Nazwa firmy

Nazwa jest bardzo ważna dla rozwoju naszej firmy. W głównej mierze od niej zależy czy przyciągniemy dużą rzeszę klientów i odniesiemy sukces finansowy. Dzięki niej firma jest rozpoznawalna, zapamiętywana i odpowiednio kojarzona. Co za tym idzie, biznes lepiej się rozwija.

Wybierając nazwę trzeba brać pod uwagę branżę, w której nasza firma będzie prosperowała, a także kto będzie jej potencjalnym klientem. Jeżeli nastawimy się na klientów młodych, nazwa powinna być nowoczesna, niekoniecznie musi być napisana w języku rodzimym (ważnym jest, aby była zapamiętana w szczególny sposób oraz odpowiednio kojarzona). Jeżeli natomiast naszym klientem jest osoba starsza, wtedy nazwa powinna być bardziej pospolita, łatwa do wymówienia. Jednak dzisiejszy aspekt słowotwórczy nadrabia te zaległości w społeczeństwie, więc lepiej aby wybrać nazwę nowoczesną.
Przy wyborze nazwy musimy uwzględnić zasięg rynku. W zależności czy to będzie lokalny, krajowy czy międzynarodowy. Jeśli działamy na rynku lokalnym dobrze żeby nazwa była kojarzona z naszym miastem bądź regionem. Natomiast jeżeli naszym celem jest podbicie rynku międzynarodowego, to nazwa powinna być prosta, krótka, pisana najlepiej w języku angielskim. Dobrym rozwiązaniem w tworzeniu nazwy firmy wydaje się wskazanie produktu bądź branży, którą będziemy się zajmowali.

WAŻNE!!!

Należy pamiętać, że nazwa musi być chroniona pod względem prawno-patentowym, inaczej za jakiś czas możemy się dowiedzieć, że inna firma używa naszej nazwy do rozpowszechniania swoich produktów.

Gospodarowanie czasem

Planując działanie w biznesie przedsiębiorca powinien należycie organizować swój czas. Warto się nad tym zastanowić albowiem może to przynieść wiele korzyści.

Przepisy prawne umożliwiają nam modyfikację czasu pracy i dostosowania go do odpowiedniego rodzaju wykonywanych zadań. Dzięki temu możemy uniknąć wypłacania stawek za godziny nadliczbowe naszym pracownikom.

Oto kilka przykładowych możliwości:

Wydłużyć okres rozliczeniowy czasu pracy. Wprowadzenie rozliczeń na okres kwartalny (dłuższy niż miesięczny) pozwala na oddanie wolnego czasu w kolejnym miesiącu pracy.

Wprowadzić harmonogram pracy. Aby efektywnie zorganizować czas pracy, warto stosować tzw. grafiki. Przepisy prawa pracy wskazują, że nasi pracownicy nie mogą wykonywać zadań przez 6 dni w tygodniu (co w praktyce rzadko jest przestrzegane).Nakaz wyznaczania sobót jako dni wolnych niestety nie istnieje. Każdy pracownik ma natomiast prawo do 35-godzinnego okresu nieprzerwanego odpoczynku w każdym tygodniu pracy.

Wprowadzić zadaniowy system czasu pracy. Polega on na wyznaczeniu pracownikowi zadań, które musi on wykonać w określonym czasie (w przeciągu dnia, tygodnia , miesiąca). Taki system powinien być uzasadniony rodzajem podejmowanej pracy oraz miejscem , w którym jest ona wykonywana. Pracownicy sami decydują tu o rozkładzie godzinowym pracy i samodzielnie organizują swój czas.

Warto rozpatrzeć te możliwości, gdyż czas to pieniądz.

E-fakturowanie...Przesyłanie

Sposoby przesyłania e-faktur

• Tradycyjna (w formie papierowej) - wystawca wysyła papierowy dokument do klienta. Konsument decyduje, jak i kiedy zapłaci rachunek: gotówką (w banku, na poczcie, w sieci płatności) czy wykorzystując polecenie zapłaty lub bankowości internetowej. W ten sposób przebiega proces właściwie u wszystkich wystawców w Polsce, ponieważ mimo elektronicznej faktury (EBP) nie zrezygnowano w stopniu całkowitym z wystawiania faktury papierowej.

• EBP czyli faktura elektroniczna: prezentacja elektroniczna, jednak sposób płatności pozostawiony w gestii konsumenta. Klient decyduje, czy skorzysta z polecenia zapłaty, bankowości internetowej czy fakturę wydrukuje i opłaci gotówką. Na taki proces zdecydowało się na razie niewielu wystawców w na terenie Polski. Klient może otrzymać fakturę elektroniczną, ale nie ma mechanizmu automatycznej płatności drogą bankową, gdyż istnieje brak możliwości bezpośredniego skorzystania z usług banków internetowych w ramach jednej platformy.

• EBPP- faktura elektroniczna: prezentacja i płatność elektroniczna. Wystawca przygotowuje faktury i przekazuje operatorowi platformy EBPP. Operator wysyła je e-mailem lub udostępnia na stronie internetowej konsumentom. Klient od razu ma możliwość spłacić należność, za pośrednictwem bankowości internetowej.
Tak powinien wyglądać proces w docelowym modelu faktury elektronicznej. Dąży do tego wiele dużych firm W systemie EBPP klient zgadza się na otrzymywanie faktury elektronicznej i jej prezentację drogą elektroniczną Fakturę może natychmiast ją opłacić za pośrednictwem sieci, co niewątpliwie stanowi duże udogodnienie.

Podsumowanie

Przepisy prawne jakie dotychczas hamowany upowszechnienie dokumentacji elektronicznej, dzięki stosowaniu przepisów dyrektywy Unii Europejskiej straciły na znaczeniu. Należały do nich:

• brak neutralności technologicznej,

• niejasność występująca w relacji przepisów rozporządzenia w sprawie e-faktur do przepisów rozporządzenia regulującego wymagania dla faktur papierowych,

• trudne i czasochłonne do spełnienia wymogi w zakresie treści e-faktur,

• nadmierny formalizm wymogów administracyjnych.


Elementy jakie musi zawierać elektroniczny dokument:

• potwierdzenie dokonania sprzedaży,

• data dokonania sprzedaży,

• cena jednostkowa bez podatku,

• podstawa opodatkowania,

• stawka i kwota podatku,

• kwota należności,

• dane dotyczące podatnika i nabywcy.


Sposób w jaki należycie powinno się przechowywać e-faktury:

• w formie elektronicznej,

• w dokładnie takim samym formacie, w którym zostały przesłane,

• w sposób który, będzie gwarantował autentyczność ich pochodzenia,

• tak, aby istniała podstawa gwarantująca integralność ich treści,

• podmiot gospodarczy zobowiązany jest zagwarantować czytelność przez cały okres ich przechowywania,

• tak, aby umożliwić na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej natychmiastowy, pełny i ciągły dostęp drogą elektroniczną tym organom do przechowywanych faktur.

E-fakturowanie...Zmiany

Są zmiany w przepisach...

Rozbieżności między przepisami polskimi a unijnymi dotychczas były jednym z podstawowych elementów utrudniających korzystanie z e-faktur, co więcej dla podatników najistotniejsze jest stwierdzenie pozwalające na stosowanie przepisów dyrektywy Unii Europejskiej przed przepisami polskich rozporządzeń. To istotny krok, który pozwoli na szybsze wprowadzenie elektronicznych dokumentacji do powszechnego obiegu. W rezultacie podatnicy nie będą się obawiali implementować systemów dotyczących e-faktur w kształcie, w jakim działają one w Unii Europejskiej. Tak więc stosowanie w pierwszej kolejności przepisów unijnych w sprawie e-faktur nie tylko ułatwi podatnikom korzystanie z tej formy wymiany dokumentów, ale pozwoli na przełamanie jednej z dotychczasowych barier, czyli bariery psychologicznej. Kolejnym wcześniej wspomnianym problemem był system EDI. Urzędy Skarbowe stwierdziły, że na zmianę formatu faktury nie pozwalają polskie przepisy. Faktury elektroniczne powinny być wystawiane, przesyłane i przechowywane w formie, która zapewnia autentyczność ich pochodzenia oraz integralność ich treści. Zdaniem organów podatkowych nie była więc możliwa zmiana formatu na potrzeby systemu EDI. Spółka twierdziła natomiast, że ustawodawca nie nakłada obowiązku zachowania formatu, jeśli jest zachowana autentyczność i integralność faktury. Kwestionowanie przez Urzędy Skarbowe elementów formalnych e-faktur wydaje się nieuzasadnione. Faktura elektroniczna powinna potwierdzać przede wszystkim rzeczywisty przebieg transakcji między kontrahentami. Pozatym system EDI spełnia dwa najważniejsze kryteria: zachowania autentyczności i integralności e-faktur, a co za tym idzie, pozwala na zgodny z przepisami obrót gospodarczy oraz odliczenie podatku. Stopniowo poprawia się prawny aspekt wystawiania e-faktur, gdyż coraz więcej firm zaczyna dostrzegać wielu korzyści, jakie płynął z przejścia na elektroniczne fakturowanie. Daje to bowiem spore oszczędności. Do tej pory zainteresowanie firm e-fakturami było małe, głównie z powodu dość restrykcyjnych wymagań, jakie stawiały przepisy.

