści, oraz czytelność przez cały okres przechowywania. Uciążliwe są też wymogi w zakresie przechowywania faktur. W praktyce dla małych firm jest to po prostu nieopłacalne. Obawiają się też kontroli ze strony organów podatkowych. Niektórzy przedsiębiorcy przesyłają więc niezabezpieczone pliki w formacie PDF zwykłą pocztą elektroniczną. Po wydrukowaniu stają się one normalną fakturą papierową. Warto ich jednak zachęcić również do przechowywania faktur w formie elektronicznej, poprzez uproszczenie regulacji i klarowne wyjaśnienie zakresu wymogów prawnych.

E-fakturowanie

W dzisiejszym świecie rozwój komunikacji za pośrednictwem internetu sprawiając, że poruszanie się w biznesie stało się szybsze i wygodniejsze. Każdy przedsiębiorca, nawet posiadający mikrofirmę posiada dostęp do sieci internetowej. Przedsiębiorca chcący dokonać usługi przelewu, lub gdy chce prowadzić prowadzić konto internetowe w banku, wykorzystuje technologie internetowe. Dzięki rozwojowi telekomunikacji załatwianie spraw bieżących firmy stało się szybsze i wygodniejsze.
Jednak w tej kwestii wciąż pozostaje sporna sprawa e-faktur.

Obok tradycyjnych faktur jakie są wystawiane na papierze, istnieją także faktury w wersji elektronicznej. Istnieją pewne okoliczności w których polskie prawo dopuszcza istnienie i posługiwanie się fakturami elektronicznymi (e-faktury). Ta forma dokumentu musi być należycie wystawiona, ale także przesłana i dokumentowana. Co więcej musi zawierać odpowiednio wszystkie podstawowe wymogi prawne stawiane także tym papierowym fakturom. Dnia 4 sierpnia 2005 roku weszło w życie rozporządzenie ministra finansów z dnia 14 lipca 2005 roku w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także ich dokumentacji oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur. Jednak przepisy prawne, które dopuszczają stosowanie tylko niektórych nośników technologicznych przy sporządzaniu e-faktur są główną barierą, która hamuje upowszechnienie elektronicznego fakturowania.

Dzięki e-fakturze można rozliczać się z fiskusem w dokładnie taki sam sposób, jak przy pomocy tradycyjnej faktury, wraz z wszystkimi prawnymi wymogami. Wymogi te są precyzowane przez dodatkowe warunki, jakie musi spełniać elektroniczny dokument. Rozporządzenie ministra finansów wyraźnie informuje, że przedsiębiorca chcąc posługiwać się e-fakturom, winny jest spełnić odpowiednie warunki. Pierwszym z nich jest akceptacja takowej formy faktury przez odbiorcę. Tak więc należy wystąpić do odbiorcy o akceptację elektronicznej faktury. Co więcej takowa akceptacja jest uznawana zarówno w formie pisemnej, jak również elektronicznej. Ważne jest, aby faktura była wystawiona, jak i przesłana po upływie jednego dnia od daty dokonania akceptacji formy faktury ze strony odbiorcy. Dokładnie taka sama procedura obowiązuje wówczas, gdy dojdzie do cofnięcia zgody na elektroniczne przesłanie faktury.

Jak zistnieć na rynku

W rozwoju naszego biznesu kluczowym elementem jest to w jaki sposób wykreujemy wizerunek naszej firmy na rynku.
To, w jakim nasza firma rozpocznie swą działalność na biznesowym rynku może w znacznym stopniu wpłynąć na jej pozycję w przyszłości.
Działania naszej firmy należy dopasować m.in. do preferencji nabywców, struktury rynku, stabilności istniejących technologii czy też ilości sprzedawców tej samej usługi.

Strategię należy odpowiednio dobrać do celu jaki chce osiągnąć przedsiębiorstwo. Istnieje pięć uznawanych za podstawowe, typowych strategii dla gospodarki rynkowej.

Tu zaprezentowane zostały niektóre ze strategii:

1. Strategia zmaksymalizowania zysku: szacuje się popyt na wprowadzony na rynek produkt po różnych cenach, aby wybrać skalę produkcji, zapewniającą najwyższy zysk.

2. Strategia osiągnięcia najwyższej jakości: utrzymywanie zdecydowanie wysokiej jakości przy zdecydowanie wysokiej cenie produktu , w porównaniu z produktami konkurencyjnymi. Tu dobra reklama musi przekonać klienta o wyjątkowości produktu.

3. Strategia przetrwania: strategia dla firm przeżywających pewne, krótkotrwałe trudności na rynku. Przedsiębiorstwo rezygnuje z zysku na rzecz przetrwania, sprzedając swój produkt po kosztach produkcji.

