Rozwój przedsiębiorczości

Dziś powszechne stało się przeświadczenie o decydującej roli przedsiębiorczości, małych i średnich firm w rozwoju gospodarczym oraz tworzeniu podstaw trwałego zatrudnienia. Własna firma jest obecnie spostrzegana jako szansa na włączenie się jednostki w wolnorynkowy system pomnażania kapitału. Prywatni przedsiębiorcy z niespotykaną dotąd w historii ludzkości dynamiką, zmieniają i odnawiają gospodarkę światową. Przedsiębiorczość stanowi nieodzownie podstawę gospodarki wolnorynkowej zwiększając jej żywotność i efektywność. Nowe firmy i prywatni przedsiębiorcy odgrywają kluczową rolę w zakresie:

– budowy podstaw zatrudnienia i rozwoju rynków pracy
– wprowadzania na rynek nowych produktów i usług
– przebudowy postsocjalistycznej gospodarki przez lata rozwijanej na przekór prawom ekonomicznym
– transformacji i odnowy organizacyjnej istniejących organizacji
– adaptacji konkurencyjnych reguł w obszarach tradycyjnie traktowanych jako nierynkowe (dobra publiczne – edukacja, usługi publiczne, służba zdrowia)
– odbudowy podstawy konkurencji i wolnego rynku.

Własna firma staje się coraz atrakcyjniejszą formą realizacji kariery zawodowej i życiowej. W kategoriach indywidualnych daje możliwość działania oraz realizacji planów i marzeń jednostki. Z perspektywy społecznej jest drogą do nowych produktów i usług, tworzenia nowych miejsc pracy oraz podnoszenia ogólnego dobrobytu. Własny biznes, dla osób o przedsiębiorczych predyspozycjach, jest szansą uniknięcia frustracji związanych z poszukiwaniem pracy najemnej oraz próbą podjęcia przygody życiowej.

Nowoczesny inwestor i klimat biznesu stają się kluczem do pomyślności ekonomicznej oraz poprawy konkurencyjności regionów. Aktywizacja czynników sprzyjających biznesowi zyskuje szczególne znaczenie z lokalnej perspektywy. Odchodzi się od dominujących przez lata poglądów, że wystarczą inwestycje infrastrukturalne poprawiające warunki lokalizacyjne dla przedsiębiorstw, a system ulg i pomocy zmobilizuje inwestorów do działalności na danym terenie. Coraz popularniejsze stają się formy aktywizacji gospodarczej lokalnych środowisk, motywowanie i inspirowanie ludzi do „brania losu we własne ręce” (endogeniczne koncepcje rozwoju gospodarczego). Tworzenie warunków rozwoju przedsiębiorczości i samozatrudnienia pozwala przełamać apatię i krąg niemożności w regionach opóźnionych gospodarczo lub dotkniętych kryzysem strukturalnym. Sceptycy podkreślają, że nie każdy rodzi się przedsiębiorcą – dla podjęcia samodzielnej działalności niezbędne są określone predyspozycje i cechy charakteru, których nie można się nauczyć, lecz trzeba je „wyssać z mlekiem matki”. Jest prawdą, że do prowadzenia własnego biznesu niezbędne są szczególne cechy i umiejętności, w większości jednak nabyte, a nie wrodzone. Stać się przedsiębiorcą, z szansą na sukces nie jest łatwo, ale jest to możliwe – umiejętności można zdobyć, a cechy w sobie wykształcić. Takie myślenie w rozwiniętych społeczeństwach leży u podstaw podejmowania działań i wykorzystania instrumentów, mających ułatwić samodzielny start w biznes jak największej części społeczeństwa. Podjęcie działalności gospodarczej pociąga za sobą ryzyko określonych konsekwencji finansowych i zobowiązań. Nie może być tym samym działaniem nie przemyślanym, bez przygotowania merytorycznego i szerokiej wiedzy jak się poruszać na rynku. Decyzja o założeniu firmy jest zależna od determinacji i indywidualnych pragnień osiągnięcia sukcesu oraz warunków otoczenia. Jednocześnie minimalizacja ryzyka założycielskiego leży w interesie jednostki i całego społeczeństwa. Więcej firm to miejsca pracy, bardziej konkurencyjny rynek, dochody podatkowe sektora publicznego oraz bogatsza oferta produktów i usług, dzięki którym żyje się lepiej.

W warunkach internacjonalizacji dużych korporacji osiągnięcie przewagi konkurencyjnej przez poszczególne gospodarki w coraz większym zakresie uzależnione jest od szybkości pojawiania się na rynku nowych podmiotów gospodarujących. Klimat przedsiębiorczości, samozatrudnienie i orientacja proinnowacyjna w dzisiejszym świecie stają się podstawą nowoczesnych strategii konkurencji. Jednocześnie szczególnie ważna jest rola nowych podmiotów gospodarujących została odkryta z perspektywy rynków pracy. To nie duże, ustabilizowane przedsiębiorstwa czy sektor publiczny, ale nowo powstające oraz małe i średnie firmy są od ponad trzydziestu lat motorami zatrudnienia w państwach o gospodarkach rynkowych. W państwach wysoko rozwiniętych gospodarczo obserwujemy przesunięcie pomocy publicznej z podmiotów gospodarujących o ustabilizowanej sytuacji rynkowej na rzecz inicjatyw założycielskich i budowy systemów wsparcia.

Działania wspierające rozwój nowo powstających podmiotów gospodarujących są ukierunkowane na przełamanie głównych barier, na które napotykają w pierwszym okresie funkcjonowania:

– podstawowa wiedza o rynku i biznesie
– ograniczenia biurokratyczno-administracyjne
– dostęp do informacji, technologii i kapitału
– koszty procesu założycielskiego, dostęp do infrastruktury.

W praktyce wypracowano szereg modeli wspierania przedsiębiorczości dopasowanych do lokalnych możliwości i oczekiwań. Ich podstawę stanowią wyodrębnione organizacyjnie struktury rozwijane w ramach nie nastawionych na zysk instytucji pozarządowych, organizacji przedstawicielskich biznesu, administracji lokalnej lub regionalnej. Jednocześnie w państwach zachodnich funkcjonuje szereg rozwiązań systemowych motywujących i ułatwiających start w samodzielny biznes – ułatwienia proceduralne, ulgi i zwolnienia podatkowe, subwencje i dopłaty związane ze szkoleniami, gwarancjami lub finansowaniem transferu technologii i przedsięwzięć innowacyjnych.
Dzięki wprowadzeniu zasad demokracji gospodarczej, przedsiębiorczość, małe i średnie prywatne firmy legły u podstaw procesów transformacji gospodarki i społeczeństwa polskiego. Potencjał przedsiębiorczości jest jednym ze źródeł osiągniętych efektów gospodarczych. Widzimy ciągłe wzmacnianie podstaw gospodarki rynkowej, zmianę struktury własnościowej na korzyść sektora prywatnego potwierdzającą jego przewagę nad sektorem państwowym. Zarówno małe i średnie przedsiębiorstwa są najdynamiczniej rozwijającym się sektorem gospodarki polskiej.

Leasing operacyjny

Leasing operacyjny, jest to szczególna odmiana leasingu bowiem charakteryzuje się specyficzną cechą - czasem trwania. Leasing operacyjny obowiązuje znacznie krócej niż wynosi okres przydatności do użytkowania przedmiotu umowy. Właściciel ma możliwość zawrzeć więcej niż jedną umowę operacyjną. Pozwala to w głównej mierze na amortyzację jego obiektu własności i odnoszenia z tego tytułu korzyści korzyści.

Leasing operacyjny oznacza, iż ryzyko i korzyści wynikające z prawa własności do wydzierżawionego aktywu pozostają przy właścicielu obiekty czyli leasingodawcy. Wynika to z faktu, iż leasing operacyjny jest umową zawieraną na znacznie krótki okres czasu (od jednego do dwóch lat), a właściciel obiektu ma mozliwość zawierać wiele umów leasingu operacyjnego z różnymi użytkownikami, w czasie trwania życia ekonomicznego przedmiotu leasingu, nie przekazując żadnemu n nich prawa własności do tego aktywu.

Oznacza to, że;

1) Leasingodawca wykazuje nadal wydzierżawiony obiekt w swoich księgach, jest jego właścicielem i amortyzuje go: płatności leasingowe są jego przychodem ze sprzedaży usług, a amortyzacja wydzierżawionego aktywu - kosztem własnym sprzedaży tych usług;

2) Leasingobiorca zapisuje fakt dzierżawienia aktywu w trybie leasingu operacyjnego tylko w ewidencji pozabilansowej, kosztem operacji dla niego jest - zamiast amortyzacji tego obiektu - rata płatności leasingowych, należna właścicielowi aktywu.

W ostatnim czasie firmy leasingowe zachęcały leasingobiorców do zawierania krótkoterminowych umów leasingu operacyjnego z opcją zakupu. Takiego typu umowy spotkały się z ostrą reakcją organów kontroli skarbowej, które zarzucały podatnikom dokonywanie inwestycji w ciężar bieżących kosztów operacyjnych. Wprawdzie z przepisów nie wynika zakaz zakupu przez leasingobiorcę przedmiotu leasingu, którym dysponuje on w trakcie trwania umowy leasingu operacyjnego to jednak organy skarbowe z reguły zajmowały stanowisko, że zakup taki powinien się odbyć w drodze przetargu w wyniku, którego powinna być ustalona cena rynkowa.

Leasing operacyjny tak więc formą oddania do pewnego czasu użytkowania maszyny, urządzenia lub innego dobra w zamian za określoną korzyść finansową. Doświadczenia krajów zachodnich wykazują na równomierny podział ryzyka między strony umowy.

Główne bariery dla rozwoju leasingu - nie tylko operacyjnego w Polsce jest brak fachowców w tej dziedzinie, niestabilność prawno - ekonomicznych warunków działania podmiotów gospodarczych oraz inflacji.

Fundusze funduszy

Fundusze inwestycyjne wciąż są popularne mimo postępujacego kryzysu. Jak więc wybrać właściwy fundusz mając ograniczone zasoby środków płynnych?

Fundusze funduszy to rozsądna i zrównoważona propozycja dla początkujących inwestorów. Dobrze jest sprawdzić co oferują fundusze funduszy wobec tradycyjnych funduszy inwestycyjnych.
Chociaż fundusze funduszy są młodym produktem dostępnym na rynku od 2005 roku, zyskują popularność dzięki konstrukcji portfela. Po prostu chodzi o to, że zarządzający funduszem funduszy inwestuje w inne fundusze stosownie do panującej koniunktury giełdowej. Dzięki temu wyniki FoF-ów (Funds of funds) powinny być przybliżone do średniej rynkowej. Najlepiej jest porównać rankingi funduszy, wówczas można zobaczyć, że różnice w ich wynikach sięgają nawet 10% w skali roku. W celu uniknięcia nietrafionej inwestycji i kupując jednostki funduszu, który zachowa się znacznie gorzej od lidera rankingu, warto zdecydować się na fundusz funduszy.

Dobrze jest przebierać w ofercie kilkudziesięciu TFI w FoF-ie. czasem jednak nie jest to potrzebna, albowiem musimy tylko zdecydować o strategii inwestowania i są to:

- bezpieczna,
- zrównoważona
- agresywna

Niebagatelną zaletą funduszy są stosunkowo niskie koszty wejścia.
Fundusze funduszy dostępne są dla każdego podmiotu fizycznego, kto posiada minimalne oszczędności. W większości z działających siedmiu FoF-ów wystarczy zaledwie kwota kilkuset złotych.