E-fakturowanie...EDI

Podpis elektroniczny

Kolejną przeszkodą w prowadzeniu dokumentacji elektronicznej jest brak neutralności technologicznej. Rozporządzenia prawne ograniczają możliwość e-fakturowania w oparciu o bezpieczny podpis elektroniczny oraz systemy umownie nazywane wymianą danych elektronicznych (EDI). W wielu krajach Unii Europejskiej istnieją sposobności e-fakturowania za pomocą innych technologii, warunkiem tego jest zapewnienie wymaganego przez prawo wymaganego poziomu bezpieczeństwa. Następnym problemem jest zastosowanie wspomnianego elektronicznego podpisu, gdyż jest stosunkowo dogi. Systemy EDI z kolei są osiągalne dla rozbudowanych firm i korporacji. Jak widać w Polsce póki co nie ma predyspozycji dla powszechnego stosowania e-faktur. Rozwiązaniem tego uciążliwego problemu wydaje się poszerzenie katalogu środków technicznych e-fakturowania o zwykły podpis elektroniczny. Daje to wystarczające gwarancje obrotu, oraz jest prostszy w uzyskaniu poprzez to, że jest stosunkowo tani lub bezpłatny.

EDI

Ważny jest także dobór odpowiedniego standardu EDI. Podmioty gospodarcze, które ubiegają się o przejście do standardów EDI powinny mieć na uwadze to, że nie wszystkie przewidują pewnych elementów treści e-faktury, wymaganych przez polskie prawo. W skład tych elementów wchodzą: kwota podatku wyrażona słownie oraz słowa oryginał (kopia) na fakturze. Poważnym problemem przejścia e-fakturowania do powszechnego użytku jest to, że wiąże się to ze zbyt dużą ilością formalności prawnych. Przejście na e-fakturowanie wymaga niestety wygenerowania dużej ilości dokumentów papierowych (formularzy zgód na e-fakturowanie), wysyłanych do odbiorców np. usług masowych i po podpisaniu przez nich odsyłanych. W takiej sytuacji oszczędności związane z e-fakturowaniem stają się, przynajmniej na początku dyskusyjne. Niestety polskie prawo w tej kwestii w zbyt dużym stopniu odstają od dyrektywy unijnej, nie wykorzystują też wszystkich ułatwień, które ona umożliwia. Pozostają również w tyle za standardami technicznymi, które w międzyczasie zostały opracowane i uwzględniają doświadczenia rynkowe. Przypisy prawne w Polsce dotyczące e-faktur nie są do końca sprecyzowane jak np. w Niemczech. Podmiotom gospodarczym wciąż stawiane są wysokie wymagania, aby przejść na dokumentacje elektroniczną. Również dla urzędów było by to udogodnieniem, przecież elektroniczne bazy danych łatwiej skontrolować.

E-fakturowanie...Dokumentacja

Zapewnienie bezpieczeństwa danych

Jeśli chodzi o aspekt bezpieczeństwa naszych danych e-faktury mogą być zarówno wystawiane, przesyłane i przechowywane w formie elektronicznej, jednak musi istnieć warunek gwarantujący bezpieczeństwo. Na gwarancję autentyczności ich pochodzenia, jak również integralność treści które przedstawiają, istnieją dwie możliwości. Pierwszym ze sposobów jest zastosowanie przez wystawiającego podpisu elektronicznego. Takowy bezpieczny podpis jest weryfikowany za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Drugim ze sposobów jest wykorzystanie wymiany danych elektronicznych czyli tzw. EDI, zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych. Jednak tutaj musi być zachowany jeszcze jeden warunek, mianowicie zawarta umowa, która dotyczy tej wymiany, musi przewidywać stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność danych.

Dokumentacja e-faktur

Aspekt prawny dotyczący tego w jaki sposób są przechowywane e-faktury dotyczy nie tylko tych dokumentów, które zostały wystawione, lecz także tych otrzymanych. Dokument elektroniczne należy przechowywać w taki sposób, aby na żądanie organów podatkowych lub kontroli skarbowej w taki sposób aby, była możliwość natychmiastowego, pełnego i ciągłego dostępu do nich drogą elektroniczną. W szczególności podatnik musi zapewnić możliwość ich udokumentowanego poboru i wykorzystania przez te organy. Podatnik w tym zakresie musi zadbać o przystępność ich wydruku, jak również zapewnienie dokumentacji odpowiedniej czytelności. Dokumentacja powinna się znajdować naturalnie na terytorium Polski, jednak istnieją pewne odstępstwa od tej reguły. E-faktury mogą być także przechowywane na terytorium innego państwa należącego do Unii Europejskiej. W tym aspekcie konieczne będzie wcześniejsze zawiadomienie o tym fakcie naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego w zakresie podatku akcyzowego. jasne jest to, że należy konkretnie sprecyzować kraj w którym przechowywane są e-faktury. E-faktury, które zostały przesłane droga elektroniczną muszą być przechowywane także w formie elektronicznej. To jest istotne, wówczas gdy dokument zostanie wydrukowany. Albowiem faktury nie można wydrukować i skasować, co więcej dokument nie może być w jakikolwiek sposób modyfikowany, dzielony czy przekształcana jego treść. Forma dokumentu ma odpowiadać dokładnie temu w wersji wydrukowanej. Dzięki temu istnieje podstawa gwarantująca autentyczność ich pochodzenia, integralność treści, oraz czytelność przez cały okres przechowywania. Uciążliwe są też wymogi w zakresie przechowywania faktur. W praktyce dla małych firm jest to po prostu nieopłacalne. Obawiają się też kontroli ze strony organów podatkowych. Niektórzy przedsiębiorcy przesyłają więc niezabezpieczone pliki w formacie PDF zwykłą pocztą elektroniczną. Po wydrukowaniu stają się one normalną fakturą papierową. Warto ich jednak zachęcić również do przechowywania faktur w formie elektronicznej, poprzez uproszczenie regulacji i klarowne wyjaśnienie zakresu wymogów prawnych.

E-fakturowanie

W dzisiejszym świecie rozwój komunikacji za pośrednictwem internetu sprawiając, że poruszanie się w biznesie stało się szybsze i wygodniejsze. Każdy przedsiębiorca, nawet posiadający mikrofirmę posiada dostęp do sieci internetowej. Przedsiębiorca chcący dokonać usługi przelewu, lub gdy chce prowadzić prowadzić konto internetowe w banku, wykorzystuje technologie internetowe. Dzięki rozwojowi telekomunikacji załatwianie spraw bieżących firmy stało się szybsze i wygodniejsze.
Jednak w tej kwestii wciąż pozostaje sporna sprawa e-faktur.

Obok tradycyjnych faktur jakie są wystawiane na papierze, istnieją także faktury w wersji elektronicznej. Istnieją pewne okoliczności w których polskie prawo dopuszcza istnienie i posługiwanie się fakturami elektronicznymi (e-faktury). Ta forma dokumentu musi być należycie wystawiona, ale także przesłana i dokumentowana. Co więcej musi zawierać odpowiednio wszystkie podstawowe wymogi prawne stawiane także tym papierowym fakturom. Dnia 4 sierpnia 2005 roku weszło w życie rozporządzenie ministra finansów z dnia 14 lipca 2005 roku w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także ich dokumentacji oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur. Jednak przepisy prawne, które dopuszczają stosowanie tylko niektórych nośników technologicznych przy sporządzaniu e-faktur są główną barierą, która hamuje upowszechnienie elektronicznego fakturowania.