4. Strategia zmaksymalizowania wzrostu sprzedaży: ustala się cenę produktu na możliwie najniższym poziomie, biorąc pod uwagę fakt, że popyt na tenże produkt jest wrażliwy na cenę (im taniej, tym większa sprzedaż towaru).

5. Strategia „zebrania śmietanki”: ustalenie ceny produktu dostosowanej do możliwości konsumentów (na początku do klientów zamożnych). Następnie cenę stopniowo obniża się odpowiednio dla każdego klienta, aż do zaspokojenia wymagań we wszystkich segmentach rynku.

Posługiwanie się NIP

Każdy przedsiębiorca wpisany do rejestru przedsiębiorców albo ewidencji jest obowiązany
umieszczać w oświadczeniach pisemnych, skierowanych w zakresie
swojej działalności do oznaczonych osób i organów, numer identyfikacji podatkowej
(NIP) oraz posługiwać się tym numerem w obrocie prawnym i gospodarczym.
Podatnicy podają NIP na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem
zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych,
do których poboru obowiązane są organy podatkowe lub celne.
W sprawach dotyczących zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych
należności budżetowych podatnicy mają obowiązek podawać NIP na żądanie:
organów administracji rządowej i samorządowej, organów kontroli skarbowej,
przedstawicieli Najwyższej Izby Kontroli, banków, stron czynności cywilnoprawnych.

Małżonkowie a REGON

Jeśli biznes będzie prowadzony przez jednego małżonka, a drugi będzie
występował w roli osoby współpracującej, o nadanie numeru REGON
wystąpi tylko małżonek-przedsiębiorca. Gdy małżonkowie będą prowadzić
odrębne firmy, wówczas każdy z nich wystąpi o swój REGON. Gdy będą prowadzić działalność wspólnie, ale bez zawiązywania umowy spółki, każdy z nich
będzie odrębnym przedsiębiorcą i choć z fiskusem z podatku dochodowego
będą rozliczać się wspólnie, każde z nich będzie musiało wystąpić
o swój odrębny REGON. Jedynie w przypadku gdy firma będzie działać w formie spółki cywilnej, wspólnicy wystąpią o nadanie jednego numeru REGON spółce, a więc
zupełnie inaczej niż w przypadku wpisu do ewidencji działalności gospodarczej,
gdzie spółka nie może być wpisana, za to wpisani być muszą wszyscy wspólnicy.

Zakładanie firmy...Podsumowanie

Pierwszy krok trzeba postawić w urzędzie gminy i wpisać się do ewidencji
działalności gospodarczej. Później dokonać zgłoszeń REGON, NIP i ZUS.
Nim wybierzemy się do urzędu, powinniśmy dokładnie zapoznać się z ustawą
z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. nr 173, poz.
1807 z późn. zm.). Dowiemy się z niej m.in., że przedsiębiorcą w rozumieniu
ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą
prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca we
własnym imieniu działalność gospodarczą, a także wspólnik spółki cywilnej
w zakresie wykonywanej przez niego działalności gospodarczej. Zgodnie
z ustawą o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca wykonuje działalność
na zasadach uczciwej konkurencji i poszanowania dobrych obyczajów oraz
słusznych interesów konsumentów.
Przedsiębiorca jest obowiązany spełniać określone przepisami prawa warunki
wykonywania działalności gospodarczej, w szczególności dotyczące ochrony przed
zagrożeniem życia, zdrowia ludzkiego i moralności publicznej, a także ochrony
środowiska. Gdy przepisy szczególne nakładają obowiązek posiadania odpowiednich
uprawnień zawodowych przy wykonywaniu określonego rodzaju działalności
gospodarczej, przedsiębiorca jest obowiązany zapewnić, aby czynności w ramach
działalności gospodarczej były wykonywane bezpośrednio przez osobę legitymującą
się posiadaniem takich uprawnień zawodowych, np. agent zajmujący
się pośrednictwem na rynku nieruchomości, licencją pośrednika przyznawaną po
specjalnym kursie i zdaniu egzaminu.