Jednostki uczestnictwa w FoF-ie można kupować bez jakichkolwiek ograniczeń, sprzedawać konwertować, zamieniać na inne fundusze w ramach wybranego Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych.
Podsumowując, z funduszu funduszy mogą nie być zadowoleni jedynie inwestorzy, którzy samodzielnie zainwestują swoje oszczędności i uzyskają lepsze wyniki. Należy jednak pamiętać, że celem funduszu funduszy nie jest maksymalizacja zysków, a ich ochrona przed nadmiernymi wahaniami.

Fundusze funduszy można nabyć w siedzibach TFI oraz centrach finansowych. Fundusze kupowane za pośrednictwem niektórych banków zwolnione są z prowizji, co powinno zachęcać do wyboru właśnie tej formy zakupu.

Lokaty

Dotkliwy kryzys na Giełdzie Papierów Wartościowych i nie tylko spowodował znaczny spadek inwestycji oraz odpływ inwestorów z rynku. Rozpoczęły się poszukiwania innych form lokowania oszczędności. Cieszące się dużym zainteresowaniem papiery emitowane przez Skarb Państwa – obligacje i bony skarbowe, w wyniku działań Rady Polityki Pieniężnej niestety stały się mniej rentowne.

W odpowiedzi na potrzeby rynku oraz osób fizycznych instytucje finansowe: banki, fundusze inwestycyjne i towarzystwa ubezpieczeniowe, stworzyły nowy produkt finansowy - lokatę gwarantowaną.
Głównym jej założeniem jest gwarantowana wysokość oprocentowania wraz z możliwością osiągnięcia dodatkowych zysków ze wzrostu cen akcji na giełdach światowych. Od tych ostatnich uzależnione jest, czy inwestor zarobi jedynie gwarantowaną kwotę, czy więcej.
W odróżnieniu od najczęściej spotykanych lokat, lokaty gwarantowane mają dłuższy okres trwania. Okres lokaty gwarantowanej wynosi zazwyczaj od 2 - 5 lat.
Banki uzależniają swoje oprocentowanie lokat od zmian wartości indeksów największych giełd światowych.
Niestety poważną wadą tego typu lokat jest możliwość ich zakładania tylko w ściśle określonych przez bank terminach. Zwykle bank wyznacza okres 2-4 tygodni, podczas których można założyć taką lokatę. Również kwota lokat gwarantowanych jest znacznie wyższa niż tradycyjnych, np. 5 tys. zł wobec 500 zł w przypadku klasycznych lokat.

Z lokowaniem pieniędzy także wiąże się pewne ryzyko, które tkwi w kursie waluty, jaki będzie w dniu jej wygaśnięcia. Jeśli założymy np. roczną lokatę w USD po kursie 3,2 zł, a po roku kurs wyniesie 3 zł, wówczas jasne jest to iż wartość naszych aktywów zmaleje. W momencie przewalutowania na złotówki dostaniemy mniej, niż wpłaciliśmy. Oczywiście dostaniemy uzgodnione odsetki, które będą wyższe niż z tradycyjnej lokaty, to jednak mogą one nie pokryć strat wynikających z niższego kursu dolara. W takiej sytuacji rozwiązaniem jest pozostanie przy dolarach. Innym minusem tego typu lokat są niemiłe dla klienta konsekwencje z tytułu przedterminowego zerwania lokaty. Otrzymamy wówczas jedynie oprocentowanie awista dla danej waluty.

Jaka lokata?

Mimo postępującego na świecie i w Polsce kryzysu wciąż wielu poszukuję sposobu na korzystne lokowanie swoich oszczędności.

Lokaty terminowe to niewątpliwie najprostsze formy lokowania wolnych środków finansowych. Ogólne zasady, jak funkcjonuje lokata terminowa, zna niemal każda osoba fizyczna. Rozwój rynku lokat terminowych i sprawił, iż obecnie mamy ich różne rodzaje. Dlatego myślę że warto znać podstawowe informacje na ich temat, tak aby potrafić samodzielnie określić, która lokata terminowa będzie dla nas najkorzystniejsza.
Systematyczny spadek stóp procentowych zmniejszył w znacznym stopniu atrakcyjność lokat. Pomimo tego, jak wynika z danych Związku Banków Polskich, Polacy posiadali blisko 8 mln lokat terminowych. To ponad 4 razy więcej niż jest posiadaczy jednostek TFI. Co bardziej konserwatywni klienci, chcący jednak pozostać przy tej formie oszczędzania, mogą liczyć na większy procent w skali roku. Porównując ten wynik z wynikami funduszy inwestycyjnych, z których najlepsze dały zarobić ponad 30% (fundusze akcji), lokaty wypadają na ich tle bardzo słabo.
Jeśli jednak mamy wolną gotówkę i nie chcemy bądź nie potrafimy inwestować poprzez TFI lub na Giełdzie Papierów Wartościowych, możemy się zdecydować na założenie lokaty.

Deponując pieniądze na lokacie należy zwrócić uwagę nie tylko na wysokość oprocentowania, ale również na to, czy jest ono stałe, czy zmienne oraz na sposób kapitalizacji odsetek. Generalnie im częstsza kapitalizacja, tym lepiej np. na koniec każdego miesiąca, zamiast na koniec okresu trwania lokaty. Takie rozwiązanie jest o tyle lepsze, że po każdym miesiącu otrzymujemy odsetki, które możemy wypłacić lub dalej lokować. Powstaje w ten sposób procent składany (odsetki dodane do kwoty lokaty procentują dalej).
Istotny jest również fakt, iż przy krótkich okresach lokaty pieniądze są łatwo dostępne. Odrębną kwestią jest sprawdzenie, czy oprocentowaniu podlega cała kwota i czy jest ono takie samo dla całej lokaty, czy tzw. „progowe”. W praktyce może się okazać, iż rzeczywista stopa procentowa może być niższa niż podaje bank. Niektóre banki stosują taką formę reklamy i podają maksymalną wysokość oprocentowania. Im wyższa jest kwota lokaty, tym wyższe jest oprocentowanie, ale tylko dla danego przedziału – progu kwotowego.

Plusy lokat:
- niewielki kapitał potrzebny do otwarcia lokaty np. 1000 zł,
- pewny, ściśle określony zysk,
- brak potrzeby śledzenia sytuacji rynkowej i czynników mogących mieć znaczny wpływ na zmianę wartości lokaty.

Minusy lokat:
- zamrożenie kapitału na czas trwania lokaty,
- utrata znacznej części odsetek w przypadku zerwania jej przed terminem,
- stosunkowo niski zysk w porównaniu z innymi bardziej zaawansowanymi formami inwestowania.

Doradztwo finansowe

Nie da się ukryć, iż rynek finansowy w Polsce uległ w ostatnich latach znacznym zmianom.
Ilość produktów finansowych i ich możliwości mogą przyprawić o zawrót głowy nie tylko nowicjusza w temacie inwestowania, ale nawet osoby pozornie dobrze zorientowane na rynku.
Obecnie należy stale obserwować zmiany i korzystać z dobrodziejstw, jakie dają nowe produkty takie jak: akcje, fundusze inwestycyjne, fundusze funduszy, lokaty dwuwalutowe, lokaty z funduszem, złoto, jednostki Mini WIG20, kontrakty terminowe, forex, private banking, asset management - lista dostępnych usług finansowych jest ogromna.

Firmy doradztwa finansowego takie jak Expander, Open Finance czy Xelion pomagają swoim klientom w zaciągnięciu kredytu lub korzystnym ulokowaniu swoich oszczędności. To ich rola i wypełniają ją dobrze. Czy jednak zaspokajają w pełni potrzeby wszystkich, czy potrafią sprostać każdemu przedsiębiorcy?

Nieistotne od tego, do której firmy doradztwa finansowego się udamy, nasze zadowolenie w dużym stopniu zależy od tego, jak zostaniemy obsłużeni. Profesjonalna obsługa skłania klientów do polecania firmy znajomym. Co ciekawe, doradca dzięki swojemu profesjonalnemu podejściu i wczuciu się w potrzeby klienta, może nas przekonać do swojej oferty, która po dokładnym porównaniu z konkurencją może okazać się niekorzystna dla rozwoju naszego biznesu. To potwierdza, jak wiele zależy od czynnika ludzkiego i od tego jak łatwo ludzie dają się zmanipulować.

Doradca może nam pomóc, ale najlepiej poczujemy się mając własną wiedzę finansową. Albowiem sami czujemy co będzie najlepszym rozwiązaniem dla nas Dzięki niej możemy często dokonać takiego samego, a nawet lepszego wyboru. Jeśli komuś zaufamy, nie zawsze wyjdziesz na swoje. Nie sugeruję w żadnym razie, że doradca ma zamiar oszukania. On zwyczajnie wykonuje swoją pracę. Może mu się nie chcieć wybierać spośród kilkunastu ofert banków. Idzie na skróty. Wszak jemu nie zależy na sukcesie naszego interesu, albowiem to nie jego pieniądze, tylko nasze. Oczywistym jest, że liczą się warunki kredytu, a nie ładny uśmiech pani doradcy.
Firmy doradztwa finansowego służą za źródło cennych, szczegółowych informacji, które mogą mieć decydujące znaczenie dla naszego wyboru, a dotyczą np. obniżki prowizji, promocji oprocentowania, możliwości prolongaty spłat na 3 miesiące od przyznania kredytu itp.

Niestety jak widać nie każdy powinien być doradcą finansowym. Jeden wykonuje minimum obowiązków, drugi wczuwa się w potrzeby klienta i stara możliwie najlepiej pomóc. Nigdy nie wiadomo, czy trafimy na odpowiednia osobę. Jeśli ktoś został doradcą zwabiony wizją wysokich zarobków, a nie czuje swojej pracy. O losie klientów nawet nie wspominając.

W pierwszych latach działalności firmy doradztwa finansowego były kojarzone z pomocą w zaciągnięciu kredytu, najczęściej mieszkaniowego. Klient, zamiast chodzić od banku do banku, mógł zdać się na pomoc doradcy, który w jednym miejscu przedstawiał mu kilka ofert.
Obecnie zakres usług znacznie się rozszerzył i obejmuje nie tylko pomoc w zaciągnięciu kredytu, ale również doradztwo w zainwestowaniu oszczędności. Oprócz kredytów mieszkaniowych dostępne są: gotówkowe, refinansowe, konsolidacyjne. Firmy doradztwa oferują również fundusze inwestycyjne zarówno krajowe, jak i liderów światowych, jak Franklin Templeton i Merrill Lynch. U doradcy można zakupić polisę ubezpieczeniową lub założyć tradycyjne konto osobiste (Xelion). Powstają również produkty z własną nazwą, np. typu karta kredytowa Visa Expander.
Xelion, a wkrótce Noble Bank, swoją ofertę kierują do bardziej zamożnych osób (aby stać się ich klientem, trzeba mieć 100 000 zł oszczędności) i proponują plany zarządzania finansami oparte na kilku produktach oszczędnościowo-inwestycyjnych.