Dzięki e-fakturze można rozliczać się z fiskusem w dokładnie taki sam sposób, jak przy pomocy tradycyjnej faktury, wraz z wszystkimi prawnymi wymogami. Wymogi te są precyzowane przez dodatkowe warunki, jakie musi spełniać elektroniczny dokument. Rozporządzenie ministra finansów wyraźnie informuje, że przedsiębiorca chcąc posługiwać się e-fakturom, winny jest spełnić odpowiednie warunki. Pierwszym z nich jest akceptacja takowej formy faktury przez odbiorcę. Tak więc należy wystąpić do odbiorcy o akceptację elektronicznej faktury. Co więcej takowa akceptacja jest uznawana zarówno w formie pisemnej, jak również elektronicznej. Ważne jest, aby faktura była wystawiona, jak i przesłana po upływie jednego dnia od daty dokonania akceptacji formy faktury ze strony odbiorcy. Dokładnie taka sama procedura obowiązuje wówczas, gdy dojdzie do cofnięcia zgody na elektroniczne przesłanie faktury.

Jak zistnieć na rynku

W rozwoju naszego biznesu kluczowym elementem jest to w jaki sposób wykreujemy wizerunek naszej firmy na rynku.
To, w jakim nasza firma rozpocznie swą działalność na biznesowym rynku może w znacznym stopniu wpłynąć na jej pozycję w przyszłości.
Działania naszej firmy należy dopasować m.in. do preferencji nabywców, struktury rynku, stabilności istniejących technologii czy też ilości sprzedawców tej samej usługi.

Strategię należy odpowiednio dobrać do celu jaki chce osiągnąć przedsiębiorstwo. Istnieje pięć uznawanych za podstawowe, typowych strategii dla gospodarki rynkowej.

Tu zaprezentowane zostały niektóre ze strategii:

1. Strategia zmaksymalizowania zysku: szacuje się popyt na wprowadzony na rynek produkt po różnych cenach, aby wybrać skalę produkcji, zapewniającą najwyższy zysk.

2. Strategia osiągnięcia najwyższej jakości: utrzymywanie zdecydowanie wysokiej jakości przy zdecydowanie wysokiej cenie produktu , w porównaniu z produktami konkurencyjnymi. Tu dobra reklama musi przekonać klienta o wyjątkowości produktu.

3. Strategia przetrwania: strategia dla firm przeżywających pewne, krótkotrwałe trudności na rynku. Przedsiębiorstwo rezygnuje z zysku na rzecz przetrwania, sprzedając swój produkt po kosztach produkcji.

4. Strategia zmaksymalizowania wzrostu sprzedaży: ustala się cenę produktu na możliwie najniższym poziomie, biorąc pod uwagę fakt, że popyt na tenże produkt jest wrażliwy na cenę (im taniej, tym większa sprzedaż towaru).

5. Strategia „zebrania śmietanki”: ustalenie ceny produktu dostosowanej do możliwości konsumentów (na początku do klientów zamożnych). Następnie cenę stopniowo obniża się odpowiednio dla każdego klienta, aż do zaspokojenia wymagań we wszystkich segmentach rynku.

Posługiwanie się NIP

Każdy przedsiębiorca wpisany do rejestru przedsiębiorców albo ewidencji jest obowiązany
umieszczać w oświadczeniach pisemnych, skierowanych w zakresie
swojej działalności do oznaczonych osób i organów, numer identyfikacji podatkowej
(NIP) oraz posługiwać się tym numerem w obrocie prawnym i gospodarczym.
Podatnicy podają NIP na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem
zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych,
do których poboru obowiązane są organy podatkowe lub celne.
W sprawach dotyczących zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych
należności budżetowych podatnicy mają obowiązek podawać NIP na żądanie:
organów administracji rządowej i samorządowej, organów kontroli skarbowej,
przedstawicieli Najwyższej Izby Kontroli, banków, stron czynności cywilnoprawnych.

Małżonkowie a REGON

Jeśli biznes będzie prowadzony przez jednego małżonka, a drugi będzie
występował w roli osoby współpracującej, o nadanie numeru REGON
wystąpi tylko małżonek-przedsiębiorca. Gdy małżonkowie będą prowadzić
odrębne firmy, wówczas każdy z nich wystąpi o swój REGON. Gdy będą prowadzić działalność wspólnie, ale bez zawiązywania umowy spółki, każdy z nich
będzie odrębnym przedsiębiorcą i choć z fiskusem z podatku dochodowego
będą rozliczać się wspólnie, każde z nich będzie musiało wystąpić
o swój odrębny REGON. Jedynie w przypadku gdy firma będzie działać w formie spółki cywilnej, wspólnicy wystąpią o nadanie jednego numeru REGON spółce, a więc
zupełnie inaczej niż w przypadku wpisu do ewidencji działalności gospodarczej,
gdzie spółka nie może być wpisana, za to wpisani być muszą wszyscy wspólnicy.

Zakładanie firmy...Podsumowanie

Pierwszy krok trzeba postawić w urzędzie gminy i wpisać się do ewidencji
działalności gospodarczej. Później dokonać zgłoszeń REGON, NIP i ZUS.
Nim wybierzemy się do urzędu, powinniśmy dokładnie zapoznać się z ustawą
z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. nr 173, poz.
1807 z późn. zm.). Dowiemy się z niej m.in., że przedsiębiorcą w rozumieniu
ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą
prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca we
własnym imieniu działalność gospodarczą, a także wspólnik spółki cywilnej
w zakresie wykonywanej przez niego działalności gospodarczej. Zgodnie
z ustawą o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca wykonuje działalność
na zasadach uczciwej konkurencji i poszanowania dobrych obyczajów oraz
słusznych interesów konsumentów.
Przedsiębiorca jest obowiązany spełniać określone przepisami prawa warunki
wykonywania działalności gospodarczej, w szczególności dotyczące ochrony przed
zagrożeniem życia, zdrowia ludzkiego i moralności publicznej, a także ochrony
środowiska. Gdy przepisy szczególne nakładają obowiązek posiadania odpowiednich
uprawnień zawodowych przy wykonywaniu określonego rodzaju działalności
gospodarczej, przedsiębiorca jest obowiązany zapewnić, aby czynności w ramach
działalności gospodarczej były wykonywane bezpośrednio przez osobę legitymującą
się posiadaniem takich uprawnień zawodowych, np. agent zajmujący
się pośrednictwem na rynku nieruchomości, licencją pośrednika przyznawaną po
specjalnym kursie i zdaniu egzaminu.