Wpis do ewidencji
Osoby fizyczne, w tym wspólnicy spółek cywilnych, muszą dokonać wpisu do
rejestru działalności gospodarczej prowadzonego w urzędzie gminy lub miasta.
Osoby prawne, a więc wszystkie spółki handlowe, muszą zarejestrować się
w Krajowym Rejestrze Sądowym (za pośrednictwem sądu rejonowego właściwego
dla siedziby spółki). W tym poradniku koncentrujemy się
na ewidencji działalności gospodarczej, jako że przy rejestracji spółek handlowych
zainteresowane osoby korzystają zazwyczaj z pomocy prawnej fachowców.
Wpisu do ewidencji działalności gospodarczej muszą dokonać wszystkie osoby,
które są przedsiębiorcami, niezależnie od tego, w jakiej formie będą prowadzić
działalność gospodarczą. Oznacza to, że w przypadku firmy małżeńskiej wpisu powinni
dokonać np. oboje małżonkowie, gdy chcą wspólnie prowadzić działalność
gospodarczą, albo wszyscy wspólnicy spółki cywilnej. Tylko w sytuacji, gdy
współmałżonek albo inny członek rodziny będzie funkcjonował na zasadzie osoby
współpracującej, nie będzie on w rzeczywistości przedsiębiorcą, a tym samym
do rejestru wpisywać się nie musi.
Wpisu do ewidencji dokonują tylko przedsiębiorcy, a tymi są wyłącznie osoby
prowadzące działalność gospodarczą.
W zgłoszeniu należy podać: oznaczenie przedsiębiorcy oraz jego numer ewidencyjny
PESEL, o ile taki posiada, oznaczenie miejsca zamieszkania i adresu
przedsiębiorcy, a jeżeli stale wykonuje działalność poza miejscem zamieszkania
również wskazanie tego miejsca i adresu zakładu głównego, oddziału lub innego
miejsca wykonywania działalności gospodarczej, określenie przedmiotu wykonywanej
działalności gospodarczej zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności (PKD),
datę rozpoczęcia działalności. Przy zgłoszeniu działalności gospodarczej należy
przedstawić dokument tożsamości. W niektórych miejscowościach możliwa
jest rejestracja działalności gospodarczej przez internet. Odbioru zaświadczenia
przygotowanego na podstawie zgłoszenia przekazanego za pośrednictwem
internetu należy dokonać osobiście, przedstawiając dowód osobisty i dowód
wpłaty 100 zł (tyle zwykle wynosi opłata za wpis do rejestru działalności gospodarczej w większości gmin w Polsce).
Organ ewidencyjny wydaje zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności
gospodarczej w ciągu maksymalnie 14 dni od złożenia wniosku.
Jeśli dokonujemy zmiany rodzaju działalności lub poszerzamy jej zakres, powinniśmy
dokonać zmiany wpisu w ewidencji, dodając w części określenie przedmiotu
działalności gospodarczej (jako dodatkowy zakres) nazwę i numer PKD nowego
rodzaju działalności. Wynika to z przepisu
ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zgodnie z którym przedsiębiorca
zobowiązany jest zgłosić organowi ewidencyjnemu, w ciągu 14 dni, zmiany
stanu faktycznego i prawnego zaistniałe po dokonaniu wpisu do ewidencji, odnoszące
się do przedsiębiorcy, jak i przez niego prowadzonej działalności gospodarczej,
a objęte danymi zawartymi w zgłoszeniu. Zgłoszenia zmiany dokonuje
się w formie pisemnej. Opłata wynosi 50 zł. Organ ewidencyjny wydaje zaświadczenie
o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej w ciągu maksymalnie
14 dni od złożenia wniosku. Wniosek taki organ prowadzący rejestr przedsiębiorców albo organ ewidencyjny przesyła, w tym za pośrednictwem systemu
teleinformatycznego, niezwłocznie po dokonaniu wpisu do ewidencji działalności
gospodarczej, do właściwych organów urzędowych rejestrów wraz z odpisem
postanowienia o dokonaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców albo decyzją o wpisie do ewidencji.

Rejestr podmiotów gospodarczych
W ciągu 14 dni od uzyskania wpisu do ewidencji działalności gospodarczej należy
wystąpić do właściwego ze względu na adres zamieszkania urzędu statystycznego
o dokonanie wpisu do Krajowego Rejestru Urzędowego Podmiotów Gospodarki
Narodowej i nadanie numeru statystycznego REGON. Tę sprawę załatwiamy
w Wojewódzkim Urzędzie Statystycznym. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów
w sprawie rejestru podmiotów gospodarki narodowej wszyscy przedsiębiorcy
muszą uzyskać urzędowy numer podmiotu gospodarczego. Krajowy rejestr
urzędowy podmiotów gospodarki narodowej, zwany rejestrem podmiotów lub
REGON, obejmujący: osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości
prawnej, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą oraz ich jednostki
lokalne, jest prowadzony przez prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w sposób
zinformatyzowany i nosi skróconą nazwę REGON.
W rejestrze podmiotów za osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą
uznaje się osobę, której działalność jest wpisana do ewidencji działalności
gospodarczej i inną osobę prowadzącą działalność na własny rachunek w celu
osiągnięcia zysku oraz osobę prowadzącą indywidualne gospodarstwo rolne. Osoby
fizyczne prowadzące działalność gospodarczą jako wspólnicy spółki cywilnej nie
podlegają odrębnej rejestracji, wpisowi podlega spółka cywilna.
Wpis do rejestru podmiotów następuje
na podstawie wniosku składanego przez podmioty na formularzu RG-1 – Wniosek
o wpis do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej lub
o zmianę cech objętych wpisem. Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą
składają wniosek na formularzu RG-1 w urzędzie statystycznym (lub jego oddziale)
działającym w województwie, na którego terenie osoba fizyczna ma miejsce
zamieszkania.