Biznesplan...Strategia

Ile pieniędzy będziemy potrzebowali, aby prosperować? Ile pieniędzy będziemy musieli wydać na zakup posiadłości, wyposażenia, umeblowania, na zainstalowanie telefonów, na reklamę w początkowym okresie (łącznie z tą, jaka będzie niezbędna dla potrzeb rekrutacji), na koncesje, zapasy magazynowe (surowce, wyroby gotowe do sprzedaży, artykuły papiernicze)? należy te wszystkie komponenty obliczyć to w przybliżeniu - w zaokrągleniu do 5 albo 50 zł. Skąd te pieniądze będą pochodziły? Na tej podstawie przeprowadzić należy kalkulację, kiedy będą wpływały pieniądze ze sprzedaży, następnie ocenić, kiedy będzie przypadał termin zapłaty rachunków -na wypłatę wynagrodzeń, opłaty za gaz, elektryczność, dzierżawę i tym podobne. Czy będziemy potrzebowali kapitału obrotowego, by interes nie przestał się rozwijać? Skąd będzie pochodził? Jeżeli zakładamy ewentualne pożyczki na pokrycie wydatków w początkowym okresie działalności lub też po to, by zachować na odpowiednim poziomie przepływ gotówki - co będziemy w stanie zaoferować jako zabezpieczenie i jaki będzie koszt spłaty odsetek i kapitału?

Wszystkie te zagadnienia należy opracować szczegółowo, gdy koncepcja prowadzenia firmy okrzepnie, jednak już teraz należy uznać za przydatne wykonanie przybliżonych obliczeń.

Leasing...Cel i założenia

Leasing jest specyficzną formą umowy zbliżoną do najmu, dzierżawy mającą własne cechy charakterystyczne.
Leasing jest alternatywną wobec kredytu formą finansowania i podlega na dostarczeniu przez leasingodawcę leasingobiorcy ustalonego umownie wyposażenia, urządzeń, budynków itp. Leasingobiorca zobowiązuje się do płacenia określonej opłaty leasingowej rozłożonej na raty. Właścicielem przedmiotu umowy leasingowej jest leasingodawca, ale strony mogą przewidzieć w umowie przeniesienie własności na leasingobiorcę. Wówczas raty leasingowe, prócz opłaty leasingowej, obejmują także część zapłaty za nabywany obiekt. Leasingodawcą może być wyspecjalizowana firma leasingowa, producent, którego wyroby będą przedmiotem leasingu, a także bank.

Transakcje leasingowe mogą występować w różnych formach, przy różnym zaangażowaniu banku. W leasingu bezpośrednim  producent bezpośrednio oddaje swoje wyroby w użytkowanie przedsiębiorstwom. Leasing pośredni polega na tym, że między producentem a użytkownikiem pojawia się pośrednik w postaci przedsiębiorstwa leasingowego, który finansuje przekazanie użytkownikowi przedmiotu leasingu. Przedsiębiorstwo leasingowe zakupuje przedmiot leasingu (np. maszynę) u producenta, aby przekazać ją użytkownikowi na podstawie tzw. umowy leasingowej. Bank może być właścicielem tego przedsiębiorstwa, może występować bezpośrednio jako leasingodawca bądź może refinansować przedsiębiorstwo leasingowe. Przy rozwiązaniu najprostszym, w trójkącie ; producent dóbr inwestycyjnych - bank - leasingobiorca, bank komercyjny lub inwestycyjny zakupuje u producenta maszynę wskazaną przez leasingobiorcę. Następnie bank zawiera z leasingobiorcą umowę, w której ten ostatni zobowiązuje się do spłaty kredytu leasingowego w ratach obejmujących cenę tej maszyny i odsetki od kredytu. Transakcja taka jest korzystna dla leasingobiorcy m. in. dlatego, że kredyt spłaca się z przyszłych zysków, a opłaty leasingowe obciążają koszty. Przedmioty wydzierżawione w umowie leasingu (np. maszyny, urządzenia, budynki) nie stanowią bowiem własności leasingobiorcy i nie są obciążone podatkiem. Bank otrzymuje zaś odsetki i zwrot zaangażowania kapitału w umownych ratach, płatnych zazwyczaj w okresach miesięcznych. W przypadku, gdy rola banku ogranicza się do refinansowania samodzielnego przedsiębiorstwa leasingowego ono spłaca kredyt, ale może także cedować spłaty rat leasingowych na bank .

Leasing jest szczególną formą finansowania inwestycji, umożliwiającą inwestorowi pozyskanie maszyn, urządzeń, gruntów lub praw majątkowych bez konieczności natychmiastowego ich zakupu. Korzystając z leasingu można uniknąć trudności z pozyskaniem kredytu, który ze względu na zwiększone wymagania banku w ostatnich latach wymaga najczęściej ustanowienia hipoteki i przewłaszczenia majątku.

Leasing najogólniej oznacza okresowe korzystanie z obcego mienia, bez konieczności ich zakupu. Umowa leasingowa zawarta między leasingodawcą a leasingobiorcą dotyczy przede wszystkim płatności leasingowych, które są ceną płaconą przez leasingobiorcę za użytkowanie obcych aktywów. Od warunków konkretnie zawartej umowy zależy wysokość i częstotliwość przekazanych płatności przez leasingobiorcę na rzecz leasingodawcy. Niezmienna jednak i oczywista jest idea kalkulowania płatności leasingowych, muszą one gwarantować leasingodawcy opłacalność transakcji, przynajmniej taką samą jak ulokowanie równowartości wydzierżawionego aktywu na rachunku bankowym. Oznacza to, że płatności leasingowe muszą zapewniać leasingodawcy zwrot wartości przedmiotu leasingu i odpowiednie odsetki od tej wartości. Odsetki te są wyrazem stopy zwrotu kapitału leasingodawcy, zaangażowanego w świadczeniu usług leasingowych. Oznacza to, że opłacalna cena sprzedaży usług leasingowych musi zapewnić zwrot zaangażowanych w tej działalności aktywów i przynieść zysk.

Tak ustalona globalna kwota płatności leasingowych jest dzielona, zgodnie z warunkami danej umowy zawartej między stronami - na okresowe płatności, zwane ratami płatności leasingowych.

Praktyka światowa leasingu wykształciła wiele - nie unormowanych prawem zasad zawierania transakcji i umów leasingowych. Jedna z nich to niezmienność ustalonych z góry, w momencie zawierania umowy leasingowej, kwot rat płatności leasingowych.

Warunek ten jest charakterystyczny dla większości występujących w praktyce transakcji leasingowych.
W Polsce, jak dotychczas, kalkulacja płatności leasingowych z reguły oparta jest na zmiennym w czasie oprocentowaniu kredytu leasingowego. Jest to umotywowanie sytuacją na rynku kredytowo - pieniężnym i małą stabilnością bankowych stóp procentowych. Ten sposób liczenia oprocentowania chroni leasingodawcę przed ryzykiem związanym ze zjawiskami inflacyjnymi, gdyż zakłada możliwość zmiany oprocentowania kredytu leasingowego wraz ze wzrostem cen, bankowej stopy procentowej itp. zjawiskami.

Leasing jako alternatywna forma finansowania oferowany jest zarówno przez firmy będące własnością przedsiębiorstw państwowych, jak i przez spółki leasingowe niezależne od producentów. Te ostatnie są często własnością banków. Np. spośród stu największych niemieckich spółek leasingowych około 30 należy do tej pierwszej grupy, a około70 do drugiej.

Leasing rozumiany jest powszechnie jako dokonane na podstawie umowy odpłatne używanie ruchomych i nieruchomych dóbr inwestycyjnych i użytkowych. Różnorodne formy leasingu można podporządkować według różnych kryteriów, których podstawą są odmienne charakterystyki umowy leasingowej.
Podstawowy podział wyróżnia leasing finansowy i leasing operacyjny, oparty jest na różnicach ryzyka inwestycyjnego leasingodawcy i leasingobiorcy oraz okresie trwania umowy. Umowa leasingu operacyjnego, którego znaczenie w transakcjach krajowych ograniczona jest tylko do pewnych dóbr, może zostać wypowiedziana przez leasingobiorcę praktycznie w dowolnym terminie i nie wiąże się z dodatkową opłatą uiszczaną w momencie rozwiązywania takiej umowy. Związane z przedmiotem leasingu ryzyko inwestycyjne ponoszone jest więc przez leasingodawcę. Musi on z reguły zawierać kilka sekwencyjnych umów leasingowych dla tego samego przedmiotu, będąc więc szczególnie zainteresowanym w utrzymaniu go w dobrym stanie, bierze również na siebie obowiązki związane z jego konserwacją. Z prawnego punktu widzenia umowa leasingu operacyjnego jest normalną cywilno-prawną umową najmu (dzierżawy). Banki mogą być zainteresowane udziałem w dużych transakcjach, w rodzaju leasingu operacyjnego, jeśli dotyczą one statków i samolotów dostarczanych przez zagranicznych leasingodawców.

Cechą umów leasingu finansowego jest to, że ryzyko inwestycyjne związane z jego przedmiotem zostaje przeniesione na leasingobiorcę, gdyż to on ma zapewnić całkowitą amortyzację wszystkich nakładów poczynionych przez leasingodawcę. Z prawnego punktu widzenia umowy leasingu finansowego są nietypowymi cywilno-prawnymi umowami wynajmu (dzierżawy), ostatnio coraz częściej zastępowanymi umowami sformułowanymi na podstawie kodeksu handlowego.

W ramach tego rodzaju leasingu, który oparty jest na rozporządzeniach administracji finansowej z lat 1971, 1972 i 1975 i który z powodu swojego dominującego znaczenia często jest po prostu utożsamiany z leasingiem. Lesingodawca nabywa przedmiot leasingu i „dzierżawi” go leasingobiorcy, któremu przyznane zostają na określony czas prawa wykorzystywania obiektu. Leasingodawca jest z ekonomicznego i prawnego punktu widzenia właścicielem przedmiotu leasingu, a więc musi go ujmować w swoim bilansie i amortyzować.

Wspólną cechą wszystkich dopuszczalnych umów leasingu finansowego jest to, że uzgodniony pomiędzy leasingodawcą i leasingobiorcą podstawowy okres leasingu wynosi od 40% do 90% czasu eksploatacji przedmiotu leasingu wyliczonego na podstawie urzędowej tablicy stawek amortyzacji. W przypadku kontraktów z pełną amortyzacją- określonych także jako umowy full pay out lub umowy pierwszej generacji- raty leasingowe wyliczane są w taki sposób, że pokrywają one w podstawowym okresie trwania leasingu wynajmu wszystkie koszty leasingodawcy i stosowną marżę zysku. Leasingobiorca może mieć zagwarantowane w umowie również prawo do korzystania z przedmiotu leasingu po zakończeniu okresu trwania leasingu w formie opcji zakupu lub przedłużenia leasingu.

W przypadku umów z częściową amortyzacją (umowy non full pay out lub drugiej generacji) raty leasingowe w podstawowym okresie leasingu są tylko częściową rekompensatą środków wyłożonych przez leasingodawcę, jednak leasingobiorca gwarantuje ponadto niezbędną pozostałą wielkość amortyzacji, zwłaszcza kosztów odtworzenia przedmiotu leasingu, tak więc i w tym przypadku towarzystwa leasingowe nie biorą na siebie żadnego ryzyka inwestycyjnego.

Warunkiem zawarcia umowy leasingowej jest zdolność leasingowa przedmiotu, charakteryzowana przez jego zastępowalność, stałą wartość i możliwość wykorzystania przez osoby trzecie, jak również wiarygodność leasingobiorcy. W ramach leasingu operacyjnego dominują z punktu widzenia leasingodawcy ryzyka związane z przedmiotem leasingu, tak więc stawia się tutaj znacznie ostrzejsze wymogi jego zdolności leasingowej. Natomiast w leasingu finansowym szczególnie ważnym warunkiem zawarcia umowy jest wiarygodność leasingobiorcy, stawiane mu wymagania zbliżone są do wymogów banków wobec podmiotów ubiegających się o kredyt inwestycyjny.