Wpis do ewidencji
Osoby fizyczne, w tym wspólnicy spółek cywilnych, muszą dokonać wpisu do
rejestru działalności gospodarczej prowadzonego w urzędzie gminy lub miasta.
Osoby prawne, a więc wszystkie spółki handlowe, muszą zarejestrować się
w Krajowym Rejestrze Sądowym (za pośrednictwem sądu rejonowego właściwego
dla siedziby spółki). W tym poradniku koncentrujemy się
na ewidencji działalności gospodarczej, jako że przy rejestracji spółek handlowych
zainteresowane osoby korzystają zazwyczaj z pomocy prawnej fachowców.
Wpisu do ewidencji działalności gospodarczej muszą dokonać wszystkie osoby,
które są przedsiębiorcami, niezależnie od tego, w jakiej formie będą prowadzić
działalność gospodarczą. Oznacza to, że w przypadku firmy małżeńskiej wpisu powinni
dokonać np. oboje małżonkowie, gdy chcą wspólnie prowadzić działalność
gospodarczą, albo wszyscy wspólnicy spółki cywilnej. Tylko w sytuacji, gdy
współmałżonek albo inny członek rodziny będzie funkcjonował na zasadzie osoby
współpracującej, nie będzie on w rzeczywistości przedsiębiorcą, a tym samym
do rejestru wpisywać się nie musi.
Wpisu do ewidencji dokonują tylko przedsiębiorcy, a tymi są wyłącznie osoby
prowadzące działalność gospodarczą.
W zgłoszeniu należy podać: oznaczenie przedsiębiorcy oraz jego numer ewidencyjny
PESEL, o ile taki posiada, oznaczenie miejsca zamieszkania i adresu
przedsiębiorcy, a jeżeli stale wykonuje działalność poza miejscem zamieszkania
również wskazanie tego miejsca i adresu zakładu głównego, oddziału lub innego
miejsca wykonywania działalności gospodarczej, określenie przedmiotu wykonywanej
działalności gospodarczej zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności (PKD),
datę rozpoczęcia działalności. Przy zgłoszeniu działalności gospodarczej należy
przedstawić dokument tożsamości. W niektórych miejscowościach możliwa
jest rejestracja działalności gospodarczej przez internet. Odbioru zaświadczenia
przygotowanego na podstawie zgłoszenia przekazanego za pośrednictwem
internetu należy dokonać osobiście, przedstawiając dowód osobisty i dowód
wpłaty 100 zł (tyle zwykle wynosi opłata za wpis do rejestru działalności gospodarczej w większości gmin w Polsce).
Organ ewidencyjny wydaje zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności
gospodarczej w ciągu maksymalnie 14 dni od złożenia wniosku.
Jeśli dokonujemy zmiany rodzaju działalności lub poszerzamy jej zakres, powinniśmy
dokonać zmiany wpisu w ewidencji, dodając w części określenie przedmiotu
działalności gospodarczej (jako dodatkowy zakres) nazwę i numer PKD nowego
rodzaju działalności. Wynika to z przepisu
ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zgodnie z którym przedsiębiorca
zobowiązany jest zgłosić organowi ewidencyjnemu, w ciągu 14 dni, zmiany
stanu faktycznego i prawnego zaistniałe po dokonaniu wpisu do ewidencji, odnoszące
się do przedsiębiorcy, jak i przez niego prowadzonej działalności gospodarczej,
a objęte danymi zawartymi w zgłoszeniu. Zgłoszenia zmiany dokonuje
się w formie pisemnej. Opłata wynosi 50 zł. Organ ewidencyjny wydaje zaświadczenie
o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej w ciągu maksymalnie
14 dni od złożenia wniosku. Wniosek taki organ prowadzący rejestr przedsiębiorców albo organ ewidencyjny przesyła, w tym za pośrednictwem systemu
teleinformatycznego, niezwłocznie po dokonaniu wpisu do ewidencji działalności
gospodarczej, do właściwych organów urzędowych rejestrów wraz z odpisem
postanowienia o dokonaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców albo decyzją o wpisie do ewidencji.

Rejestr podmiotów gospodarczych
W ciągu 14 dni od uzyskania wpisu do ewidencji działalności gospodarczej należy
wystąpić do właściwego ze względu na adres zamieszkania urzędu statystycznego
o dokonanie wpisu do Krajowego Rejestru Urzędowego Podmiotów Gospodarki
Narodowej i nadanie numeru statystycznego REGON. Tę sprawę załatwiamy
w Wojewódzkim Urzędzie Statystycznym. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów
w sprawie rejestru podmiotów gospodarki narodowej wszyscy przedsiębiorcy
muszą uzyskać urzędowy numer podmiotu gospodarczego. Krajowy rejestr
urzędowy podmiotów gospodarki narodowej, zwany rejestrem podmiotów lub
REGON, obejmujący: osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości
prawnej, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą oraz ich jednostki
lokalne, jest prowadzony przez prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w sposób
zinformatyzowany i nosi skróconą nazwę REGON.
W rejestrze podmiotów za osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą
uznaje się osobę, której działalność jest wpisana do ewidencji działalności
gospodarczej i inną osobę prowadzącą działalność na własny rachunek w celu
osiągnięcia zysku oraz osobę prowadzącą indywidualne gospodarstwo rolne. Osoby
fizyczne prowadzące działalność gospodarczą jako wspólnicy spółki cywilnej nie
podlegają odrębnej rejestracji, wpisowi podlega spółka cywilna.
Wpis do rejestru podmiotów następuje
na podstawie wniosku składanego przez podmioty na formularzu RG-1 – Wniosek
o wpis do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej lub
o zmianę cech objętych wpisem. Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą
składają wniosek na formularzu RG-1 w urzędzie statystycznym (lub jego oddziale)
działającym w województwie, na którego terenie osoba fizyczna ma miejsce
zamieszkania.

Do złożenia wniosku RG-1 potrzebne
są: kserokopia zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej (oryginał do wglądu) oraz dowód osobisty. Wnioski przyjmowane są bez opłat.

Nadanie lub zmiana NIP
Każdy, kto osiągnął jakikolwiek przychód podlegający podatkowi dochodowemu,
musiał wystąpić o nadanie numeru identyfikacji podatkowej (NIP). Jeśli był
to dochód osiągnięty za pośrednictwem płatnika (np. z tytułu umowy o pracę),
składał wniosek o nadanie numeru identyfikacji podatkowej wraz z pierwszym
rocznym zeznaniem podatkowym. Taki numer identyfikujący podatnika osobie
fizycznej nadawany jest raz na zawsze. Jedynie gdy następują zmiany danych zapisanych
pod tym numerem, podatnik zobowiązany jest do składania wniosków
aktualizacyjnych na takich samych formularzach NIP, jak wnioski o nadanie numeru.
W przypadku osób fizycznych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą
jest to formularz NIP-1.
Jakie ma to konsekwencje praktyczne dla osób rozpoczynających działalność
gospodarczą?
Jeśli osoby te mają już swój
NIP, muszą w urzędzie skarbowym (właściwym dla miejsca zamieszkania) złożyć
formularz aktualizacyjny. Jedynie jeśli zamierzają działać w formie spółki cywilnej,
muszą wystąpić o nadanie numeru identyfikacji podatkowej tej spółce cywilnej.
Właściwym urzędem skarbowym dla takiego wystąpienia będzie urząd właściwy
ze względu na miejsce prowadzonej działalności w formie cywilnej, który jest też
właściwy ze względu na obowiązki wynikające z ustawy o VAT.
Obowiązki rejestracyjne związane z podatkiem VAT omówimy dalej. Tu poprzestaniemy
na stwierdzeniu, że spółka cywilna musi mieć swój własny NIP, m.in.
właśnie dlatego, że na gruncie podatku VAT jest odrębnym podmiotem. Czyli podatku
VAT wspólnicy spółki cywilnej nie rozliczają według udziałów, jak ma to
miejsce w przypadku podatku dochodowego, ale rozliczają go wspólnie; można
by rzec, że płatnikiem podatku VAT jest spółka cywilna, a nie wspólnicy.
Pewne obowiązki z zakresu identyfikacji podatkowej mogą obciążać przedsiębiorcę
jako płatnika (np. gdy zatrudnia osoby, które jeszcze nie mają swojego numeru
identyfikacji podatkowej). Dlatego nawet osoby fizyczne prowadzące małe
firmy powinny dokładnie zapoznać się z przepisami ustawy z dnia 13 października
1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz.U.
z 2004 r. nr 269, poz. 2681 z późn. zm.).
Wybór formy opodatkowania
Artykuł 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który zawiera
specyfikację dochodów objętych PIT, wyróżnia aż osiem oprócz pozarolniczej
działalności gospodarczej ich źródeł. Znaczna część dochodów, w tym przede
wszystkim z pozarolniczej działalności gospodarczej, ale i najmu czy wykonywania
wolnych zawodów, w wielu przypadkach może być opodatkowana w formie
ryczałtu. Zasady opodatkowania ryczałtowego są przy tym uregulowane w innej
ustawie, o podatku zryczałtowanym. Dla pozarolniczej działalności gospodarczej
przewiduje ona opodatkowanie w formie karty podatkowej lub ryczałtu od przychodów
ewidencjonowanych. Ponadto osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą
działalność gospodarczą mogą korzystać z podatku w wysokości 19 proc., niezależnie
od wysokości osiągniętych z działalności dochodów. Umownie określa się to
mianem podatku liniowego od działalności gospodarczej, choć do prawdziwego
podatku liniowego droga jeszcze daleka.