Do złożenia wniosku RG-1 potrzebne
są: kserokopia zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej (oryginał do wglądu) oraz dowód osobisty. Wnioski przyjmowane są bez opłat.

Nadanie lub zmiana NIP
Każdy, kto osiągnął jakikolwiek przychód podlegający podatkowi dochodowemu,
musiał wystąpić o nadanie numeru identyfikacji podatkowej (NIP). Jeśli był
to dochód osiągnięty za pośrednictwem płatnika (np. z tytułu umowy o pracę),
składał wniosek o nadanie numeru identyfikacji podatkowej wraz z pierwszym
rocznym zeznaniem podatkowym. Taki numer identyfikujący podatnika osobie
fizycznej nadawany jest raz na zawsze. Jedynie gdy następują zmiany danych zapisanych
pod tym numerem, podatnik zobowiązany jest do składania wniosków
aktualizacyjnych na takich samych formularzach NIP, jak wnioski o nadanie numeru.
W przypadku osób fizycznych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą
jest to formularz NIP-1.
Jakie ma to konsekwencje praktyczne dla osób rozpoczynających działalność
gospodarczą?
Jeśli osoby te mają już swój
NIP, muszą w urzędzie skarbowym (właściwym dla miejsca zamieszkania) złożyć
formularz aktualizacyjny. Jedynie jeśli zamierzają działać w formie spółki cywilnej,
muszą wystąpić o nadanie numeru identyfikacji podatkowej tej spółce cywilnej.
Właściwym urzędem skarbowym dla takiego wystąpienia będzie urząd właściwy
ze względu na miejsce prowadzonej działalności w formie cywilnej, który jest też
właściwy ze względu na obowiązki wynikające z ustawy o VAT.
Obowiązki rejestracyjne związane z podatkiem VAT omówimy dalej. Tu poprzestaniemy
na stwierdzeniu, że spółka cywilna musi mieć swój własny NIP, m.in.
właśnie dlatego, że na gruncie podatku VAT jest odrębnym podmiotem. Czyli podatku
VAT wspólnicy spółki cywilnej nie rozliczają według udziałów, jak ma to
miejsce w przypadku podatku dochodowego, ale rozliczają go wspólnie; można
by rzec, że płatnikiem podatku VAT jest spółka cywilna, a nie wspólnicy.
Pewne obowiązki z zakresu identyfikacji podatkowej mogą obciążać przedsiębiorcę
jako płatnika (np. gdy zatrudnia osoby, które jeszcze nie mają swojego numeru
identyfikacji podatkowej). Dlatego nawet osoby fizyczne prowadzące małe
firmy powinny dokładnie zapoznać się z przepisami ustawy z dnia 13 października
1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz.U.
z 2004 r. nr 269, poz. 2681 z późn. zm.).
Wybór formy opodatkowania
Artykuł 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który zawiera
specyfikację dochodów objętych PIT, wyróżnia aż osiem oprócz pozarolniczej
działalności gospodarczej ich źródeł. Znaczna część dochodów, w tym przede
wszystkim z pozarolniczej działalności gospodarczej, ale i najmu czy wykonywania
wolnych zawodów, w wielu przypadkach może być opodatkowana w formie
ryczałtu. Zasady opodatkowania ryczałtowego są przy tym uregulowane w innej
ustawie, o podatku zryczałtowanym. Dla pozarolniczej działalności gospodarczej
przewiduje ona opodatkowanie w formie karty podatkowej lub ryczałtu od przychodów
ewidencjonowanych. Ponadto osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą
działalność gospodarczą mogą korzystać z podatku w wysokości 19 proc., niezależnie
od wysokości osiągniętych z działalności dochodów. Umownie określa się to
mianem podatku liniowego od działalności gospodarczej, choć do prawdziwego
podatku liniowego droga jeszcze daleka.