Stale rosnące znaczenie zyskuje w ostatnich latach leasing zawierający w sobie usługi serwisowe. W jego ramach następuje przeniesienie części funkcji eksploatacyjnych z leasingobiorcy na leasingodawcę, ewentualnie (pośrednio) na producenta. Wydaje się w zasadzie możliwe, iż specjalizacja tego typu pozwala nie tylko na wzrost rentowności leasingobiorców, ale i przyczynia się do wzrostu dobrobytu w całej gospodarce.

Świadczenia eksploatacyjne tego typu są szczególnie często immanentną częścią leasingu nieruchomości. Towarzystwa leasingowe przejmują całościowe zarządzanie budynkiem, mogą bowiem zajmować się tym w przeciwieństwie do większości swoich klientów.

Leasing ruchomości zmierza wyraźnie w kierunku leasingu połączonego z pełną ofertą usług serwisowych. W coraz szerszym zakresie usługi te dostarczane są w ramach jednej całościowej usługi leasingowej.

Dodatkowym kryterium klasyfikacji transakcji leasingowych może być ich zasięg geograficzny: można mówić o krajowych i transgranicznych transakcjach leasingowych. Międzynarodowy rynek leasingowy rozwija się głównie w USA, Wielkiej Brytanii i Japonii, a przedmiotem leasingi są tu najczęściej samolotu, statki, platformy wiertnicze itp. Transakcje te wykorzystują najczęściej dźwignię finansową, finansowanie przedmiotu leasingu dokonywane jest wspólnie przez kilka towarzystw leasingowych.

Szczególną formę leasingu stanowią kontrakty leasingu zwrotnego (sale and lease back), przy których właściciel pewnego obiektu sprzedaje go towarzystwu leasingowemu, z którym następnie zawiera umowę leasingową dotyczącą tego właśnie obiektu. Umowy leasingu zwrotnego mogą być w zasadzie stosowane przy wszystkich wcześniej przedstawionych formach kontraktów leasingowych: w praktyce mają one znaczenie jednak jedynie w przypadku nieruchomości, kiedy to zwiększają płynność lesingobiorcy. Może to jednak pociągnąć za sobą konieczność likwidacji cichych rezerw.

Dofinansowanie dla niepełnosprawnych zakładających firmę

Osoby niepełnosprawne zakładające własną działalność gospodarczą dostaną bezzwrotne dofinansowanie z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Dotychczas osoby niepełnosprawne podejmujące własną działalność gospodarczą mogły liczyć wyłącznie na pożyczkę, którą trzeba było spłacić.
Dnia 27 czerwca 2007r. została uchwalona nowelizacja ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Nowelizacja ustawy wprowadza zasadnicze zmiany w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby niepełnosprawne. Nowe przepisy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych wejdą w życie 30 lipca 2007 roku.

Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych wypłaci jednorazowe dotacje osobom niepełnosprawnym zakładającym własną działalność gospodarczą, działalność rolniczą lub które wniosą wkład do spółdzielni socjalnej określonej w umowie zawartej ze starostą. Wysokość dofinansowania nie może przekroczyć piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia. Osoba ubiegająca się o dofinansowanie nie mogła także otrzymać wcześniej środków publicznych na ten cel.. Przed zmianą przepisów osoby niepełnosprawne mogły ubiegać się wyłącznie o pożyczkę, którą należało spłacić. Dofinansowania natomiast nie będzie trzeba oddawać. Dofinansowanie takie trzeba będzie oddać z należnymi odsetkami jedynie w sytuacji niedotrzymania przez niepełnosprawnego warunków umowy podpisanej ze starostą.

Osoba niepełnosprawna prowadząca działalność gospodarczą albo własne lub dzierżawione gospodarstwo rolne może także otrzymać ze środków PFRON dofinansowanie do wysokości 50 % oprocentowania kredytu bankowego zaciągniętego na kontynuowanie tej działalności. Warunkiem uzyskania dofinansowanie jest jednak, aby nie korzystała ona z pożyczki z Funduszu na rozpoczęcie działalności gospodarczej albo rolniczej oraz z Funduszu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej, chyba że pożyczka taka została spłacona lub w całości umorzona

Ponadto z dniem 01 stycznia 2008 r. wszystkie osoby niepełnosprawne prowadzące działalność gospodarczą mogą ubiegać się do funduszu PFRON z wnioskiem o refundację składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe. Obecnie osoby niepełnosprawne są zwolnione z płacenia świadczeń ubezpieczeniowych.

Refundowane będą wyłącznie składki do wysokości obliczonej od najniższej podstawy ich wymiaru. Wynosi ona 60 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału. Do wniosku trzeba będzie dołączyć miesięczną informację o podstawach wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, opłaconych składkach oraz stopniu niepełnosprawności.

Informacje i wniosek można będzie przesłać elektronicznie lub pisemnie(pocztą). Niepełnosprawni z własnej kieszeni pokryją natomiast składkę wypadkową i na Fundusz pracy oraz składkę chorobową (jest ona dobrowolna).

Przez rok PFRON będzie zwracał koszty składki na ubezpieczenia. Niepełnosprawni przedsiębiorcy będą jednak mogli wnioskować o przedłużenie wypłacania refundacji na kolejne lata. Jednakże w obowiązku osoby korzystającej z refundacji jest rozliczenie się w ciągu roku do dnia 15 lutego następnego roku.

Osoby korzystające ze zwrotu kosztów składek ZUS mogą oczekiwać kontroli PFRON, która będzie miała na względzie sprawdzenie, czy wymiar refundacji jest zgodny z prawem. Jeżeli kontrola taka stwierdzi uchybienia, fundusz zażąda zwrotu wypłaconej refundacji (w zakresie stwierdzonych błędów).

Jednoosobowa działalność gospodarcza

Samozatrudnienie, jednoosobowa działalność gospodarcza, jednoosobowa firma - wiele nazw ma oznaczenie takiej samej sytuacji. Sytuacji, w której osoba fizyczna podejmuje działalność gospodarczą na własny rachunek i na własne ryzyko. Często ostatnio słyszy się
w mediach, że własna działalność gospodarcza to nowa pułapka bezrobocia. Oczywiście, jeśli startuje się od razu z wysokiego pułapu i stawia wszystko na jedna kartę - można wszystko stracić i trudno będzie sobie wtedy poradzić z taką sytuacją. Jeśli jednak zadba się
o zaplanowanie swoich działań i przemyśli je dokładnie - ryzyko nie jest tak wielkie. Prześledźmy jednak krok po kroku jak założyć i radzić sobie z firmą jednoosobową.
Jednoosobowa działalność gospodarcza to przedsiębiorstwo, którego właścicielem jest jedna osoba – osoba fizyczna. Osoba fizyczna to każdy człowiek, który:
- jest pełnoletni;
- ma pełne zdolności prawne, czyli niczym nieograniczone, np. wyrok sadowy.

Działalność taka ma swoje plusy i minusy. Zaletami firmy jednoosobowej są:
- sam jesteś sobie szefem – ty decydujesz kiedy i jak pracujesz;
- niskie koszty rozpoczęcia i funkcjonowania działalności;
- składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne nie są uzależnione od dochodów, a więc można płacić najniższe stawki;
- niski podatek – od 2004 roku można płacić opodatkowanie liniowe
w wysokości 19% niezależnie od dochodów, w zależności od rodzaju prowadzonej działalności można wybrać podatek ryczałtowy, który
w niektórych przypadkach bywa niższy od podatku liniowego;
- nieskomplikowana forma rozliczenia z fiskusem – najpopularniejszą formą jest książka przychodów i rozchodów, natomiast jeśli spełnia się odpowiednie warunki można wybrać jeszcze prostszą formę opodatkowania, czyli kartę podatkową lub ryczałt.
Minusem jednoosobowej działalności gospodarczej jest przede wszystkim to, że właściciel odpowiada osobiście za długi firmy. Oznacza to, że w razie niepowodzenia – nie spłacanie kredytów lub długi względem dostawców – można stracić wszelkie oszczędności,
a także cały majątek na rzecz wierzycieli.

Jednoosobowa firma jest najprostszą formą organizacyjną. Procedura uruchomienia jednoosobowej działalności nie jest skomplikowana i nie wymaga dużych nakładów finansowych. Przed rozpoczęciem procedury zakładania firmy jednoosobowej warto jest zrobić rozpoznanie rynku, czy aby nie jest na nim za dużo firm oferujących to, co nasza firma. Następnie udajemy się do Urzędu Gminy lub Urzędu Miasta w celu wpisania działalności do ewidencji działalności gospodarczej. W tym celu trzeba wypełnić odpowiedni druk i wnieść opłatę skarbową, która jest uzależniona od miasta. Urząd w odpowiedzi na złożony wniosek wydaje decyzje o wpisaniu podmiotu do ewidencji nadając firmie właściwy numer wpisu.

Po otrzymaniu decyzji z Urzędu Miasta należy udać się do Głównego Urzędu Statystycznego. Składamy tam wniosek o wpis do Krajowego Rejestru Urzędowego Podmiotów Gospodarki Narodowej i w ten sposób uzyskuje się numer identyfikacji tzw. REGON. Wniosek ten składamy na urzędowym formularzu RG-1. Po uzyskaniu numeru REGON osoba zakładająca działalność gospodarczą musi udać się do Urzędu Skarbowego i złożyć wniosek NIP-1 w celu uzyskania numeru identyfikacji podatkowej. Jest to bardzo istotne, ponieważ w toku prowadzenia działalności podajemy ten numer na wszystkich dokumentach firmowych związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych. Dodatkowy obowiązek został nałożony na przedsiębiorców, którzy będą płatnikami podatku VAT lub podatku akcyzowego. Akcyzowego tym celu składa się dodatkowo w Urzędzie Skarbowym wniosek VAT R. Następnie mając już REGON i NIP wyrabiamy pieczątkę firmową, którą będziemy poświadczać wszystkie firmowe dokumenty. Kolejnym krokiem jest otwarcie rachunku bankowego, za pomocą którego dokonuje się wszelkich płatności. Następną ważną instytucją do której należy się udać jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Osoba prowadząca działalność gospodarczą podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnym, rentowym i zdrowotnym.

Każda osoba objęta obowiązkiem ubezpieczenia podlega zgłoszeniu do ubezpieczeń w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczenia, w tym przypadku od daty rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej. W celu zgłoszenia do ZUS-u należy wypełnić formularz ZFA. Po zgłoszeniu w ZUS-ie pozostaje już tylko w zależności od prowadzonej działalności uzyskanie wymaganych zezwoleń i koncesji (np. na sprzedaż alkoholu), powiadomienie inspekcji sanitarnej i Państwowej Inspekcji Pracy. Mając wszystkie urzędowe dokumenty, zezwolenia i koncesje oraz zgodę inspekcji sanitarnej i PIP możemy uruchomić w końcu działalność gospodarczą.
Wiadomo jednak, że w biznesie bywa różnie i nie zawsze można odnieść sukces. Dlatego też czasem przychodzi przykry moment dla właściciela i musi on zakończyć istnienie firmy. Nie zawsze jest to związane z przyczynami finansowymi, ale dla firm jednoosobowych jest to główny powód likwidacji działalności. Likwidację działalności rozpoczynamy nie od urzędów, lecz od zakończenia współpracy z kontrahentami. Następnie dopiero udajemy się do Urzędu Miasta lub Urzędu Gminy i składamy wniosek o wykreślenie firmy z ewidencji działalności gospodarczej. Kolejne kroki kieruje się podobnie jak przy zakładaniu działalności, a więc udajemy się do Urzędu Statystycznego, aby wykreślić z rejestru numer REGON. Następnie w ZUS-ie wyrejestrowujemy płatnika składek, a później do Urzędu Skarbowego, gdzie zgłaszamy aktualizację NIP. Po zakończeniu działalności przedsiębiorca jest zobowiązany do sporządzenia remanentu i zapłacenia należnego podatku. Właściciele firmy, którzy płacą VAT zobowiązani są do zapłacenia podatku od towarów i usług lub też podatku akcyzowego. Przedsiębiorcy zatrudniający pracowników muszą rozwiązać wszelkie umowy o pracę, wydać świadectwa pracy oraz wyrejestrować byłych pracowników jako osoby ubezpieczone w ZUS-ie. Inną formą zapobiegania nierentowności firmy jest zawieszenie działalności gospodarczej, którą można po jakimś czasie uruchomić ponownie.
O tym fakcie należy powiadomić Urząd Skarbowy oraz ZUS. Po zawieszeniu działalności nie trzeba płacić składek na ubezpieczenie społeczne, a tylko należności podatkowe wymagane prawem, z wyjątkiem firm, które rozliczają się w formie karty podatkowej.