Zgłoszenie do ZUS
Osoba rozpoczynająca działalność gospodarczą podlega obowiązkowym ubezpieczeniom:
emerytalnemu, rentowemu, wypadkowemu, zdrowotnemu, a dodatkowo opłaca składkę na Fundusz Pracy, może też opłacać dobrowolne ubezpieczenie
chorobowe. Jeśli przedsiębiorca zatrudnia pracowników, staje się pracodawcą
i będzie ciążył na nim obowiązek zgłoszenia pracowników do ubezpieczenia w terminie siedmiu dni od daty zawarcia z pracownikiem umowy o pracę. Pracownicy będą podlegać obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu, wypadkowemu,
zdrowotnemu. Oprócz składek na Fundusz Pracy należy płacić składki na
Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Jeśli przedsiębiorca nie będzie zatrudniał pracowników, wpłaca składki na ubezpieczenia społeczne i składa dokumenty
rozliczeniowe do dziesiątego dnia następnego miesiąca, po kolejnym miesiącu
działalności. W przypadku zatrudniania pracowników rozlicza się z ZUS do
15 dnia następnego miesiąca po miesiącu zatrudnienia. Do ZUS przedsiębiorca musi się zgłosić w ciągu siedmiu dni od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej
(daty rozpoczęcia działalności). Zgłoszenia ubezpieczenia społecznego
należy dokonać we właściwym (zgodnie z adresem zamieszkania przedsiębiorcy)
Inspektoracie ZUS. Potrzebne dokumenty: dowód osobisty, zaświadczenie
potwierdzające wpis do ewidencji (numer oraz organ prowadzący rejestr przedsiębiorców), numer NIP (kserokopię, oryginał dokumentu do wglądu),
numer REGON (kserokopię, oryginał dokumentu do wglądu), numer rachunku
bankowego firmy, a w przypadku zatrudniania pracowników dane osobowe
pracowników, obejmujące numery PESEL i NIP.

Pieczątka firmowa
Pieczątka firmowa jest niezbędna m.in. przy zakładaniu rachunku bankowego
lub wystawianiu dokumentów sprzedaży. Wyrabiając pieczątkę firmową, samodzielnie określa się dane, które się na niej znajdą. Standardowo powinna
ona zawierać: oznaczenie firmy (imię i nazwisko osoby fizycznej oraz nazwę firmy),
dane teleadresowe siedziby firmy, numer NIP i numer REGON.
Koszt usługi związanej z wyrobieniem pieczątki waha się w granicach 20–50 zł.

Inspekcja Pracy
Jeśli przedsiębiorca pracodawca zatrudni pracownika lub pracowników,
w ciągu 30 dni od daty zatrudnienia musi powiadomić na piśmie właściwego inspektora
pracy Państwowej Inspekcji Pracy i właściwego państwowego inspektora
sanitarnego o miejscu, rodzaju i zakresie prowadzonej działalności oraz liczbie pracowników. Taki przedsiębiorca powinien również złożyć pisemną informację
o środkach i procedurach przyjętych dla spełnienia wymagań wynikających
z przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczących danej dziedziny
działalności. Obowiązek zgłoszenia do Inspekcji Pracy ciąży na pracodawcy także w razie zmiany miejsca, rodzaju i zakresu prowadzonej działalności, zwłaszcza zmiany
technologii lub profilu produkcji, jeśli zmiana technologii może powodować
zwiększenie zagrożenia zdrowia pracowników.

Wizyta w sanepidzie
Zgoda wojewódzkiego inspektora sanitarnego (sanepidu) jest niezbędna na prowadzenie działalności w danym lokalu. Dotyczy to m.in. podjęcia działalności
w zakresie prowadzenia: sklepu spożywczego, restauracji (wszelkich placówek
gastronomicznych), gabinetu kosmetycznego itp. W tych przypadkach odbioru lokalu
siedziby czy miejsca wykonywania danej działalności gospodarczej musi dokonać
sanepid. Sprawy zgłoszenia do sanepidu można załatwić w powiatowej stacji sanitarno-
-epidemiologicznej. Procedura zgłoszenia obejmuje m.in.: złożenie stosownego
wniosku, inwentaryzacji wraz z opisem technologicznym, planów architektonicznych
pomieszczenia i jego danych (powierzchnię, wysokość, liczbę okien, dostęp
do wody itp.)

WAŻNE!!!

Aktualizacja NIP

Podatnicy mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem
identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego
do właściwego naczelnika urzędu skarbowego nie później niż w terminie
30 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych objętych zgłoszeniem. Zaś podatnicy VAT nie później niż w terminie 14 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.

Zakładanie firmy...Krok VII

Nie każdy biznes można prowadzić bez uzyskania stosownej zgody. W przypadku niektórych rodzajów działalności gospodarczej przepisy prawne przewidują obowiązek uzyskania różnego rodzaju koncesji i zezwoleń. Zgodnie z obowiązującymi przepisami o koncesję będziemy się musieli starać gdy zamierzamy prowadzić następujące rodzaje działalności:

- poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin, wydobywanie kopalin ze złóż, magazynowanie substancji oraz składowanie odpadów w górotworze, w tym w podziemnych wyrobiskach górniczych
- wytwarzanie i obrót materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym,
- wytwarzanie, przetwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucja i obrót paliwami i energią
- ochrona osób i mienia
- rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych
- przewozy lotnicze.


Gdzie udać się po koncesję?

O udzielenie koncesji zwracamy się do ministra właściwego ze względu na przedmiot działalności gospodarczej wymagającej uzyskania koncesji. To właśnie w gestii ministra leży udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana i cofnięcie koncesji lub ograniczenie jej zakresu. Od tej reguły jest kilka wyjątków. Dla przykładu, jeżeli chcemy założyć własną telewizję lub radio to o odpowiednią koncesję ubiegamy się wówczas nie w ministerstwie a w Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji.


Wymagania koncesji regulują konkretne przepisy:

- ustawa o łączności
- ustawa o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i Inspekcji Farmaceutycznej
- Prawo Łowieckiego
- Kodeksu Celnego
- ustawa o ochronie roślin uprawnych
- ustawy o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich oraz obrocie tymi wyrobami
- ustawy o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym


WAŻNE!!!

Koncesje są udzielane na czas oznaczony, nie krótszy niż 2 lata i nie dłuższy niż 50 lat.


Prawidłowo wypełniony wniosek o udzielenie koncesji powinien zawierać:

- dane dotyczące przedsiębiorcy, adres zamieszkania, siedziba firmy
- numer w rejestrze przedsiębiorców
- informacje o rodzaju i zakresu wykonywania działalności gospodarczej, na którą ma być - udzielona koncesja
- informacje określone w przepisach ustaw regulujących w sposób szczegółowy dany rodzaj działalności


Dziedziny należące do działalności regulowanej

- prowadzenie: indywidualnej praktyki lekarskiej, indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej, grupowej praktyki lekarskiej, oraz kształcenie i kształcenie podyplomowe lekarzy i lekarzy dentystów
- prowadzenie: indywidualnej praktyki pielęgniarek, położnych, indywidualnej specjalistycznej praktyki pielęgniarek, położnych albo grupowej praktyki pielęgniarek, położnych, a także kształcenie podyplomowe pielęgniarek i położnych
- przechowywanie dokumentacji osobowej i płacowej pracodawców o czasowym okresie przechowywania
- organizacja wyścigów konnych
- wyrób i rozlew wyrobów winiarskich, napojów spirytusowych; wyrób, oczyszczanie, skażanie, odwadnianie alkoholu etylowego
- usługi detektywistyczne
- konfekcjonowanie i obrót środkami ochrony roślin
- obrót materiałem siewnym
- wytwarzanie i magazynowanie biokomponentów
- prowadzenie ośrodka szkolenia kierowców, pracowni psychologicznej dla instruktorów, egzaminatorów i kierowców. Organizowanie kursów dokształcających dla kierowców przewożących towary niebezpieczne

- działalność telekomunikacyjna

- organizowanie imprez turystycznych oraz pośredniczenie na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych (nie na rzecz organizatorów turystyki legitymujących się stosownym wpisem na listę)
- świadczeniu usług turystycznych obejmujących: polowania wykonywane przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, polowania za granicą
- prowadzenie kantoru
- prowadzenie przedsiębiorstwa składowego
- działalność pocztowa nie wymagająca zezwolenia
- prowadzenie stacji kontroli pojazdów
- organizacja profesjonalnego współzawodnictwa sportowego


Dziedziny wymagające uzyskania licencji to takie jak:

- wykonywanie usług transportu drogowego; wykonywanie przewozów kolejowych osób lub rzeczy oraz udostępniania pojazdów trakcyjnych
- pośrednictwo w obrocie nieruchomościami i zarządzanie nieruchomościami
- prowadzenie agencji pracy, agencji pracy tymczasowej, instytucji szkoleniowej dla bezrobotnych organizującej szkolenia za środki publiczne.