Zgłoszenie do ZUS
Osoba rozpoczynająca działalność gospodarczą podlega obowiązkowym ubezpieczeniom:
emerytalnemu, rentowemu, wypadkowemu, zdrowotnemu, a dodatkowo opłaca składkę na Fundusz Pracy, może też opłacać dobrowolne ubezpieczenie
chorobowe. Jeśli przedsiębiorca zatrudnia pracowników, staje się pracodawcą
i będzie ciążył na nim obowiązek zgłoszenia pracowników do ubezpieczenia w terminie siedmiu dni od daty zawarcia z pracownikiem umowy o pracę. Pracownicy będą podlegać obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu, wypadkowemu,
zdrowotnemu. Oprócz składek na Fundusz Pracy należy płacić składki na
Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Jeśli przedsiębiorca nie będzie zatrudniał pracowników, wpłaca składki na ubezpieczenia społeczne i składa dokumenty
rozliczeniowe do dziesiątego dnia następnego miesiąca, po kolejnym miesiącu
działalności. W przypadku zatrudniania pracowników rozlicza się z ZUS do
15 dnia następnego miesiąca po miesiącu zatrudnienia. Do ZUS przedsiębiorca musi się zgłosić w ciągu siedmiu dni od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej
(daty rozpoczęcia działalności). Zgłoszenia ubezpieczenia społecznego
należy dokonać we właściwym (zgodnie z adresem zamieszkania przedsiębiorcy)
Inspektoracie ZUS. Potrzebne dokumenty: dowód osobisty, zaświadczenie
potwierdzające wpis do ewidencji (numer oraz organ prowadzący rejestr przedsiębiorców), numer NIP (kserokopię, oryginał dokumentu do wglądu),
numer REGON (kserokopię, oryginał dokumentu do wglądu), numer rachunku
bankowego firmy, a w przypadku zatrudniania pracowników dane osobowe
pracowników, obejmujące numery PESEL i NIP.

Pieczątka firmowa
Pieczątka firmowa jest niezbędna m.in. przy zakładaniu rachunku bankowego
lub wystawianiu dokumentów sprzedaży. Wyrabiając pieczątkę firmową, samodzielnie określa się dane, które się na niej znajdą. Standardowo powinna
ona zawierać: oznaczenie firmy (imię i nazwisko osoby fizycznej oraz nazwę firmy),
dane teleadresowe siedziby firmy, numer NIP i numer REGON.
Koszt usługi związanej z wyrobieniem pieczątki waha się w granicach 20–50 zł.

Inspekcja Pracy
Jeśli przedsiębiorca pracodawca zatrudni pracownika lub pracowników,
w ciągu 30 dni od daty zatrudnienia musi powiadomić na piśmie właściwego inspektora
pracy Państwowej Inspekcji Pracy i właściwego państwowego inspektora
sanitarnego o miejscu, rodzaju i zakresie prowadzonej działalności oraz liczbie pracowników. Taki przedsiębiorca powinien również złożyć pisemną informację
o środkach i procedurach przyjętych dla spełnienia wymagań wynikających
z przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczących danej dziedziny
działalności. Obowiązek zgłoszenia do Inspekcji Pracy ciąży na pracodawcy także w razie zmiany miejsca, rodzaju i zakresu prowadzonej działalności, zwłaszcza zmiany
technologii lub profilu produkcji, jeśli zmiana technologii może powodować
zwiększenie zagrożenia zdrowia pracowników.

Wizyta w sanepidzie
Zgoda wojewódzkiego inspektora sanitarnego (sanepidu) jest niezbędna na prowadzenie działalności w danym lokalu. Dotyczy to m.in. podjęcia działalności
w zakresie prowadzenia: sklepu spożywczego, restauracji (wszelkich placówek
gastronomicznych), gabinetu kosmetycznego itp. W tych przypadkach odbioru lokalu
siedziby czy miejsca wykonywania danej działalności gospodarczej musi dokonać
sanepid. Sprawy zgłoszenia do sanepidu można załatwić w powiatowej stacji sanitarno-
-epidemiologicznej. Procedura zgłoszenia obejmuje m.in.: złożenie stosownego
wniosku, inwentaryzacji wraz z opisem technologicznym, planów architektonicznych
pomieszczenia i jego danych (powierzchnię, wysokość, liczbę okien, dostęp
do wody itp.)

WAŻNE!!!

Aktualizacja NIP

Podatnicy mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem
identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego
do właściwego naczelnika urzędu skarbowego nie później niż w terminie
30 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych objętych zgłoszeniem. Zaś podatnicy VAT nie później niż w terminie 14 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.