RAKS

Oczywistym jest, iż każda firma, która dba o własny rozwój i efektywną działalność dochodzi do punktu, w którym sposoby i możliwości gromadzenia oraz przetwarzania informacji determinują jej dalszy rozwój.

RAKSQL to system który został stworzony do lepszego zarządzania przedsiębiorstwem, pomocny w podejmowaniu decyzji dotyczących małych i średnich firm.

RAKSQL to narzędzie służące do rejestracji gospodarczych zdarzeń zachodzących w firmie, pokazujący pełny obraz jej działalności operacyjnej i finansowej. System ten jest w pełni zintegrowany i pozwala, aby dane z każdego obszaru działalności, sprzedaży, finansów, księgowości, obsługi magazynu czy też kadr i płac trafiały w jedno miejsce, gdzie mogą być dowolnie przetwarzane. Dzięki temu każdy z obszarów przedsiębiorstwa na bieżąco może korzystać z potrzebnych mu informacji w zarówno przejrzysty jak i łatwy sposób.

RAKSQL posiada w swojej ofercie gamę zintegrowanych modułów zapewniających profesjonalne wsparcie w zakresie: księgowości i środków trwałych, sprzedaży i obsługi zamówień, kadr i płac, zakupów i dostaw, zarządzania relacjami z klientem, analiz finansowych i budżetowania, zdalnego dostępu, magazynu, produkcji, itp.

RAKSQL to produkt całkowicie polski, szczegółowo dopasowany do krajowych realiów gospodarczych, eliminujący koszty szkolenia personelu oraz koszty związane z administracją. Dostosowany jest on także do wymagań Unii Europejskiej. To program przydatny w każdym rozwijającym się przedsiębiorstwie.

Własna reklama

W obecnych czasach trudno jest prowadzić własną firmę bez odpowiedniej reklamy, wizytówek, ofert czy prezentacji. Warto więc wiedzieć, że możemy tworzyć je samodzielnie, nie zatrudniając agencji reklamowej. Wystarczy skorzystać z funkcji standardowego oprogramowania biurowego.

Każdy przedsiębiorca prowadzący małą firmę dobrze wie, jak trudno jest pogodzić koszty reklamy i promocji, druków, profesjonalnego projektowania i zakupu formularzy. Aby nie wchodzić w zbędne koszty i zaoszczędzić sporo pieniędzy, można te materiały produkować z pomocą standardowego oprogramowania biurowego. MS Office, z którego korzystamy na co dzień, posiada aplikację MS Office Publisher, dzięki któremu możemy uzyskać profesjonalne materiały marketingowe i zarządzać własną reklamą.

Publisher zawiera gotowe już wzory wszystkich publikacji potrzebnych do marketingu i reklamy firmy. Składają się na nie szablony biuletynów, ulotek, kopert, ofert handlowych, faktur, wizytówek, kalendarzy, etykiet adresowych, dyplomów, ogłoszeń czy zaproszeń. Przygotowanie profesjonalnego pakietu promującego, odliczając czas redagowania, zajmuje zaledwie kilkanaście minut. Wystarczy go opatrzyć firmowym logo i rozesłać do klientów.

Dzięki prostej obsłudze i urozmaiceniu, Publisher jest bardzo przydatnym programem reklamowym, z którego naprawdę warto korzystać. Bez zlecania prac firmom zewnętrznym i wydawania pieniędzy możemy łatwo przygotować reklamę, oszczędzając czas i, co ważne, do kilkuset złotych miesięcznie.

Ubezpieczenie kredytu

Jeśli jako przedsiębiorcy mamy zamiar brać kredyt hipoteczny musimy pamiętać o ubezpieczeniu i o kosztach z nim związanymi. Warto pamiętać o tym, że wartość ubezpieczenia może wynieść nawet 2% kwoty kredytu.

Zaciągając kredyt hipoteczny natkniemy się na dwie opcje ubezpieczeniowe. Pierwszą z nich jest tzw. ubezpieczenie niskiego wkładu własnego. Należy je opłacić jeżeli zaciągamy kredyt bez wkładu własnego lub gdy udział środków własnych jest niższy niż ten wyznaczony przez bank. Wtedy kredytobiorca płaci określoną stawkę za dany okres ubezpieczenia od brakującej kwoty wkładu własnego. Po tym czasie bank naliczy sumę za kolejny okres ubezpieczenia, lecz podstawą jej naliczania nie będzie już brakujący wkład własny, tylko kwota pomniejszona o sumę spłaconą w pierwszym okresie ubezpieczenia.

Drugą opcją jest tzw. ubezpieczenie pomostowe. Płacone jest ono od momentu uruchomienia kredytu do czasu wpisania hipoteki do księgi wieczystej. Sposoby naliczania składki są rożne i zależą przede wszystkim od banku, w którym zaciągnęliśmy kredyt.

Venture capital

Przykładem kapitału własnego pochodzącego spoza przedsiębiorstwa, wykorzystywanego
przez małe i średnie jednostki gospodarcze borykające się z brakiem kapitału
i nie mogące skorzystać z instrumentów rynku kapitałowego, są fundusze venture capital,zwane także funduszami podwyższonego ryzyka.

Venture capital to kapitał średnio lub długoterminowo zaangażowany, w postaci udziałów lub quasi-udziałów, przez pośredników
finansowych w przedsiębiorstwach nienotowanych na giełdzie, znajdujących
się w fazie radykalnych zmian. Udziały są wnoszone na ściśle określony czas, a następnie podlegają odsprzedaży, co umożliwia realizację zysku wynikającego ze wzrostu
wartości rynkowej przedsiębiorstwa. Fundusze venture capital to fundusze zamknięte,
których działalność polega na tym, że grupa inwestorów przeznacza pieniądze na inwestycje określonego typu z reguły niepewne, ale mogące dawać wysokie stopy zwrotu
z zainwestowanego kapitału.
Zgromadzone środki fundusze venture capital inwestują w przedsiębiorstwa, które
według ich oceny mają dobre perspektywy rynkowe, sprecyzowaną wizję rozwoju,
a przede wszystkim są świetnie zarządzane. Fundusz, poprzez objęcie nowych akcji
bądź udziałów, staje się udziałowcem lub akcjonariuszem przedsiębiorstwa, dzieli więc
ryzyko związane z działalnością, nie oczekując z tego tytułu dodatkowych gwarancji
czy zabezpieczeń. Pozyskanie kapitału z funduszu wysokiego
ryzyka wymaga spełnienia określonych kryteriów, poniesienia wysiłku na wykazanie,
że warto zainwestować właśnie w to przedsięwzięcie.
Po kilku latach, gdy firma rozwinie się zgodnie z oczekiwaniami, fundusz przystępuje
do wyjścia ze spółki, tj. dezinwestycji, która może się odbywać poprzez:
– sprzedaż udziałów inwestorowi zagranicznemu,
– sprzedaż udziałów pozostałym właścicielom przedsiębiorstwa lub jego kierownictwu
(dotyczy zwłaszcza firm małych i średnich),
– sprzedaż udziałów innemu funduszowi venture capital lub inwestycyjnemu,
– wprowadzenie przedsiębiorstwa na giełdę i sprzedaż jego akcji w obrocie publicznym
– ten sposób realizacji zysku jest szczególnie korzystny przy bardzo dużym wzroście
wartości rynkowej firmy,
– likwidację firmy, którą stosuje się wtedy, kiedy suma wartości jej aktywów sprzedawanych
oddzielnie jest większa niż przedsiębiorstwo jako całość.
Sposób wyjścia jest najczęściej uzgadniany podczas początkowych negocjacji.

Fundusze venture capital są często nazywane funduszami szansy, gdyż za pomocą
ich pieniędzy można wydobyć firmę z upadłości, zmienić profil działalności, podbić
nowe rynki. Jednak pojawia się jeszcze jedno zagrożenie. Kiedy trzeba się pożegnać
z pasywnym inwestorem, trudno przewidzieć, w czyje ręce trafi znaczący pakiet akcji
i czy nowy wspólnik będzie zainteresowany kontynuowaniem przyjętej strategii.

Leasing...Geneza

Leasing jako specyficzna forma obrotu dobrami inwestycyjnymi i konsumpcyjnymi trwałego użytku zrodził się w praktyce gospodarczej USA we wczesnych latach pięćdziesiątych. Jako swoistego rodzaju figura prawna, korzeniami swymi sięga leasing, czasów znacznie odleglejszych, bowiem doszukać by się ich można nawet w prawie rzymskim, a mianowicie w rzymskiej instytucji sprzedaży na próbę. W USA idea leasingu przyjęła konkretny Kształt organizacyjny w 1952 r. w związku z założeniem w San Francisco spółki leasingowej pod nazwą United States Leasing Corporation, zajmującej się leasingiem środków produkcji dla przemysłu spożywczego. O znacznym wykorzystaniu leasingu w praktyce obrotu gospodarczego USA zaświadczyć może fakt, że w 1971 r. 10% inwestycji zrealizowano za pomocą tego właśnie instrumentu prawnego.

Na grunt europejski (Francja, RFN, Belgia, Austria) idea leasingu przeniesiona została w 9 lat później, bo w latach sześćdziesiątych. Spółki leasingowe prowadziły tu działalność na rynku ruchomości (samochody ciężarowe i osobowe, elektroniczne maszyny do przetwarzania danych, maszyny budowlane).
Europejskie spółki leasingowe powstawały najczęściej przy udziale spółek amerykańskich przejmując amerykańskie praktyki i zwyczaje handlowe w zakresie treści formularzy umów leasingu i warunków operacji.

W obrocie krajowym polskim leasing początkowo stosowany był głównie, choć w skromnych raczej rozmiarach, w budownictwie, gdzie ograniczał się on do maszyn, urządzeń i aparatów używanych w przedsiębiorstwach wykonawstwa inwestycyjnego - montażowych i budowlanych. Obecnie znaczenie leasingu znacznie wzrosło i ciągle wzrasta. Jest to, z jednej strony, następstwem zachodzących w gospodarce polskiej procesów prywatyzacyjnych, a zwłaszcza prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych i wykorzystywania w tych procesach umowy leasingu, z drugiej zaś strony gospodarki rynkowej, która w coraz szerszym zakresie wypiera gospodarkę nakazowo - rozdzielczą.