ZUS i jednoosobowa firma

Zakładając własny biznes koniecznie musimy pamiętać o procedurach związanych z rejestracją w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Wbrew pozorom nie jest to tak bardzo skomplikowane czy też uciążliwe.

Decydując się na założenie własnej firmy musimy załatwić formalności z tym związane np. otrzymać numer REGON i NIP.Rozpoczęcie działalności gospodarczej musi także zarejestrować się jako płatnik w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Ma na to 7 dni od rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej. Powinien zgłosić się także jako osoba ubezpieczona. Zgłoszenia należy dokonać w terenowej jednostce ZUS właściwej ze względu na adres siedziby
płatnika składek.

W przypadku, gdy mamy do czynienia z jednoosobową działalnością gospodarczą, przedsiębiorca musi złożyć zgłoszenie płatnika składek oraz do ubezpieczeń siebie jako ubezpieczonego. Zgłoszenia płatnika składek dokonuje się na formularzu ZUS ZFA. Do dokumentu tego należy dołączyć kopię decyzji urzędu skarbowego o nadaniu numeru NIP oraz kopię zaświadczenia urzędu statystycznego o nadaniu numeru REGON.

Płatnik rozliczający składki wyłącznie na własne ubezpieczenia przekazuje do ZUS tylko deklaracje rozliczeniowe ZUS DRA w terminie do 10. dnia każdego miesiąca. Ponadto osoby te są zwolnione z obowiązku składania dokumentów rozliczeniowych za kolejne miesiące, jeżeli nic się nie zmienia w stosunku do danych wykazanych w ostatnio złożonej deklaracji.

Zgłoszenia siebie jako osoby ubezpieczonej do ubezpieczeń społecznych dokonuje się na formularzu ZUS ZUA lub ZUS ZZA (gdy osoba podlega wyłącznie ubezpieczeniu zdrowotnemu). Zgłoszenia płatnika składek można dokonać wyłącznie w formie papierowej, tzn. na oryginalnym formularzu, pobranym w jednostce ZUS lub jako wydruk z aktualnej wersji programu „Płatnik”, dołączając kopie decyzji o nadaniu numeru NIP i zaświadczenie o aktualnym numerze REGON. Pozostałe dokumenty ubezpieczeniowe można przekazać do ZUS poprzez teletransmisję danych w formie dokumentu elektronicznego z aktualnej wersji programu „Płatnik” albo w formie papierowej.

Zakładanie firmy...Krok VI

Naturalną rzeczą jest,że gdy posiadamy firmę zatrudniamy także pracowników. Dlatego też jako pracodawca jesteśmy zobowiązani w ciągu 30 dni od daty rozpoczęcia działalności gospodarczej zawiadomić na piśmie Państwową Inspekcję Pracy (PIP) o miejscu, rodzaju i zakresie prowadzonej działalności. Musimy także pamiętać o tym, aby informować PIP o wszelkich zmianach w firmie lub o jej likwidacji.

Sanepid

Musimy się wybrać do wojewódzkiej lub powiatowej stacji sanitarno- epidemiologicznej, czyli do sanepidu. Jest to instytucja, która czuwa nad higieną pracy w zakładach pracy. Otwierając biznes jesteśmy zobowiązani do powiadomienia, w ciągu 14 dni od dnia rozpoczęcia działalności, właściwego państwowego inspektora sanitarnego o miejscu, rodzaju i zakresie prowadzonej działalności także o przewidywanej liczbie pracowników. Musimy także przedłożyć na piśmie informację o środkach i procedurach jakie przyjęliśmy aby spełnić wymagania wynikające z przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, związanych z daną dziedziną działalności gospodarczej.


Zgłoszenie do sanepidu obejmuje :

- złożenie wniosku
- przedstawienie inwentaryzacji wraz z opisem technologicznym
- przedstawienie planów architektonicznych pomieszczenia
- udostępnienie do wglądu danych dotyczących pomieszczenia: powierzchnia, wysokość, liczba okien, dostęp do wody itp.

Zarówno zawiadomienie Państwowej Inspekcji Pracy jak i sanepidu nie jest związane z żadnymi opłatami.

Zasoby majątkowe przedsiębiorstwa.

Chcąc prowadzić działalność gospodarczą, przedsiębiorstwo musi dysponować określonymi zasobami gospodarczymi. Nie zbędne do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa zasoby stanowią jego majątek. Aktywa to kontrolowanie przez przedsiębiorstwo i powstałe wcześniej zasoby majątkowe, które spowodują w przyszłości wpływ do przedsiębiorstwa korzyści ekonomicznych.
Aktywa trwale to składniki majątku przedsiębiorstwa, które zużywając się stopniowo, występują w wielu procesach gospodarczych. Na przykład maszyny produkcyjne, ponieważ nie zostaną wykorzystane w trakcie jednego cyklu produkcyjnego, mogą służyć w przedsiębiorstwie wiele lat. Aktywa obrotowe w ciągu jednego procesu gospodarczego zmieniają swą postać, są w ciągłym ruchu. Przykładowo, na początku cyklu produkcyjnego za środki pieniężne przedsiębiorca kupuje materiały, z których wytwarza produkty, a następnie sprzedaje je odbiorcom, uzyskując ponownie środki pieniężne.
Suma otrzymanych środków pieniężnych powinna przewyższać ich początkową wartość. Wszystkie zasoby majątkowe, którymi dysponuje przedsiębiorstwo, czyli aktywa, mają swoje źródła pochodzenia.
Źródła pochodzenia środków w przedsiębiorstwie nazywamy pasywami, składają się na nie kapitały własne jak i obce. Zestawiając wartości składników majątku wartościami odpowiadających im źródeł finansowania, otrzymujemy bilans przedsiębiorstwa. Bilans należy do sprawozdań finansowych naszego biznesu. Takowy bilans jest sporządzany pod koniec roku. Zjawisko wyrównania się pasywów i aktywów określane jest mianem równowagi bilansowej.

Kapitał początkowy w biznesie

W celu rozwinięcia biznesu, musimy liczyć się ze świadomością, że kapitał, z którym zamierzamy ją rozpocząć, to nie tylko pieniądze przeznaczone na dobry początek. Są one bardzo ważne, ale bez innych istotnych czynników również daleko nie zajdziemy.

Kapitałem są wszelkie dobra służące w biznesie, np. maszyny, urządzenia, pojazdy, grunty i nieruchomości. Jednak przede wszystkim ceniona jest nasza wiedza, doświadczenie, znajomość rynku i branży, jaka się zajmujemy w biznesie. Wiedzę tę można nazwać „wyczuciem rynku” i jest ona równie istotna co kapitał pieniężny. Teraz jednak zajmę się aspektem pieniędzy, a co za tym idzie kapitałem początkowym.

Pieniądze, na dobry początek

Każda firma potrzebuje pieniędzy na start. Musimy ocenić, jak dużego kapitału będzie wymagał nasz biznes. Dlatego konieczne jest wstępne oszacowanie kosztów rozpoczęcia działalności gospodarczej, uwzględniające następujące aspekty:
- opłaty sądowe (jeżeli nasza działalność będzie wymagała koncesji, to również musimy wliczyć ją w koszta)
- koszty zakupu środków trwałych (nieruchomości, maszyn)
- koszt zapasów początkowych
- wydatki na reklamę

Bardzo ważne jest trzymanie wszelkiej dokumentacji związanej z zakupami, albowiem początkowy kapitał traktowany jest jako inwestycja, stąd też istnieje już możliwość odliczenia od podatków.

Drugą grupę kosztów stanowią tzw koszta bieżące. Musimy zdać sobie sprawę, że nowo otwarte przedsiębiorstwo, jeżeli wszystko pójdzie z planem, przynosi zyski dopiero po dłuższym czasie. Przez kilka pierwszych miesięcy powinniśmy liczyć się z tym, że będziemy zmuszeni do pokrywania kosztów firmy z własnej kieszeni. Do kosztów tego typu należą:

- wynagrodzenia dla pracowników
- materiały
- koszty eksploatacji biura
- ewentualne koszty kampanii promocyjnej

Planowanie sprzedaży

Posiadając kapitał, musimy także sporządzić program lub plan sprzedaży, odzwierciedlający nasze plany dotyczące wielkości przychodów. Sporządzenie dobrego i racjonalnego programu daje możliwość zorientowanie się, jak długo będziemy musieli dokładać pieniądze z naszej kieszeni i kiedy firma zacznie przynosić zyski.

Sporządzony plan stanowi także świetny znak ostrzegawczy, albowiem przy jego sporządzaniu może okazać się, że posiadamy nie wystarczający kapitał. W takim razie:

- musimy zweryfikować, czyli zmienić dotychczasowe założenia
- sięgnąć po odpowiedni dla nas kredyt w banku

Po ten drugi możemy udać się do banku bądź państwowej lub prywatnej firmy wspierającej działalność gospodarczą. Nie możemy także zapomnieć o wypełnieniu wszystkich dokumentów wymaganych przez państwo. Są to przede wszystkim: deklaracje podatkowe dla Urzędu Skarbowego, deklaracje dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i prowadzenie ksiąg rachunkowych. Jeżeli nie chcemy się tym zajmować, to musimy zlecić to firmie zewnętrznej.

Zakładanie firmy...Krok V

Następnym krokiem jaki powinniśmy wykonać w celu rozkwitu własnego biznesu, jest wizyta w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Skutkiem tego jest obowiązek samodzielnego opłacania składek na następujące ubezpieczenia społeczne i zdrowotne:

- emerytalnemu
- rentowemu
- wypadkowemu
- zdrowotnemu
- dodatkowo opłacanie składki na Fundusz Pracy

Wizyta w ZUS-ie nie uszczupli naszego portfela. Za zgłoszenie w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych nie są bowiem pobierane żadne opłaty.


Kiedy należy zgłosić się do ZUS

Zgłoszenia do obowiązkowych ubezpieczeń w ZUS należy dokonać we właściwym dla siedziby firmy Inspektoracie ZUS w terminie 7 dni od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej. Aby dokonać zgłoszenia musimy wypełnić formularz ZFA (zgłoszenie płatnika składek - osoby fizycznej). Jeżeli prowadzenie firmy jest naszym jedynym zajęciem i jedynym miejscem zatrudnienia dla naszych pracowników, wówczas dla każdego z osobna wypełniamy formularz ZUA (zgłoszenie do ubezpieczenia osoby ubezpieczonej).

Kiedy natomiast my albo pracownicy mamy pełnoetatową pracę płatną powyżej minimalnej pensji krajowej, wówczas te osoby należy zgłosić tylko do ubezpieczenia zdrowotnego na formularzu ZZA.


Dane potrzebne przy zgłoszeniu w ZUS:

- REGON firmy
- numer wpisu do ewidencji i nazwę organu prowadzącego rejestr
- numer rachunku bankowego firmy
- dane personalne
- numery NIP (wszystkich osób)
- rodzaj dokumentów tożsamości z numerem i serią

Należy pamiętać, że gdy zatrudniamy pracowników stajemy się pracodawcą. Obliguje to Nas do zgłoszenia zatrudnionych do ubezpieczenia w terminie 7 dni od daty zawarcia z pracownikiem umowy o pracę. Zatrudniając pracowników będziemy płacić dodatkowo składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.


WAŻNE!!!

W przypadku gdy nie zatrudniamy pracowników, wpłacamy składki na ubezpieczenia społeczne i rozliczamy się z ZUS do 10 dnia następnego miesiąca, po kolejnym miesiącu działalności. Jeśli natomiast zatrudniamy pracowników rozliczamy się z ZUS do 15 dnia następnego miesiąca po miesiącu zatrudnienia.


Płacimy, nawet wówczas gdy nic nie sprzedaliśmy

Jedną z kwestii, które najbardziej przeszkadzają młodym przedsiębiorcom jest fakt, że niezależnie od tego czy ich firma generuje już przychody bądź zyski muszą oni, co miesiąc opłacać składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe (opcjonalnie), wypadkowe oraz zdrowotne. Młodzi ludzie chcący rozpocząć działalność gospodarczą postulują o udogodnienia w tej kwestii ponieważ obciążenia związane ze składkami na ZUS już na samym starcie znacząco podcinają im skrzydła.

Często bywa tak, że przymusowe składki zusowskie bywają dla młodych firm zabójcze. Ostatnie zmiany w regulacjach trochę się w tej poprawiły sytuacje osób rozpoczynających działalność. Na mocy nowych przepisów młody człowiek nie musi opłacać składek na ZUS w pełnym wymiarze.


Składki na ubezpieczenia społeczne

Kwoty składek na ubezpieczenie społeczne odprowadzanych przez przedsiębiorcę stanowią procent od dochodów. Podstawą obliczenia składek jest zadeklarowany dochód, który nie może być mniejszy niż poziom 60% średniego wynagrodzenia krajowego podawanego przez GUS. Obecnie jest to kwota 1739,90 zł i stanowi ona podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne za miesiące : marzec, kwiecień, maj.


WAŻNE!!!

Od dnia 24 sierpnia 2005 r. początkujący przedsiębiorcy mają prawo skorzystania z możliwości odprowadzania niższych składek na ubezpieczenie społeczne. Zgodnie z przepisami rozpoczynający działalność mogą opłacać składki na ubezpieczenia społeczne od zadeklarowanej przez siebie kwoty, nie niższej jednak niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę. Z preferencyjnych warunków młody przedsiębiorca może korzystać przez okres 24 miesięcy kalendarzowych od daty rozpoczęcia działalności. Nie mogą natomiast z tych udogodnień korzystać wspólnicy spółek jawnych, komandytowych lub partnerskich oraz jednoosobowy wspólnik spółki z o.o., a także twórcy i artyści.


Składki na ubezpieczenie chorobowe i zdrowotne

Ubezpieczenie chorobowe dla osoby prowadzącej działalność jest dobrowolne. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Inną kwestią jest składka na ubezpieczenie zdrowotne. Zgodnie z literą prawa powinniśmy ją naliczać i opłacać na ogólnych zasadach (czyli od zadeklarowanej kwoty, nie niższej niż 75% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw).


Miesięczne wynagrodzenie stanowi podstawę od, której liczymy składki. Do ZUS-u przekazujemy 9% podstawy wymiaru składki. Pamiętajmy, że od podatku możemy odliczyć jedynie 7,75% wymiaru składki.


Składka na Fundusz Pracy

Zgodnie z przepisami prędzej czy później do ZUS będziemy musieli także odprowadzać składki na Fundusz Pracy. Podstawa wymiaru minimalnej składki na Fundusz Pracy jest taka sama, jak w wypadku ubezpieczeń społecznych. Aktualnie za miesiące: marzec, kwiecień i maj 2008r. podstawa wynosi 1 739,90 zł. Od tej właśnie kwoty obliczamy składkę na Fundusz Pracy w wysokości 2,45% co na chwilę obecną daje nam 42,63 zł.


WAŻNE!!!