Leasing jest wykorzystywany często w transakcjach handlu zagranicznego, w tym także przez polskie podmioty gospodarcze. Rewolucja naukowo - techniczna oraz specjalizacja sprawiły, że wysoko rozwinięte gospodarczo państwa stają się atrakcyjnymi partnerami handlowymi dla siebie wzajemnie i dla krajów o niższym stopniu rozwoju gospodarczego. Zakup drogich obiektów, wytwarzanych przez te państwa, nie zawsze jest opłacalny, niekiedy korzystniej jest uzyskać czasowe z nich korzystanie, co umożliwia właśnie leasing. Można też założyć, że leasing pozwala państwom mniej rozwiniętym na korzystniejszy eksport towarów, których zbyt w innej formie, przy istnieniu silnej i bezwzględnej konkurencji, nie byłby możliwy.

Biznesplan...Harmonogram

W dalszej części pracy nad biznesplanem należy zadbać o to, by uwzględnić wszystkie punkty widzenia, a także aby wszystkie czynności wstępne przebiegały zgodnie z ustalonym harmonogramem. Od czasu do czasu dobrze jest zaglądać do tego kalendarium, aby skontrolować własne postępy. Uwzględnić należy to, iż wraz z pojawieniem się nowych informacji niejednokrotnie należy, ponownie przejrzawszy poprzednie ustalenia, wprowadzić stosowne korekty. Jeżeli nie mamy dużego doświadczenia i brakuje aktualnych wiadomości w dziedzinach, którymi należy się zajmować, potrzebna będzie pomoc ekspertów z zewnątrz.
Niewykluczone, że mamy już dobrą orientację w charakterze przedsięwzięcia, które zamierza się rozwinąć. Wobec tego należy zadać sobie trud sformułowania tego na piśmie, żeby sprecyzować własne myśli. Tu przydatne okażą się pytania: Co zamierzamy sprzedawać? Czy jest to jeden produkt czy też gama produktów? Czy jest to usługa czy wachlarz usług. Jak będzie wyglądało „usytuowanie" na rynku? Czy zamierzamy oferować produkty wysokiej jakości i drogie, zachowując przy tym niski poziom obrotów, czy też może - przy wysokim poziomie obrotów - produkty umiarkowanej jakości po niskich cenach? A może coś pośredniego? Czy chcemy wytwarzać dany produkt albo świadczyć usługi osobiście, czy też zatrudniając pracowników lub za pośrednictwem podwykonawców? Planujemy nabywać surowce, wyroby gotowe czy poszczególne komponenty? Czy w swoich planach zakładamy rozpoczęcie współpracy z inną firmą na zasadzie franchisingu?
Kim będą potencjalni klienci? Co ich wyróżnia lub, innymi słowy, jaką mają potrzebę bądź potrzeby, które twoje produkty albo usługi będą zaspokajać? W jaki będziemy docierać do klientów, aby wzbudzić ich zainteresowanie wytwarzanymi towarami i usługami? Na jakiej podstawie mają oni decydować o dokonaniu zakupów właśnie w naszej firmie? Czy oferowane produkty lub usługi będą lepszej jakości, tańsze, bardziej dostępne niż te, które mogą dostać u kogoś innego? A może towary i usługi będą jedyne w swoim rodzaju - skoro tak, to w jaki sposób indywidualni konsumenci lub firmy obywali się bez nich do tej pory?
Czy chcemy sprzedawać bezpośrednio użytkownikom docelowym (osobom indywidualnym albo instytucjom) czy za pośrednictwem dystrybutora; bezpośrednio (na przykład przyjmując zamówienia i realizując dostawy pocztą) czy też dostarczając produkt poszczególnym detalistom? W jakim stopniu -według własnych przewidywań - wzrośnie cena po dodaniu przez nich marży do oferowanych cen? W jaki sposób realizować dostawy?
Czy będą utrzymywane własne pojazdy dostawcze? Jeżeli świadczymy usługi, to czy będziemy zatrudniali personel czy też zamierzamy zlecać wykonawstwo innym? Jak sobie wyobrażamy usługi posprzedażne i jakie dodatkowe usługi przewidujemy? Czy chcemy je świadczyć we własnym zakresie czy też za pośrednictwem osób trzecich? Czy mamy zamiar zaoferować jakiekolwiek gwarancje wykraczające poza te, które są wymagane prawem?

Największym wyzwaniem będzie teraz odpowiedź na pytanie: „Dlaczego ktoś miałby kupować właśnie nasze produkty i usługi, a nie te, które oferują konkurenci?" Gdyby odpowiedź miała sprowadzać się jedynie do stwierdzenia, że nasz oferta jest tańsza, powinno się poważnie rozważyć, czy nie poniechać swojego pomysłu. W większości przypadków przedsięwzięcia mające solidne podstawy nie bazują wyłącznie na niskim poziomie cen. Firmie kierującej się w swoim działaniu jedynie niskimi cenami zagraża stałe niebezpieczeństwo w postaci potężnego konkurenta sprzedającego po jeszcze niższej cenie - nawet gdyby miał przez to ponieść stratę -tylko po to, by przejąć interes.

Jakie ceny będą nas satysfakcjonowały? Czy będziemy oferować konsumentom zachęty o charakterze finansowym - obniżki w przypadku natychmiastowej zapłaty, szybkiej odpowiedzi na twoją ofertę lub też przy zamówieniach hurtowych? Tymczasem trzeba mieć świadomość, że w większości przypadków zostaniemy zmuszeni wyznaczać takie ceny, jakie rynek będzie w stanie zaakceptować, czyli takie, jakie ludzie będą gotowi zapłacić. Nie ma to nic wspólnego z tym, jakie koszty zostaną poniesione, natomiast jak najbardziej wiąże się z tym, czy nabywca odnosi w swoim mniemaniu jakąś korzyść. Jeżeli chcemy dostarczać swoje towary i usługi po kosztach niższych niż cena, jaką ludzie będą skłonni zapłacić, wówczas interes będzie się kręcił. W przeciwnym razie w ogóle nie zaczynać. Najlepiej wykonać jeszcze kilka dodatkowych obliczeń! Przeprowadzić restrukturyzację przedsięwzięcia.

Leasing...Wprowadzenie

W miarę rozwoju gospodarki rynkowej w Polsce, przedsiębiorstwa, chcąc utrzymać się na rynku muszą być coraz bardziej konkurencyjne. Wiąże się to z ciągłym ulepszaniem np. zaplecza technicznego czy procesów produkcji.
W celu bycia konkurencyjnym przedsiębiorstwa korzystają z różnych form finansowania.

Jednym z nich jest właśnie leasing, który wyklucza angażowanie własnego kapitału.
W Polsce leasing wykorzystywany jest jeszcze dość skromnie, choć już zjawisko to zaczyna być powoli uznawane za powszechne. Możliwości leasingu wykorzystywane są głównie w stosunkach handlu zagranicznego, ale nie tylko. W stosunku obrotu gospodarczego krajowego leasing wykorzystuje się w budownictwie, gospodarce morskiej, przemyśle maszyn cyfrowych, przemyśle samochodowym, przemyśle spożywczym i w zasadzie w każdej innej działalności gospodarczej.
Przedmiotem leasingu w gospodarce morskiej, poza leasingiem statków, mogłyby być w szczególności wyposażenie okrętowe.
Jak wspomniałam wcześniej leasing wykorzystywany jest dość skromnie, gdyż utrudnieniem w jego stosowaniu w gospodarce polskiej nie tyle jest brak ram ustawodawczych dla samej umowy leasingu, ile przede wszystkim w zakresie prawa administracyjnego, podatkowego, ubezpieczeniowego itp.

Private equity i venture capital

Choć terminy venture capital i private equity nie doczekały się jeszcze odpowiedników w języku polskim, to sektor private equity / venture capital stał się trwałym elementem polskiego rynku kapitałowego i ważnym czynnikiem rozwoju polskiej gospodarki. Jak wiele innych terminów ze świata nowoczesnej gospodarki także i te pochodzą z angielskiego. Venture capital i private equity oznaczają szczególny rodzaj inwestycji kapitałowych: inwestycje w spółki nie notowane na giełdzie.
Private equity (PE) to pojęcie ogólniejsze - to wszelkie inwestycje na niepublicznym rynku kapitałowym, w celu osiągnięcia średnio- i długoterminowych zysków z przyrostu wartości kapitału. Venture capital (VC) jest jedną z odmian private equity. Są to inwestycje dokonywane we wczesnych stadiach rozwoju przedsiębiorstw, służące uruchomieniu danej spółki lub jej ekspansji. Fundusze PE mogą inwestować także w spółki dojrzałe, planujące wejście na giełdę w przyszłości, wymagające restrukturyzacji lub zmieniające właścicieli.
Fundusze venture capital zainteresowane są inwestowaniem w przedsiębiorstwa z różnych branż czy regionów na różnych etapach rozwoju, ale w każdym przypadku musi to być przedsiębiorstwo mające solidne perspektywy dynamicznego wzrostu. Dlatego inwestorzy VC szukają firm, które:

- Mają dobrą kadrę kierowniczą,
- Mają lepszą niż konkurenci ofertę produktów/usług lub przewagę technologiczną,

- Działają na wzrostowym rynku,
- Rozwijają się szybciej niż ich branża,
- Posiadają znaczny udział w rynku.

Venture capital to kapitał długoterminowy, pozostający w spółce zwykle od 3 do 7 lat. Fundusze VC to inwestor elastyczny i cierpliwy, który bierze na siebie ryzyko inwestycji wspólnie z innymi właścicielami firmy. Podejmując współpracę z nim spółka zyskuje wspólnika, który ma doświadczenie, kontakty i myśli w kategoriach długoterminowych. Fundusze VC mają rozległe kontakty w biznesie
i instytucjach finansowych, znają firmy konsultingowe i prawników a to wszystko jest wynikiem współpracy z wieloma firmami. Dzięki temu mogą służyć przydatną pomocą oraz przysparzać spółce znacznie większej wiarygodności. Monitorując działalność firmy mogą zawczasu zidentyfikować możliwe problemy i wspólnie szukać ich rozwiązania. Inwestor VC wykorzystując doświadczenie w pomnażaniu wartości przedsiębiorstw umożliwia rozwoju firmy i znaczący wzrost jej wartości. Korzystanie z VC nie jest obciążone spłatami odsetek. Inwestycja venture capital poprawia stosunek zadłużenia do kapitałów własnych firmy
i zwiększa jej zdolność kredytową. Fundusz VC zarabia tylko wtedy, gdy zarabiają inni udziałowcy spółki – gdy wzrasta wartość jej udziałów (akcji). Połączenie pieniędzy, doświadczenia i długoterminowego zaangażowania w firmę przesądza o atrakcyjności funduszy venture capital.

Fundusze poręczeniowe

Fundusz poręczeń kredytowych to instytucja, której misją jest ułatwianie podmiotom gospodarczym dostępu do zewnętrznych źródeł finansowania, a konkretnie kredytów bankowych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Podstawowym narzędziem prawnym, jest umowa poręczenia, zawierana z bankiem udzielającym kredytu. W ten sposób fundusz zobowiązuje się wobec banku do zwrotu poręczonego kredytu lub jego części w przypadku, gdy kredytobiorca nie dopełnił obowiązku spłaty zaciągniętego kredytu. W rezultacie bank otrzymuje dodatkowe, wiarygodne zabezpieczenie, a kredytobiorca możliwość dostępu do oferowanych przez banki środków finansowych umożliwiających realizację planowanego przedsięwzięcia. Oferta finansowa funduszy poręczeń kredytowych skierowana jest głównie do małych i średnich przedsiębiorstw. Fundusze poręczeń kredytowych pełnią istotną funkcję w lokalnej / regionalnej strukturze gospodarczej. Obok podstawowego celu, jakim jest ułatwienie dostępu małych i średnich przedsiębiorstw do bankowych środków finansowych przynoszą one korzyści bankom w postaci budowania klienteli banku. Ponadto instytucje te przyczyniają do pobudzenia inwestycji lokalnych, a w dalszej perspektywie do tworzenia nowych miejsc pracy.