Formularze jakie są niezbędne do zgłoszenia firmy w ZUS:

- ZUS ZFA – zgłoszenie płatnika składek - osoby fizycznej
- ZUS ZPA - zgłoszenie płatnika składek - spółki cywilnej
- ZUS ZUA - zgłoszenie do ubezpieczenia osoby ubezpieczonej) - dotyczy sytuacji gdy przedsiębiorca poza działalnością gospodarczą nie uzyskuje dochodów z innych źródeł, obejmuje to także wszystkich pracowników niezależnie od tego czy uzyskują dochody z innych źródeł
- ZUS ZZA - zgłoszenie do ubezpieczenia zdrowotnego - dotyczy sytuacji gdy przedsiębiorca poza działalnością gospodarczą uzyskuje dochody z innych źródeł np. wykonuje pracę, za którą otrzymuje płacę w wysokości minimalnego wynagrodzenia lub wyższą.

Korzystanie z kredytu inwestycyjnego

Dziś chcę pokazać w jaki sposób można wykorzystać kredyt inwestycyjny w ramach rozwoju własnego biznesu. Tym bardziej, że młody przedsiębiorca nie posiada zbyt dużego kapitału, lub ewentualnej możliwości zastawienia nieruchomości pod hipotekę.

Przedsiębiorca chce zaciągnąć kredyt inwestycyjny. Nie posiada jednak
odpowiedniego zabezpieczenia, np. możliwości ustanowienia hipoteki
na nieruchomości. Oto co w takiej sytuacji należy zrobić.

W tej sytuacji przedsiębiorca może zastąpić zabezpieczenie poręczeniem z Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych. Wszystkie formalności załatwia bank, który udziela kredytu. W praktyce procedura ubiegania się o poręczenie wygląda następująco. Najpierw kredytobiorca występuje do banku kredytującego z wnioskiem
o udzielenie kredytu, którego środki przeznaczone będą na jeden z wymienionych celów.
Bank kredytujący wraz z kredytobiorcą ustala, że zabezpieczeniem spłaty
kredytu będzie poręczenie/gwarancja z Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych i podejmuje decyzję o udzieleniu kredytu. Następnie bank kredytujący przyjmuje od kredytobiorcy wniosek o poręczenie z KFPK i przekazuje go do Banku Gospodarstwa Krajowego. Do wniosku dołącza: wyniki analizy stanowiące podstawę do podjęcia decyzji o udzieleniu kredytu/ów wraz z opisem przedsięwzięcia oraz dokumentami finansowymi i statutowymi kredytobiorcy, oryginał lub kopię umowy kredytu lub promesy kredytu, warunkującej uruchomienie kredytu od uzyskania poręczenia lub gwarancji oraz oświadczenie o ochronie danych osobowych.
Przekazane dokumenty stanowią podstawę do przeprowadzenia w Banku Gospodarstwa Krajowego analizy ryzyka wypłaty zobowiązania z tytułu udzielenia poręczenia. Następnie Bank Gospodarstwa Krajowego podejmuje decyzję na podstawie dokumentacji przekazanej przez bank kredytujący. W przypadku pozytywnej decyzji, BGK podpisuje umowę poręczenia.
Na koniec bank kredytujący przyjmuje od kredytobiorcy weksel stanowiący zabezpieczenie poręczenia/gwarancji wraz z deklarację wekslową oraz oświadczenie o poddaniu się egzekucji.

Zakładanie firmy...Krok IV

W celu rozwinięcia naszego biznesu kolejnym etapem jest wizyta w Urzędzie Skarbowym. Do urzędu udajemy się aby zgłosić rozpoczęcie działalności gospodarczej oraz nadania NIP. Czynności tych należy dokonać w Urzędzie Skarbowym właściwym dla siedziby firmy. Numer Identyfikacji Podatkowej (NIP) nadawany jest podatnikowi będącemu osobą fizyczną na całe życie. Ważne jest to, że numer ten nie ulega zmianie w momencie rozpoczęcia działalności gospodarczej a potrzebna jest jedynie aktualizacja danych zawartych w pierwotnym wniosku o NIP.

Aby Urząd Skarbowy nadał nam NIP, jako osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą musimy złożyć wypełniony formularz NIP-1. Natomiast rejestrując działalność w formie spółki niezbędne jest wypełnienie formularza NIP-2, z dołączonym formularzem NIP-D, czyli informacją o wspólnikach.


Poprawnie wypełniony formularz NIP-1

W formularzu, który złożymy w urzędzie skarbowym podajemy następujące dane:
- imiona, nazwisko, nazwisko rodowe, imiona rodziców
- PESEL
- płeć
- rodzaj i numer dowodu tożsamości
- obywatelstwo
- adres miejsca zamieszkania i zameldowania
- dane kontaktowe
- datę rozpoczęcia działalności gospodarczej
- numer REGON
- rodzaj przeważającej działalności, kod PKD
- numer rachunku bankowego
- rodzaj prowadzonej dokumentacji podatkowej i podmiot prowadzący taką dokumentację
- adres miejsca wykonywania działalności gospodarczej


Rejestracja w Urzędzie Skarbowym


Osoby fizyczne, wspólnicy spółek cywilnych, jawnych lub komandytowych w celu dokonania rejestracji w Urzędzie Skarbowym winny przedłożyć:

- zaświadczenie o numerze statystycznym REGON wydawane przez Urząd Statystyczny,
- zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej wydawane przez Urząd Miasta lub wypis z Krajowego Rejestru Sądowego, a w przypadku wspólników ww. spółek również umowę spółki
- dokument potwierdzający uprawnienia do korzystania z lokalu lub nieruchomości, w których znajduje się siedziba
- kopię umowy rachunku bankowego (dotyczy przedsiębiorców, na które przekazywane są zwroty podatku od towarów i usług)


Podatki

Wcześniej musimy zdecydować, w jakiej formie chcemy płacić podatek dochodowy:
- w formie karty podatkowej
- ryczałtu ewidencjonowanego
- na zasadach ogólnych, wypełniając księgę przychodów i rozchodów. Podatek na zasadach ogólnych ma prawo płacić każdy, w formie karty podatkowej i ryczałtu - osoby prowadzące działalność gospodarczą w określonych branżach i rodzajach (np. handel obnośny, wynajem pokoi, usługi krawieckie).


VAT

W urzędzie skarbowym musimy także zadeklarować, czy będziemy płatnikami podatku VAT, czy też nie. Jeżeli decydujemy się być płatnikiem VAT jesteśmy zobowiązani do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego na formularzu VAT-R. Opłata z tego tytułu wynosi około 170 zł.
Formularze do celów podatkowych najczęściej znajdziemy na stronie internetowej Urzędu Skarbowego.


Problemy

Czasem w Urzędzie Skarbowym spotykamy się z sytuacją iż urzędnicy żądają od Nas umowy o prowadzenie rachunku bankowego. Tu napotykamy na błędne koło ponieważ jeszcze wcześniej bank, w którym zakładamy konto firmowe wymaga od Nas numeru NIP.

Młody przedsiębiorca postawiony jest wówczas w sytuacji bez wyjścia ponieważ gdy wnioskuje o nadanie mu numeru NIP żąda się od niego przedstawienia konta firmowego, jednocześnie gdy chce on założyć konto, bank wymaga od niego numeru NIP. Istnieje wyjście z tej sytuacji. Dopóki przedsiębiorca nie prowadzi działalności, jego firma nie generuje przychodów, a zatem nie ma on obowiązku posiadania rachunku bankowego. Prowadzi to do wniosku, że urząd skarbowy nie może nakładać na młodego przedsiębiorcę obowiązku dostarczenia umowy o prowadzenie rachunku bankowego.


WAŻNE!!!

Przed wizytą w urzędzie skarbowym musimy podjąć decyzję, czy prowadzimy sami księgowość, czy zlecimy to jakiejś firmie. Prowadzenie księgowości samemu nie jest trudne, ale wymaga pewnej wiedzy na ten temat.


Dokumenty:

NIP-1 zgłoszenie identyfikacyjne lub zgłoszenie aktualizacyjne osoby fizycznej prowadzącej samodzielnie działalność gospodarczą.
NIP-B informacja o rachunkach bankowych. Załącznik do zgłoszenia NIP-1 i NIP-2.
NIP-C informacja o miejscach wykonywania działalności. Załącznik do zgłoszenia NIP-1 i NIP-2.
VAT-R - zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług.


Dokumenty do pobrania


Formularz NIP-1: pobierz

Formularz NIP-2: pobierz

Formularz NIP-D: pobierz

Formularz VAT-R: pobierz