Fundusze poręczeń kredytowych prowadzone są przez rozmaite instytucje, które różnią się między sobą zarówno wielkością kapitałów będących w ich dyspozycji, jaki procedurami udzielania poręczeń. Również forma prawna, pod jaką prowadzić można fundusz poręczeń kredytowych, nie jest ograniczona. Instytucje prowadzące fundusz poręczeń kredytowych mogą przybierać formę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjnej. Fundusze poręczeń kredytowych prowadzone są również przez stowarzyszenia, fundacje i związki gmin. Instytucja prowadząca fundusz może mieć charakter wyspecjalizowany. Oznacza to, iż fundusz stanowi jedyny rodzaj prowadzonej działalności. Zazwyczaj jednak fundusz przybiera postać wewnętrznej komórki organizacyjnej w strukturze określonego podmiotu prawnego, który prowadzi fundusz obok innych form działalności. Podstawą funkcjonowania funduszu jest statut lub umowa spółki (w zależności od formy prawnej instytucji go prowadzącej), a także regulamin określający m.in. szczegółowe warunki i procedury udzielania poręczeń.
Zakres terytorialny funkcjonowania funduszu w przypadku lokalnych funduszy poręczeń kredytowych ograniczony jest zwykle do gminy, kilku gmin lub powiatu. Oznacza to, iż potencjalni adresaci oferty funduszu muszą zwykle posiadać siedzibę na obszarze,
w którego granicach funkcjonuje fundusz lub prowadzić na tym terenie działalność gospodarczą. Działalność funduszy poręczeń kredytowych zdeterminowana jest także wielkością posiadanego kapitału. Stanowi on bowiem wyznacznik ich wiarygodności oraz decyduje o ilości i wielkości udzielanych poręczeń. Podstawowym źródłem finansowania funduszy poręczeniowych jest prowadzona działalność i kapitał wniesiony przez założycieli funduszu oraz środki uzyskane w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw (SPO WKP) Priorytet 1: Rozwój przedsiębiorczości i wzrost innowacyjności poprzez wzmocnienie instytucji otoczenia biznesu Działanie 2: Poprawa dostępności do zewnętrznego finansowania inwestycji przedsiębiorstw Poddziałanie 2: “Dokapitalizowanie funduszy poręczeń kredytowych”,. Celem Działania jest ułatwienie przedsiębiorcom dostępu do zewnętrznych źródeł finansowania . Wsparcie finansowe udzielane w ramach Poddziałania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz budżetu państwa dostępne jest na terenie całej Polski.

Fundusze pożyczkowe

Pod pojęciem funduszu pożyczkowego należy rozumieć instytucję nie będącą bankiem, której działalność koncentruje się na zapewnieniu dostępu do zewnętrznych źródeł kapitału poprzez udzielanie pożyczek. Poprzez umowę pożyczki fundusz zobowiązuje się przenieść na rzecz pożyczkobiorcy (np. przedsiębiorcy) określoną ilość pieniędzy. Ten ostatni zobowiązuje się do zwrotu tej samej ilości pieniędzy. W zamian za pożyczkę pożyczkobiorca zobowiązuje się do zapłaty na rzecz funduszu odsetek, przybierających formę oprocentowania. W rezultacie fundusz pożyczkowy uzyskuje środki na prowadzenie działalności, a pożyczkobiorca uzyskuje środki finansowe na realizację zamierzonych celów.

Obok działalności pożyczkowej prowadzą one również działania mające na celu rozwój przedsiębiorczości takie jak doradztwo czy szkolenia. Instytucje prowadzące fundusze pożyczkowe mogą mieć również charakter wyspecjalizowany. Przypadki prowadzenia przez fundusze działalności skoncentrowanej wyłącznie na udzielaniu pożyczek są jednak incydentalne. W obrębie funduszy pożyczkowych wyodrębnić można też tzw. fundusze mikropożyczkowe. Instytucje te charakteryzuje uproszczony tryb przyznania pożyczki oparty na zindywidualizowanej, bardzo dokładnej analizie wiarygodności i rzetelności pożyczkobiorcy (w praktyce rozmowa z doradcą), przy której analiza finansowa ma drugorzędne znaczenie lub jest pomijana (tzw. character based lending). Drugie, istotne podejście to tzw. step lending, polegające na tym, iż pierwsza pożyczka ma zawsze niewielką wartość. Kwota każdej kolejnej pożyczki jest sukcesywnie zwiększana (wraz ze wzrostem wiarygodności pożyczkobiorcy). Zaletą tego typu instytucji jest bliska współpraca z klientem i uproszczona do minimum dokumentacja (wniosek o pożyczkę ogranicza się z reguły do 1 strony). Klientami funduszy pożyczkowych są osoby znajdujące się w trudnej sytuacji (np. bezrobotni) oraz mikroprzedsiębiorstwa mające trudności w uzyskaniu kredytu. Stąd też fundusze pożyczkowe stosują nietypowe formy zabezpieczenia, polegające m.in. na tworzeniu tzw. grup pożyczkowych, gdzie poszczególne osoby zaciągające pożyczkę poręczają sobie nawzajem.

Podobnie jak w przypadku funduszy poręczeń kredytowych, zakres terytorialny działania lokalnych funduszy pożyczkowych ograniczony jest do jednej, kilku gmin lub powiatu. Również i w tym przypadku, działalność zdeterminowana jest wielkością posiadanego kapitału. Podstawowym źródłem finansowania funduszy pożyczkowych jest kapitał wniesiony przez założycieli, dochody z bieżącej działalności oraz środki uzyskane w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw (SPO WKP) Priorytet 1: Rozwój przedsiębiorczości i wzrost innowacyjności poprzez wzmocnienie instytucji otoczenia biznesu Działanie 2: Poprawa dostępności do zewnętrznego finansowania inwestycji przedsiębiorstw Poddziałanie 1: Dokapitalizowanie funduszy mikro-pożyczkowych. Celem Działania jest ułatwienie przedsiębiorcom dostępu do zewnętrznych źródeł finansowania inwestycji. Wsparcie finansowe udzielane w ramach Poddziałania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz budżetu państwa dostępne jest na terenie całej Polski. Instytucją Wdrażającą dla Poddziałania jest Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP), która działa w oparciu o porozumienie
z Instytucją Zarządzającą.

Faktoring, a kredyt

Na różnicę pomiędzy faktoringiem a kredytem można spojrzeć z różnych perspektyw: z punktu widzenia tych, którzy z tych usług korzystają i którzy je oferują, ale także pod kątem wymagań i uwarunkowań samych usług.

Jeśli chodzi o rynek podaży, do podstawowej działalności banków należy prowadzenie rachunków i udzielanie kredytów. Faktoring, podobnie jak usługi takie jak direct debiting, akredytywa, gwarancja itd., znajduje się na długiej liście produktów i usług, z których może skorzystać klient banku. Dla firmy faktoringowej, faktoring jest główną, jeśli nie jedyną dziedziną, w której się specjalizuje. Dlatego to właśnie we współpracy z firmą faktoringową (faktorem) klient może doświadczyć pełni dobrodziejstwa tej usługi. Usługa ta w ofercie banków polega głównie na finansowaniu przedstawionych przez klienta faktur. Faktor natomiast, poza udzieloną gotówka w zamian za faktury, zaoferuje weryfikację wiarygodności kontrahentów, poprowadzi księgi należności kontrahentów klienta, zajmie się ściąganiem należności i dbaniem o to, by spływały one terminowo, ułatwi współpracę z zagranicą, wreszcie – przejmie na siebie ryzyko niewypłacalności odbiorców klienta. Aby skorzystać z faktoringu w banku, klient musi spełnić większość kryteriów takich, jak w przypadku, gdy chce uzyskać kredyt. Musi zatem wykazać się tzw. „zdolnością kredytową”, która w głównej mierze polega na posiadaniu odpowiednich zasobów w postaci środków trwałych, ale też kilkuletniej historii działalności na rynku, osiąganiu wystarczająco wysokiego przychodu, brakiem starty finansowej. W przypadku ubiegania się o kredyt obrotowy, wymagania wobec klienta nie są tak wyśrubowane. Zdarza się, że można uzyskać kredyt obrotowy Jeżeli przedsiębiorstwo spełnia takie kryteria, może równie dobrze pozwolić sobie na ubieganie się o kredyt. W przypadku firmy faktoringowej, główną uwagę zwraca ona na odbiorców klienta, stan bieżących należności oraz ogólnie na działalność firmy. Istotne są nie tyle historia przedsiębiorstwa, ewentualne zyski lub straty i czas rozpoczęcia działalności, ile ilość stałych współpracujących z klientem kontrahentów, warunki sprzedaży, terminy płatności na wystawianych fakturach, opóźnienia w regulowaniu zobowiązań przez odbiorców. Dla faktora głównym zabezpieczeniem są same należności, a nie środki trwałe, stad też większa elastyczność w podejściu do potencjalnego klienta oraz szersze grono odbiorców mogących skorzystać z usługi.

Różnicę między faktoringiem a kredytem stanowi również motywacja klienta. Jeżeli jest on zainteresowany pozyskaniem większej puli środków pieniężnych, korzystniejszy dla niego będzie kredyt długoterminowy – wymagający zabezpieczeń w aktywach firmy. Środki takie zazwyczaj pożyczane są z myślą o inwestycjach, realizacji biznes planów, spłatach wcześniejszych zobowiązań. Jeżeli natomiast przedsiębiorca potrzebuje środków, które przeznaczyć chce na bieżącą działalność gospodarczą, m.in. opłacenie zamówień swoich towarów, produkcję, uregulowanie zobowiązań wobec dostawców czy podwykonawców, idealnym rozwiązaniem jest faktoring, który nie wymaga zabezpieczeń „bankowych” i pozwala na dany moment uzyskać środki o wartości miesięcznych należności wynikających ze sprzedanych dóbr lub usług. Standardowymi zabezpieczeniami wymaganymi przez faktora są, obok faktur wystawianych przez klienta, podpisany przez niego weksel i pełnomocnictwo do rachunku bankowego. Podsumowując, cechą wspólną dla kredytu i faktoringu jest fakt, że obie usługi są źródłem kapitału, jednak jego przeznaczenie w przypadku obu usług jest odmienne, a wysokość otrzymanych środków opiera się na wypracowanych wcześniej zasobach – w przypadku kredytu, lub na obecnej działalności firmy – w przypadku faktoringu.

Z punktu widzenia klienta istotna jest również współpraca z instytucją finansową. W przypadku banku, najbardziej intensywny kontakt z klientem przypada na okres przygotowania dokumentów i rozpatrywania wniosku o kredyt oraz w cyklicznych odstępach, kiedy należy odnowić umowę. Kontakt ten przebiega pomiędzy reprezentantem firmy oraz jej doradcą w banku. Firma faktoringowa świadczy swoje usługi będąc w stałym kontakcie ze swoim klientem, a także ze wszystkimi jego kontrahentami. Kontakt w tym wypadku przebiega w oparciu o relację klienta z doradcą faktora, który na bazie regularnych kontaktów telefonicznych buduje swoją wiedzę o odbiorcach klienta. Do dyspozycji klienta pozostaje również osoba decyzyjna w firmie faktoringowej, dzięki czemu w trakcie współpracy możliwe jest elastyczne podejście do ustalonych na początku warunków. Opisana różnica w przebiegu współpracy wynika z istoty usług kredytu i faktoringu. Kredyt wymaga rzeczowych zabezpieczeń i raz ustalony fakt o ich istnieniu nie musi być weryfikowany aż do czasu przedłużenia umowy kredytowej. Z uwagi na liczne usługi i produkty w ofercie bankowej, klienci korzystający z kredytu obsługiwani są na równi z wieloma innymi klientami banku. Firmy faktoringowe posiadają zaawansowane zaplecze techniczne (specjalistyczne platformy internetowe przystosowane do usługi faktoringu) pozwalające na wnikliwą analizę sytuacji poszczególnych firm, nie tylko klientów, ale również ich odbiorców. Ponieważ faktor nie wymaga zabezpieczeń, istotna jest dla niego kontrola ewentualnego ryzyka, stąd dążenie do utrzymania bliskiej relacji z firmą i jej klientami (odbiorcami) oraz zdobywanie wiedzy o specyficznych zasadach ich wzajemnej współpracy (umowy handlowe, indywidualne ustalenia, specyfika branż).

Korzystanie z kredytu umożliwia przedsiębiorcy dostęp do kapitału, pożyczonego na konto przyszłych zysków. Powoduje jednak zadłużenie, które musi być spłacane w regularnych ratach. To właśnie przedsiębiorca musi zatroszczyć się o terminowość ich spłat. Chociaż koszty kredytu są niższe w porównaniu z kosztami faktoringu, przekroczenie terminu spłaty raty powoduje narastanie odsetek, nie uwzględnianych w kosztach kredytu. Faktoring nie powoduje zadłużenia przedsiębiorcy – umożliwia mu dostęp do jego własnych należności, na które bez faktoringu musiałby czekać 60, 90, 120 dni – tyle, ile wynoszą terminy płatności na wystawianych przez niego fakturach. Korzystanie z faktoringu nie wiąże się ze spłacaniem rat przez firmę, a koszty faktoringu to prowizja naliczana od wartości faktur i oprocentowanie liczone od wykorzystanych środków. Koszty te pomniejszają wartość zaliczek wypłacanych przedsiębiorcy za przedstawione faktorowi faktury – w przypadku prowizji, oraz są pobierane na koniec miesiąca – w przypadku odsetek. Wszystkie operacje księgowe są realizowane przez faktora i udostępniane klientowi, nie musi się on zatem troszczyć o terminowość regulowania zobowiązań wobec firmy faktoringowej. Dodatkowo, faktor prowadzi szczegółowe księgi transakcji klienta zdejmując z niego ciężar pracy administracyjnej związanej z kontrolą należności.

Przyciągnij klienta

Niezaprzeczalnie jednym z najważniejszych punktów prowadzenia własnego biznesu jest skupienie się na wszechstronnym rozwoju firmy. Nawet jeśli nasza firma w efektywny sposób łączy klientów, pracowników i pracę, warto szukać nowych potencjalnych okazji sprzedaży.

Więc jak to robić?

Generacja możliwości sprzedaży:

Określ typ i liczbę firm, z którymi chcemy współdziałać. Wyszukiwanie nowych klientów można realizować poprzez analizę wydarzeń sieciowych, artykułów w gazetach na temat nowych projektów oraz ogólną i dokładną obserwację rynku. Warto też zbierać informacje na temat firm, którymi się interesujesz. Powinny one obejmować dane kontaktowe, potencjalne zadania, akcje, szczegóły dokonanych wcześniej ustaleń, itp.

Ocena okazji:

Po określeniu firm, ocenić należy prawdopodobieństwo każdej możliwej okazji. Warto tu przeanalizować następujące kwestie:
- posiadanie odpowiednich kontaktów, aby rozpocząć współpracę,
- możliwość zaoferowania odpowiednich usług,
- czy potencjalny klient posiada potencjał wzrostowy ( czy nastawiony jest wyłącznie na szybki interes),
- prawdopodobieństwo wystąpienia konfliktu interesów w dążeniu do kontaktów z daną firmą, itp.

Poprawa profilu biznesowego:

Dzięki temu uzyska się możliwość generowania nowych okazji biznesowych z mniejszym wysiłkiem. Istnieją różne sposoby podnoszenia profilu:
sponsorowanie imprez, publikowanie w mediach artykułów na temat firmy, reklamowanie się, itp.

Pokazanie bogactwa oferty:

Istotnym elementem jest tu dotarcie do klientów poprzez wysyłanie broszur lub biuletynów z ofertą firmy. Można również zapraszać do współuczestnictwa. Najlepiej wykorzystać tu drogi elektroniczne, chociażby poprzez e-mail, uruchomienie strony internetowej. Jednak przede wszystkim należy uzbroić się w cierpliwość.

Działanie:

Po zaprezentowaniu firmy nie zatrzymywać się, lecz działać dalej. Dobrym zagraniem w celu poprawienia wizerunku lub zaprezentowania firmy jest aranżacja spotkania z klientami. Tu trzeba zaznaczyć, że musimy się na nich dobrze sprzedać. Dobrze jest przedstawić swój styl prowadzenia interesów, a także swe umiejętności i pomysły.

Zachowaj pewność siebie.

Dwa rodzaje działalności

Podatnik często prowadzi działalność gospodarczą samodzielnie i jest jednocześnie wspólnikiem spółki nie posiadającej osobowości prawnej. W praktyce zakresy tych działalności nawzajem się wykluczają.
Przedsiębiorcy niejednokrotnie mają wątpliwości czy mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość usługi wykonywanej w ramach jednej działalności na rzecz drugiej z nich.

Podstawą prawną tego wątku jest tu art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowi on, że nie uważa się za koszt podatkowy m.in. wartości własnej pracy podatnika. Pojęcie „wartość własnej pracy” oznacza wartość wszelkiego rodzaju pracy wykonywanej przez podatnika na rzecz danej działalności gospodarczej.

Nie będzie kosztem w ramach działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie - wartość pracy podatnika na rzecz tej działalności. Jednak, w przypadku działalności prowadzonej w formie spółki niemającej osobowości prawnej, nie będzie kosztem podatkowym wartość pracy podatnika na rzecz spółki.

Powyższy przepis nie ma zastosowania wówczas, gdy podatnik będzie świadczył usługi w ramach działalności indywidualnej na rzecz działalności prowadzonej w formie spółki i odwrotnie. Wartość usług świadczonych na rzecz spółki, np. spółki cywilnej, przez jednego z jej wspólników, w ramach prowadzonej przez niego indywidualnej działalności gospodarczej, będzie stanowić w spółce koszt uzyskania przychodów.

Biznesplan...Opracowanie

W opracowaniu biznesplanu istotne jest zapoznanie się z zestawieniem. Ważne jest to aby rozpatrzeć po kolei poszczególne rubryki. Polega to na uzupełnieniu każdej części i ułożeniu ich w takiej kolejności, w jakiej pojawią się w planie.

Warto zdać sobie sprawę z tego, że poszczególnych rubryk nie wypełnia się w jakimś specyficznym porządku. W rzeczywistości wiele pozycji, takich jak nazwa i adres firmy, należy uzupełniać dopiero wtedy, gdy pewne decyzje związane z prowadzeniem firmy zostały już podjęte i znalazły pisemny wyraz w innych częściach planu. Prowadzenie interesów, a w związku z tym i biznesplan - nie jest nagromadzeniem oderwanych od siebie faktów. Różnorodne aspekty prowadzenia firmy: zakup materiałów, docieranie do potencjalnych klientów, dostarczanie towarów i świadczenie usług, określanie ich cen oraz generowanie wpływów i zysków - wszystko to jest ściśle ze sobą powiązane.
Musi to wszystko znaleźć odbicie w twoim planie. Po rozpatrzeniu bowiem wszystkich jego punktów i przeprowadzeniu nowych obliczeń może się okazać, że w świetle uzyskanych wyników, niektóre części trzeba będzie zaktualizować. W rzeczywistości każda decyzja, jaką podejmie się w związku z prowadzeniem firmy, i każdy wyszczególniony aspekt działalności mogą mieć wpływ na wyniki finansowe. Należy nieustannie powracać do obliczania zysków i strat oraz prognoz dotyczących przepływu gotówki, drobiazgowo je analizując i ulepszając, w miarę szczegółowo zajmując się poszczególnymi aspektami prowadzenia firmy.

Bank czy usługa faktoringowa?

W Polsce możemy skorzystać z pomocy banków jak i z usług faktoringowych, które świadczone są przez różne podmioty.

Warto rozważyć to, które z rozwiązań będzie lepsze dla naszej firmy?

Obecnie gdy mamy do czynienia z globalnym kryzysem, banki stały się jeszcze bardziej konserwatywnie niż uprzednio.
Najczęściej banki stosują faktoring w dość okrojonej formie, skupiając swoją uwagę jedynie na finansowaniu. Oprócz tego, stosują one zazwyczaj faktoring niepełny, czyli bez przejęcia ryzyka niewypłacalności dłużnika. Sprawia to wrażenie chęci utrzymania przez banki jedynie określonej pozycji konkurencyjnej na rynku. Jeżeli więc chcemy skorzystać z faktoringu, lepiej jest zgłosić się do wyspecjalizowanych do tego celu instytucji. Oferują one szereg dodatkowych czynności , tj.: weryfikację dłużników, prowadzenie kont rozliczeniowych, monitorowanie spłat, zarządzanie wierzytelnościami, doradztwo w wyjaśnianiu kwestii spornych, itp.

Widać wyraźnie, że dla naszej firmy lepszy będzie wybór instytucji faktorngowej.
Wówczas będzie możliwa redukcja części kosztów, które przeznaczy na tę usługę poprzez np. wydanie wydzielonej czynności w zarządzanie wyspecjalizowanej jednostce. Co więcej, jeśli nie jesteśmy w stanie przedstawić bankowi odpowiednich zabezpieczeń przy udzielaniu kredytu, to firma faktoringowa ten fakt pominie, gdyż nie musi przestrzegać dość rygorystycznych zasad prawa bankowego.

Assesment Center

Assessment Center to nowoczesna forma oceniania kompetencji potencjalnych pracowników firmy podczas różnego rodzaju symulacji. Jest najskuteczniejszym, ale i jednocześnie najrzadziej stosowanym sposobem rekrutacji. Obecne jest jedną z najdroższych form sprawdzenia kompetencji pracowników.

Symulacje sprawdzające pracownika mogą dotyczyć czystej teorii, a także typowych sytuacji zawodowych, zdarzających się w pracy. Zachowania i predyspozycje kandydatów oceniane są przez wyszkolonych obserwatorów (tzw. asesorów), a następnie porównywane z profilem idealnego pracownika na dane stanowisko. W ramach Assessment Center możemy zbadać:

- osobowość, temperament, poziom intelektualny, wiedzę, poglądy, motywację, zainteresowania, itp. Najlepiej jednak, gdy podczas jednej „sesji” zostanie ocenionych 5-7 kompetencji kandydata.

Wykorzystanie tego typu metody, w której stosuje się m.in. testy, dyskusje w grupie, zadania symulacyjne, „in-basket” („koszyk zadań”),case study (studia przypadku), czy występy na forum grupy, dobrze sprawdza się w przypadku:

1.Obsady wysokich stanowisk
2.Wyborze pracowników dobrze dopasowanych do wymagań na danym stanowisku
3.Przy ocenie wielu kandydatów w krótkim okresie czasu.

Takiego typu badania psychologiczne i umiejętności są nieocenioną formą badania kompetencji pracowników firmy.

Niestety, firmy często rezygnują z tej formy rekrutacji ze względu na koszt. Assessment Center to wydatek
rzędu 2.000 do 5.000 złotych za sprawdzenie jednej osoby.